zondag 13 juli grand canyon

 

Vanmorgen ging om half 6 de wekker. Om 6 uur moesten we namelijk op het vliegveldje van de Grand Canyon zijn. We hadden al in Nederland een dagtrip gereserveerd. Omdat het gisteren toch aardig had geregend twijfelde ik of het wel door zou gaan, maar het was droog en licht bewolkt. Om 5 voor 6 waren we op het vliegveld. Bij het inchecken moesten we op de weegschaal gaan staan! Gelukkig was deze in lbs, daar heb ik toch geen verstand van J

We hadden allemaal een raamplaats in een piepklein vliegtuigje waarmee we de Grand Canyon over gingen vliegen. Het was echt spectaculair en wonderschoon!! Geen foto kan er recht aan doen, maar we hebben het toch maar geprobeerd (we hebben nu al meer dan 2000 foto’s gemaakt). Na een vlucht van 45 minuten landden we in Page, waar we een ontbijtje kregen. Vervolgens werden we door een Navajo indiaan opgehaald. Zijn naam was Henri, maar zijn echte naam was ‘tall man’ maar dan in het navajo (ik zou het niet meer weten). Hij bracht ons met een jeep naar de Antelope Canyon. Dit was tot nog toe, wat mij betreft, echt het allermooiste wat ik tot nog toe heb gezien. We liepen in een smalle canyon, van Navajo zandsteen, die door wind en water de meest bizarre en bijzondere vormen had gekregen. Tall man vertelde ons dat de canyon soms nog wel eens door de medicijnman wordt gebruikt voor nachtelijke rituelen. Erik maakte de foto’s en er staan echt honderden energieballen op! Doordat de bovenkant van de canyon open was kwam het zonlicht er op een dusdanige manier doorheen waardoor het licht op een hele bijzondere manier werd weerkaatst.

Na deze canyon werden we met een bus naar de Glen Canyon Dam gebracht, die de Colorado River scheidt van Lake Powell. Voordat we door de tunnel mochten met de bus, moesten we eerst allemaal uitstappen. Tassen moesten in een aparte kar en wapens moesten worden ingeleverd. Groot was onze verbazing toen een Amerikaanse man zijn pistool ging inleveren!! Aan het eind van de tunnel kregen we onze spullen weer terug.
Hier gingen we in een soort van gemotoriseerde raft de rivier af. Dit was een vier uur durende tocht door de Canyon. Onze gids was een 18 jarige studente die leuke verhalen wist te vertellen, gemengd met leuke verzinsels, waardoor je soms ook bij de echte verhalen twijfelde of het nou waar was of niet. Ondertussen waren de wolken helemaal verdwenen en het was gloedheet geworden. Bij de eerste stop op een klein strandje daagde onze gids ons uit om te gaan zwemmen. Als ze 5 mensen zo gek kreeg zou ze er zelf ook in duiken. Het water van de rivier was maar zo’n 8 graden warm en als je je voet er te lang indeed, ging deze al zeer doen. Uiteraard waren er 3 van ons gezin die daar wel voor in waren (jullie mogen zelf raden welke drie!). uiteindelijk ging er nog een ander ook in en daar deed ze het ook voor. We doken er in en het was met recht ijskoud!! Maar ook heerlijk verkoelend toen we er eenmaal weer uit waren.

Bij de tweede stop kregen we lunch die bestond uit sandwiches, chips en cookies. Al het brood dat we tot nog toe hebben gegeten lijkt wel zoet en het is zeker niet zo lekker als vers brood in Nederland.

Nu doken er meer mensen het water in voor verkoeling. Door de leuke verhalen merkte je er niet veel van dat de tocht vier uur duurde. Aan het einde stond een ge-airconditioneerde bus op ons te wachten om ons in een 3,5 uur durende bustrip terug te brengen naar de Grand Canyon. Onderweg stopten we nog heel even bij een trading post waar een grote souvenier winkel was met allerlei native indian dingen. Daar heb ik meteen even gebeld om een camping te reserveren voor morgen in Monument Valley. Bij het laatste stuk door de Grand Canyon zagen we nog een coyote lopen en een troep elks (ik weet het Nederlandse woord niet, maar ik dacht dat dat een soort hert was, het blijkt een soort koe te zijn (die ik dus op een hert met grote oren vind lijken).

Toen we uiteindelijk om 7 uur weer terug waren op de camping hebben we eerst maar even wat te eten gemaakt en tijdens het eten begon het weer te regenen. Na zo’n vroege start doken we lekker op tijd ons bed weer in.

 

HELLO, FOLKS (Amerikaans voor hallo mensen)

Ik schrijf nu mijn tweede verslag ik hoop dat jullie hem leuk vinden.

Ik begon de dag met dat mijn vader mij wakker maakte om half zes (in Nederland ben ik dan al ongeveer wakker maar in Amerika slaap ik wel uit??????) Dus toen gingen we uiteindelijk weg naar het vliegveldje. We moesten op een weegschaal gaan staan en daarna hebben we even zitten (met nadruk op zitten (gelukkig) wachten. Toen we uiteindelijk in het vliegtuigje zaten begon het avontuur. Van boven zagen we moeder aarde vanuit een ander perspectief: De overweldigende Colorado River (dat betekent rode rivier vandaar de naam color =kleur, rado=rood) De rotsen die door de eeuwen heen de Grand Canyon maakten en de bomen en struiken, bloemen en planten die zich vast hebben geklampt aan alles wat maar los en vast zit.

Toen we jammer genoeg weer landden kregen we ons ontbijt wat bestond uit:

Yoghurt,een kaas string (geen lingerie kaas of zoiets), een bakje fruit,

een muffin, een pakje jus d’orange, een mueslireep en een soepstengel.

Toen we weer verder gingen, gingen we met een karretje naar

Antelope Canyon met een oude indiaan die Henri heette en een indiaanse naam had die betekende Tall Man ( Grote of lange man) we zaten in de jeep met een paar Denen die erg aardig waren.

Nu iets over Antelope Canyon in Antelope canyon is de derde (zei Tall man)     

Indiana Jones film opgenomen voor een deel. De canyon is twee keer volgelopen met water, een keer geen gewonden en een keer 10 fransen verdronken en 1 Amerikaan. Hij vertelde nog wat verhalen (hij is Tall man). En toen gingen we naar een shop in Page waar we met een bus opgehaald werden om naar de boten gereden te worden uiteindelijk kwamen we bij een tunnel die naar de dam die het water van Lake Powell tegen hield te rijden want daar lagen de boten maar we werden eerst tegen gehouden want je mocht geen wapens hebben een man had een klein pistooltje bij en daarna reden we door de tunnel. Toen gingen we naar de boten we gingen in de boten en vaarden een tijdje door Glenn Canyon de gids die erg aardig was (het was een meisje van 18)

en leuke verhalen vertelde ik weet er nog 1 en ga hem nu vertellen er is een man genaamd John Wesley Powell (vandaar de naam Lake Powell) die expedities door de Grand Canyon leidde, maar 1 keer hadden ze geen eten meer dus ze gingen aan een indianen stam vragen of ze daar mochten eten de indianen zeiden vriendelijk ja. Ze vonden het eten heel erg lekker dus zeiden de indianen kom over een paar dagen terug dan maken we er een feest van dus Powell en zijn mannen komen daar weer eten en vinden het weer lekker Powell vroeg toen aan de kok: “waarom is dit geitenvlees zo lekker, want ons lukt dit niet? vertel me het geheim a.u.b.? dus de kok vroeg wil je het echt weten?

Ja ,ik wil het echt weten antwoordde Powell dus de kok zegt o.k. ons vlees wordt voorgekauwd en weer uitgespuugd. o.k. zegt Powell dus de indianen zeggen weer kom over een paar dagen weer eten dus die volgende keer doet Powell net alsof hij ziek is om ruzies met de indianen buiten te sluiten.

Powells mannen gaan wel en ik denk dat toen Powell het aan zijn mannen vertelde hij ruzie kreeg met hun. Uiteindelijk na vele verhalen en stops (ik heb ook gezwommen als 1 van de 2 stop) kwamen we weer aan land toen gingen we nog met de bus we zagen nog een coyote en een paar koe-herten een soort mix ervan. Ik hoop dat ik het een beetje leuk getypt heb.