donderdag 17 juli Bryce Canyon

We reden vanmorgen vroeg weg en lieten de kinderen nog even slapen onderweg. Binnen een uurtje zaten we in Escalante state park. We hadden hierover gelezen en besloten daar te gaan picknicken. Wat we niet wisten was dat daar ook een korte hike was naar petrified wood, versteend hout. Dit is hout dat miljoenen jaren geleden tijdens een overstroming was meegevoerd en bedolven werd door vele lagen puin. Later kwam daar een laag vulcanische as overheen. Toen eeuwen later het land weer lager werd door erosie kwamen deze bomen weer tevoorschijn en waren ze versteend in vele verschillende kleuren. Het was een heerlijke plek en de wandeling (weer stijgen en daar blijf ik toch een hekel aan houden) was ontzettend mooi.

Weer een uur later kwamen we aan in Bryce Canyon. Eerlijk gezegd dachten Erik en ik dat het wel meer van hetzelfde moois zou zijn, maar weer verraste de natuur ons volledig. We gingen eerst de camper op de camping zetten, waar we weer een prachtige plek hadden met mooi uitzicht op vele spelende eekhoorntjes. Daarna namen we de shuttle naar de laatste stop. Hier vielen onze monden open. Het leek net alsof een gigantische reus op het strand met zand en water had zitten spelen, zoals je dat deed als kind, het natte zand door je handen laten lopen en dan torentjes maken. Zo zagen de bergen eruit, onvoorstelbaar en het leuke was dat dit lag verscholen en pas vanaf het uitkijkpunt te zien was. Er stonden ook nog chipmunks (ik heb me laten vertellen dat dat een soort eekhoorntje is, maar geen squirrel). We reden met de shuttlebus langzaam terug en stapten bij alle uitkijkpunten uit.

De laatste halte was de camping waar de kinderen gingen zwemmen in het mooiste zwembadje tot nog toe. We hadden diepvriespizza’s gekocht, maar dat was achteraf niet zo’n goed idee, want er kon er maar 1 tegelijk in het oventje, dus dat was om en om eten! ’s Avonds toen het donker was keken we naar Rocky Balboa, maar het einde heb ik niet gehaald.

 

Zo, mijn beurt om een stukje te schrijven.

Ik werd vanmorgen wakker toen mijn kop tegen het plafond stootte, we waren alweer aan het rijden en pa ging een heuveltje over. We reden in een slalom om de overstekende koeien naar het Petrified Forest in Escalante. We kwamen op een mooie picknickplek terecht waar we ontbeten. We hadden de dag ervoor wat broden gekocht bij een mannetje die ze vers op de camping stond te bakken, brood zonder suiker!!!! God, die Amerikanen gooien echt overal suiker in, alles smaakt hetzelfde, maar goed dit brood dus niet. Ik nam gewoon een schaaltje cornflakes, want ik ben een gewoontedier en anders is mijn dag al mislukt voordat hij begonnen is. Vervolgens baanden we ons een weg door de eekhoorns om te kijken wat die versteende bomen nou eigenlijk inhielden. Na een veel te groot eind te hebben gelopen ( het is namelijk niet goed om bergje op te lopen als je net flink ontbeten hebt, dan moet je eerst even rustig douchen of uitbuiken) kwamen we die versteende bomen tegen, wat best een indrukwekkend gezicht was. Je kon de jaarringen nog zien zitten en ze hadden een heleboel kleurtjes, waardoor pascal er gelijk van overtuigd was dat het een kostbare edelsteen moest zijn. Daarna hebben we dat hele, veel te grote, eind weer terug gelopen naar de camper (ik had nog steeds net ontbeten). Daarna uurtje rijden naar Bryce, uurtje rijden is precies goed, aangezien de omgeving steeds blijft verbazen, maar langer dan een uur gaat vervelen en vervelen veranderd bij sommige reisgenoten in vervelend…. Afijn we komen terecht op een erg mooie camping. We krijgen weer een hele mooie plek toegewezen (zullen al die campings onderling wel afgesproken hebben als compensatie voor die aftandse oude camper). even eten en dan met de shuttle naar Bryce, waar we een ongelofelijk mooie verscholen canyon te zien krijgen. We maken de nodige foto`s (oh deze is mooi voor mijn hyves mama, pascal weg en buik in.) en pa maakt weer een 600.000 tal foto`s van de omgeving. Met het shuttletje weer terug. Even zwemmen, douchen en eten en hier zitten we dan weer, pascal aan het praten (what else is new), pa smeert een pot vaseline over zijn voeten (heeft de Grand Canyon in het klein in zijn hielen), Gabrielle wast af (na 3 en een half uur discussie), ma bezig met haar benen (ma:“mijn huid voelt net als een stekelvarken”) en ik ben ff lekker aan het uitbuiken van de voedzaam-noch-smaakvolle-pizza.

 

thierry