Water val en Niagara Falls

Vanmorgen al vroeg wakker, eigenlijk te vroeg naar bed gegaan en vaak wakker geweest. Op zo’n camping in een State Park is het stil, erg stil. Je hoort niets te horen maar juist dan hoor je ‘s nachts van alles. Algauw na het ontbijt begon het te regenen. We wilden eigenlijk nog even terug naar de waterval maar dat lokte in de regen niet erg aan. We gingen dus vroeg op pad. We wilden heel veel zien maar hadden ook nog een flinke afstand te gaan (302 km). 

Ik kreeg toestemming, jawel, om met de camper naar het dumpstation te rijden. Ja, hè,hè, niet druk, dus kon nergens tegenaan rijden haha. Na de dump heb ik verder gereden, de camping af. Het ging allemaal goed hoor. We moesten tanken dus bij het eerste tankstation dat we tegenkwamen is Leo weer achter het stuur gekropen. De regen maakt het er niet echt leuker op om voor het eerst met de camper te rijden. 

Deze dag stond eigenlijk in het teken van de watervallen, nou, dat klopt ook, we hebben genoeg water zien vallen. De bedoeling was om in het Watkins Glen State Park de mooie Gorge Trail te gaan lopen van bijna 5 km. Daar aangekomen zagen we geen hand voor ogen, ook zouden de paden erg glad zijn. We zagen er vanaf, erg jammer, de trail schijnt erg bijzonder te zijn. 

We reden door de regio genoemd Finger Lakes, dit zijn een aantal lange smalle meren naast elkaar. Op de kaart net vingers. Het meer vanuit Watkins Glen, waar wij langs naar boven reden is het Seneca Lake. Ook door de regen hebben we er weinig van kunnen zien. Onderweg nog gestopt voor koffie en lunch en door naar de Niagara Falls. Eenmaal in de buurt rijdt je langs een rivier en zie je in de verte de hoge gebouwen en de Skylon Tower van Niagara Falls. Als je goed kijkt zie je ook de waterdamp wat omhoog komt bij de Falls. 

We hebben uiteraard eerst de Amerikaanse kant bezocht. Daar heb je het Niagara Falls State Park. Aan deze kant stort het water naar beneden. Je loopt langs de kolkende rivier naar de watervallen toe. Je kan er heel erg dichtbij komen en je voelt het water spetteren. En wat een herrie al dat water. Een mooi gezicht, niet in woorden uit te drukken.

Na een uur hadden we het hier gezien en op naar Canada via de Rainbow Bridge. De grens over ging heel makkelijk, paspoorten werden bekeken, even vertellen waar we gingen slapen en wanneer we Canada weer gaan verlaten. 

We verbleven op de KOA camping Niagara Falls, een mooie grote camping. De laatste was gedraaid, gegeten en met de bus naar Niagara Falls. De rode line van de WeGo bus stopt voor de ingang van de camping en vertrekt ieder half uur tot half 11 ‘s avonds en weer terug. Na die tijd om het uur. Een 24uurs ticket kost 9 dollar voor retour en kan je bij de camping kopen. De bus rijdt in 20 minuten naar het eindpunt Table Rock. Dan ben je gelijk bij de Horshoe Falls die daar naar beneden vallen, wat een geweld van water en herrie. ‘s Avonds worden de Falls verlicht, dat is zo’n mooi gezicht, heel indrukwekkend. 

Niagara Falls is ‘s avonds een met neonborden verlichte stad, Las Vegas in het klein, wel gezellig. Wij zijn ook even in het casino geweest, de Amerikaanse dollars omgewisseld voor Canadese en een gokje gewaagd. En voor de kou, haha. Want het was maar 10 graden bij dat water. Wat een verschil met 2 avonden geleden, toen zaten we nog met ruim 20 graden bij het kampvuur. We hadden de bus om half 11 terug naar de camping. In de camper de kachel zelfs nog even aan gehad want het was behoorlijk fris. Dat is in die ruim twee weken zelden gebeurd.