De vakantie is begonnen

Het is half 2 in de morgen nu ik dit stukje schrijf. Klaarwakker. Ik heb de toetsenbordklik maar uitgezet want Leo slaapt nog, die wel, en ik straks ook weer, hoop ik. Het duurt nog even voordat we op een fatsoenlijk tijdstip kunnen gaan ontbijten.

Gisterenochtend de wekker al vroeg, ontbeten, gedoucht en de laatste dingen in de koffer. Koffers  gewogen en het zag er naar uit dat we weinig problemen zouden krijgen op Schiphol met overbagage. De buurkat stond op het vroege tijdstip ook nog even aan de deur om ons gedag te miauwen en voor het bedelen van wat brokjes. Gezellig want ons eigen poezenbeest viert sinds zaterdag zijn vakantie in het dierenpension. Om half 6 zaten we in de auto richting Schiphol. Weinig verkeer en na 3 kwartier reden we de parkeerplaats van TuiParking op. De koffers waren goed en wel uit de auto en de shuttlebus kwam er al aan rijden. De chauffeur had geen haast zodat Leo de auto nog even kon parkeren en anders hadden we op de volgende bus (15 minuten ) moeten wachten. Hier en daar nog wat mensen opgehaald en zo lekker vlot op Schiphol.

De bestelde Canadese en Amerikaanse dollars opgehaald bij de GWK in de Plaza en door naar de bagage drop-off. Zoals al voorspeld geen problemen en zelfs nog een kleine 15 kg aan gewicht, inclusief handbagage, over. Bij de douane een kleine wachtrij en bij vertrek 2 kunnen de vloeistoffen en IPad in de handbagage blijven. Gaat heel vlotjes allemaal. Nog wat inkopen (sigaren en wat leesboeken) gedaan en daarna relaxt aan de cappuccino en de croissant. We moesten bij gate D47 instappen dus maar op tijd aan de wandeling er naar toe begonnen want dan ben je er nog niet. Het boarden begon op tijd en om 9.45 uur stonden we klaar voor vertrek. We zaten lekker met z’n tweeen op een rij van 2 ;-) in de Airbus 330-300 van de KLM. Na het opstijgen een rustige vlucht van 7.50 uur naar Toronto gehad, hier en daar wat lichte turbulentie maar dat hoort erbij. We hebben nog wat geslapen, gelezen en gegeten en eigenlijk was de vlucht zo voorbij. Bij het landen zagen we dat de straten en wegen nat waren want het regende behoorlijk.

Na een goede landing begonnen we ook hier aan een pittige wandeling. Daar was die van vanmorgen naar de gate op Schiphol niets bij. Okee, we weten het, we zijn weer in het land van de afstanden aangekomen. Alles keurig netjes, overal lag vloerbedekking, dat is mooi maar loopt niet erg prettig met je wielkoffertje. Ze hebben hier ook een rolband dus die kan je ook nemen. Maar wat beweging is ook wel lekker na de lange zit in het vliegtuig. In de aankomsthal staan zuilen waar je jezelf moet aanmelden om door de doune te kunnen gaan. In allerlei talen, ook Nederlands, moet je wat vragen beantwoorden, de paspoorten scannen en op de foto. Na goedkeuring wordt er een bon geprint met daarop een afbeelding van je hoofd en wat gegevens. Daarmee ga je langs de beambte, zij zet daar twee rode strepen op en je bent binnen in Canada. De bagage was er vrij snel. Ondanks het grote vliegveld en dat er om de twee minuten vliegtuigen opstijgen en landen merk je hier niets van, er draaide maar 1 bagageband en dat was die voor ons. Bij het verlaten van de bagagehal moet je de bon met je hoofd weer inleveren en dat was het. Binnen het uur na het landen stonden we met koffers en al buiten. 

In de aankomsthal bij de informatiebalie staat een tafel met daarop twee telefoons en een lijst met  de driecijferige nummers van alle airporthotels. Die kan je hier gratis bellen om gebruik te maken van de hotelshuttle, die je dan komt halen. Dat lukte ook allemaal en het duurde even maar we werden netjes opgehaald door de shuttle van ons hotel, het Carlingview Airport Hotel. Gelukkig stonden we droog want het regende nog steeds hard. En volgens de chauffeur van de shuttle zou het ook maandag gaan regenen. Nou, we wachten maar af, hopelijk valt het mee.

Het hotel is eenvoudig maar we hebben een ruime kamer, een goed bed en alles is superschoon. Het is een echt airporthotel want vanuit onze kamer kunnen we de vliegtuigen bijna aanraken bij het opstijgen en dalen. Zo zagen we rond vijf uur “ons” KLM toestel weer vertrekken naar Amsterdam. Om half 2 waren we gistermiddag in ons hotel, koffie gedronken, nog wat geslapen, gelezen en we hebben heerlijk gegeten in een restaurant van het keten Turtle Jack, hier om de hoek. Geen fastfood van KFC, Mac of Denny’s maar malse spareribs (Leo) en krokante kip (Hanneke) met fried patatoes en wittekoolsalade (weer eens wat anders dan een blaadje sla en een stukje tomaat). Gelukkig was het inmiddels ook droog geworden. Rond achten begon toch de vermoeidheid toe te slaan, we hadden al een lange dag achter de rug. Lekker in slaap gevallen maar af en toe ook nog een opstijgend vliegtuig waarvan je dan verwacht dat ie via de kamer gaat, zo dichtbij. En nu dus wakker en alle tijd voor mijn eerste verhaaltje wat nu toch een heel verhaal is geworden. Maar ik ga nu toch weer proberen te slapen. Tot morgen.