zaterdag 19 juli Zion National Park

Goed, vandaag was geen spectaculaire dag, dus ik mag weer op.

Het plan was om de hitte voor te zijn en ‘s ochtends even wat hikes er door te jagen zodat we s`middags in het zwembad konden proberen onze lichaamstemperatuur op die gewenste 37 graden te houden, of 100 graden moet ik zeggen, met die gekke maten hier. Dat was dus het plan….

De oudjes hadden in ieder geval geleerd van het petrified forest en hadden beloofd niet meer direct na het ontbijt te gaan hiken, DUS werd ik om half 8 me bed uit gesleurd om te ontbijten…, die komt in de categorie “be carefull what you wish for..”. afijn schaaltje cornflakes verder reden we naar het visitors center van Zion, om met de shuttle verder te gaan naar al die mooie plekjes waar we konden hiken. De eerste hike was langs de Virgin River, die uiteindelijk helemaal nergens heen bleek te leiden. Hij was toch wel erg leuk omdat je aandacht constant door een andere eekhoorn werd getrokken die elke keer rustig poseerden voor de camera en erg hun best deden om de leukste eekhoorn van de dag wedstrijd te winnen. Vervolgens een hike naar de Weeping Rocks. Daar vallen waterdruppels, na 1200 jaar te hebben gevochten en gestreden, uit de rots boven je op de rots onder je in 2 seconden te pletter, hoe bedoel je anti-climax. De derde en laatste hike was naar een waterval, waar je achterlangs kon lopen. Klinkt heel spectaculair, dus wij besluiten het ondanks de 44 graden (ademhalen is dan op zich al topsport) toch te doen. Blijkt na een kilometer lopen dat we die waterval de afgelopen avonden al neer hebben zien vallen, tijdens al die stortbuien. Van die machtige waterval was alleen nog een pisstroompje over. Terug naar de camper dan maar weer. De combinatie van het vroege ontbijt en de vele afgelegde kilometers (met de shuttle en camper dan) zorgden voor een hongerige troep de Vrijertjes. Onderweg terug kwamen we een leuk tentje tegen, dus parkeert pa de camper pal voor de deur (we zijn en blijven natuurlijk Nederlanders, die nergens iets van af weten). Vervolgens bestellen we een zootje burgers met fries, waardoor het ons duidelijk wordt waarom er in deze staat geen Amerikaan zonder overgewicht rondloopt. Laat ik het zo zeggen, het proberen te eten van deze broodjes halve koe leverde in ieder geval wel wat leuke foto`s op. Nadat ik me derde refill cola op heb (geniaal die free refills hier) waggelen we de deur uit. We (de kids, hoewel ik voor de wet niet meer hè, laat dat even duidelijk wezen) worden op de camping gedropt om de oudjes rustig boodschappen te laten doen. Nu, een uur of wat in het zwembad te hebben gedobberd en een kleine bevalling verder, zitten we met het hele gezin harmonieus de foto`s te bekijken. Laten we het maar op harmonieus houden, das leuk voor later……

 

thierry

Omdat er op deze site maar 20 foto's geplaatst mogen worden heb ik even snel een paar foto's op een andere site gezet. Ga naar http://devrijersinamerika.spaces.live.com/photos/