woensdag 23 juli Yosemite National Park

Om kwart over 6 waren we op, om half 7 reden we weg (hoezo vakantie??).

We reden over de Tioga Pass en ik vond de natuur daar feeëriek. De meertjes, met daarover de ochtendnevel, de enorme rotsblokken, willekeurig geplaatst door een reus die met blokjes aan het gooien was, de grasvlakten en de bossen deed je verwachten elk moment een elfje of feetje te zien spelen en dansen. Het duurde één uur en drie kwartier voordat we bij het visitor center waren in Yosemite Valley. Het kantoortje was net open en er stond al een rij, maar er hingen bordjes met de nog beschikbare plekken op de verschillende campings. Toen we aan de beurt waren hoorden we dat er nog 3 plekken waren voor onze grootte rv, maar vasthouden kon niet, dus scheurden we (nou ja, vooral Erik) als een gek 16 mijl terug, over smalle bergweggetjes en door veel te kleine tunneltjes, om gelukkig op tijd te zijn voor een plekje op een camping zonder water of electriciteit, maar midden in de bossen. Na de zekerheid van een plek om te overnachten konden we lekker ontspannen ontbijten. We reden daarna naar het verste punt van wat we wilden zien, Mariposa Valley, waar er enorme sequoia bomen stonden. Het was echt een enorm eind rijden, weer over dezelfde smalle weggetjes, waarbij je nog geen 10 meter rechtdoor kon rijden. De bomen waren immens groot. De grootste had een doorsnede van 9,2 meter en was 2700 jaar oud! Dan voel je je wel even nietig als mensje.

De volgende stop was Glacier Point, waar we een uniek uitzicht zouden hebben over de valley. Ondertussen was Erik het rijden al aardig zat aan het worden en was het tijd voor de volgende maaltijd. We vonden een aardige parkeerplaats, aan de rand van een kleine weide met daaromheen dennebomen. We zaten heerlijk met onze stoeltjes van de rust te genieten met een heerlijk broodje, toen opeens Gabrielle als een gek begon te gillen: “Heeeeelluuuup, een beer!!” en wild zwaaiend begon weg te rennen. (als eerste advies over contact met wilde dieren wordt elke keer weer gezegd NIET wegrennen!! Dan zien ze je als prooi). Afijn, daar liep een prachtige zwarte moederbeer met haar twee jong, maar door Gabrielle’s gegil was die als de wiedeweerga weg en natuurlijk lag het fototoestel in de wagen. Toch was het, al was het dan maar even, een machtig gezicht om zulke dieren, die je normaal alleen in de dierentuin ziet, zo in het wild te zien lopen.

We reden door naar Glacier Pont en het uitzicht was inderdaad adembenemend. We keken uit over een aantal watervallen en enorme rotspartijen. Het jammere van Yosemite vind ik dat je voor de verschillende hoogtepunten zo lang moet rijden. Terugrijdend naar de camping was Erik het rijden echt zat, maar op zulke weggetjes durf ik echt niet te rijden.

Bij de camping hebben de kinderen hout gesprokkeld voor een kampvuur en maakte ik het eten. Op de camping staan enorme metalen bakken waar al het eten in moet dat niet in een kastje of in de koelkast zit, omdat er anders beren op af komen. ’s Avonds lekker aan het kampvuur gezeten waar de kinderen marshmellows hebben geroosterd. Het water in het reservoir was al snel op en douchen was er niet bij. We konden wel wat water tappen en dat hebben we gebruikt voor het toilet. Het koelde ’s avonds heerlijk af!