De grens bereikt, Saranac Lake en Lake Placid

Vanmorgen werden we vroeg wakker en het was 4 graden. Maar ook vandaag, de zon scheen alweer vrolijk. Gedoucht, ontbeten, afvalwater gedumpt en voor 9 uur zijn we van de camping vertrokken. Het was nog ongeveer 30 km rijden naar de grens naar de VS. Leo vreesde al de hoge brug want daar houdt hij niet van. We moesten hoe dan ook de St.Lawrence River over, het was niet anders. Vanuit de verte zag hij er zeker hoog uit maar eenmaal erover viel het mee. Dacht ik. Leo dacht er anders over maar dit terzijde. Wat ik heb met trappen naar beneden heeft Leo met bruggen.

Het was bij de grens nog niet druk, een voordeel van vroeg vertrekken. Paspoorten werden ingenomen en we moesten de camper aan de zijkant parkeren. Daarna werden we verzocht om plaats te nemen in het kantoor totdat we geroepen werden. Dat ging ook vrij snel. Het zijn niet de vriendelijkste beambten die daar werken, er kan geen vriendelijk lachje vanaf. Je moet wat vragen beantwoorden; waar kom je vandaan, waar ga je naartoe, hoe lang blijf je in de VS, ga je familie of vrienden bezoeken, ben je eerder in de VS geweest, welke datum vlieg je weer terug, vlieg je terug uit de VS, heb je eten aan boord, wat voor eten, heb je dat in Canada gekocht? Vingerafdrukken werden afgenomen, je krijgt een verblijfsvisum en stempel in je paspoort. En dat was het allemaal wel, 12 dollar armer en kan je verder rijden. Ze hebben niet in de camper gekeken, dat hoor of lees je wel vaak. Verse groenten, fruit en vlees mogen niet mee, evenals sommige soorten hout voor de  firepit.

We reden via de Highway 30 naar het zuidoosten. Wat een mooie route om te rijden, de herfstkleuren zijn hier al goed zichtbaar. Jammer dat er langs de route geen parkeerplaatsen zijn om even te stoppen om foto’s te maken. Nu maar rijdende weg wat plaatjes genomen. Onderweg bij een Visitor Center konden we stoppen, stoeltjes in de zon en koffie gezet.

Na lunchtijd kwamen we aan bij Saranac Lake. Dat is een plaats uit een prentenboek; het meer, de bootjes, de huizen en de herfstkleuren. Er was een ruime parkeerplaats aan het meer, we hebben wat gewandeld, tosti’s gehaald en aan het meer opgegeten. 

Verder naar Lake Placid, het Olympische Wintersportdorp in 1932 en 1980. Het ziet er allemaal gezellig uit, alles is ook nu nog gericht op wintersport. Er is een Olympisch Museum en we zijn langs de buitenschaatsbaan gereden. Vanuit het dorp zie je de twee schansen van het schansspringen staan. Dat bezoek is voor morgen, we wilden eigenlijk naar de camping en in de plaats was het redelijk druk zodat het moeilijk was om te parkeren. 

We hadden een stukje verder gereserveerd op de KOA camping in Wilmington/Whiteface. We staan onder de bomen op bosgrond dus het zal vannacht minder koud zijn. Vanaf de camping nog een kleine trail naar een waterval gelopen, wat foto’s gemaakt en terug voor het avondeten. We hebben vandaag 256 km gereden.