vrijdag 4 juli de reis

Vrijdag 4 juli 2008

10 maanden geleden boekten we deze reis. Dat leek toen nog zo ver weg, maar nu zitten we toch alweer in het vliegtuig op weg naar Los Angeles. We zijn vanmorgen om 10 uur opgehaald door mijn schoonvader. Hij heeft ons op de trein gezet naar schiphol. We hebben uiteindelijk 2 koffers en 3  grote tassen bij ons, met daarbij allemaal nog handbagage. Luna, onze cocker spaniel, hebben we gister weggebracht naar Femke, dat was toch even slikken hoor, maar ik weet dat ze het daar prima heeft.

We waren om kwart voor 12 op schiphol en we konden bij de check-in zo doorlopen, want we hadden al via internet de instapkaarten geprint. We hoefden alleen nog maar de bagage af te geven. Op schiphol stonden ze te filmen, straks kun je helemaal zelf je bagage inchecken in een zeer futuristisch uitziend apparaat. Het zag eruit alsof je je koffer zo zou vaporiseren als je het erin zette!

Nadat we de koffers hadden afgegeven zijn we gelijk door de douane gegaan. We hebben al snel even iets gegeten en toen konden we als naar de gate om in te stappen. Ook daar stond een nieuwe apparaat dat leek op iets uit “Back to the future”. Je moest erin gaan staan met je benen wijd en je armen omhoog en dan draaien er voor en achter je 2 wat ik denk metaaldetectoren, maar ze zullen waarschijnlijk wel heel wat meer detecteren. We hadden stoelplaatsen op rij 26 en 27 en dat was pech, want het tv scherm was daarvandaan bijna niet te zien. Ook hadden de kinderen al meerdere keren gehoord (en wij hadden het ook op internet gelezen) dat elke stoel zijn eigen schermpje had en dat je zelf de film kon kiezen die je wilde zien en dat er een spelcomputer bij zat, aar helaas, deze luxe hadden ze in dit toestel alleen boven in de eerste klas. We zouden om half 2 vertrekken toen de captain zie dat hij slecht nieuws had. Er was een olielek gevonden, dus er werd eerst onderzocht waar dat vandaan kwam. Vertraging dus! Gelukkig viel het mee, want een half uur later vertelde hij dat ze ‘dachten’ dat het ‘waarschijnlijk’ van een vorig toestel was , ze konden nergens een lek vinden.

Zo vertrokken we drie kwartier later dan gepland, de reistijd is echter een uur korter dan we dachten, dus we komen uiteindelijk op dezelfde tijd aan.

Boven Groenland hadden we een prachtig uitzicht en ook boven de Grand Canyon en Las Vegas was het een super uitzicht.

We kregen de hele reis door eten, drinken en snacks. Half 4 ’s middags landden we op LAX. We hadden afschrikwekkende verhalen gehoord over enorme wachttijden bij de douane, dus we hadden onszelf en de kinderen daarop ingesteld, maar het ging reuzesnel. Na een paar minuten wachten waren we aan de beurt. Linkerwijsvinger erop, rechterwijsvinger, even in de webcam kijken voor de irisscan en enorm veel stempeltjes. Toen we bij de bagage kwamen was dat er van ons achter elkaar en voordat we het wisten stonden we buiten. Er stond een airportshuttle naar het hotel, waar we binnen tien minuutjes al aankwamen. Buiten keken we onze ogen uit. De overbekende zwart-witte politieauto’s van de series op tv en de gele taxi’s deden ons denken alsof we in een film beland waren!

Het hotel was enorm groot en ook de twee kamers die we kregen waren enorm. We besloten eerst maar een goeie sterke koffie te nemen bij de Starbucks in het hotel. Ook Pascal nam voor het eerst koffie, nou ja, als je een frappucino with a double shot of chocolate koffie kan noemen. Erik, Pascal en ik begonnen nu toch het tijdsverschil wel te voelen, want voor ons gevoel was het voor ons ondertussen half 3 ’s morgens. We gingen eerst maar even allemaal een doucheje doen, daarna wilden we naar het 4th of July vuurwerk gaan kijken. We mogen hier eigenlijk maar met maximaal vier personen in de taxi, maar er stond een man voor het hotel die het even regelde met een taxichauffeur. Als er politie in de buurt was, moest Pascal even duiken. Er was ons verteld dat in Marina del Rey een mooi vuurwerk zou zijn om kwart over 9, als het donker was. Daar aangekomen zijn we eerst maar even een hapje gaan doen. Toen we naar de haven liepen, liepen er drommen mensen en bij de punt aangekomen keken we onze ogen uit. Er was geen bankje of stukje gras meer vrij. Het stond helemaal vol met mensen, barbecues, kleden, stoelen, mensen lagen onder de dekens in het gras. Er speelde muziek en er heerste een vrolijke sfeer. Wachtend op het vuurwerk voelden we wel weer het tijdsverschil. Het vuurwerk was heel mooi boven het water en duurde wel een half uur. We liepen snel terug naar het winkelcentrum, waar we hadden gegeten, want daar konden we een taxi bellen hadden we ons laten vertellen. De taxi zou er na ongeveer 15 á 20 minuten zijn, maar een uur was hij er nog niet. Nog maar een keer bellen dan en een half uur later nog maar een keer. Deze keer vroeg het taxibedrijf het adres van waar we stonden, hmm… dat leek niet helemaal goed te gaan..

Uiteindelijk na een kleine 2 uur en nog een keer gebeld te hebben, ook door iemand van de supermarkt die drie verschillende taxibedrijven had gebeld (niet alleen voor ons, er stonden meer mensen te wachten) zagen we een taxi aankomen, maar daar wilden anderen instappen! Nee, de chauffeur had geen naam gekregen wie hij op moest pikken. Die andere mensen kwamen net aanlopen en hadden hun hand opgestoken, voor ons was het toen duidelijk dat het toch echt ‘onze’ taxi was en we stapten in wat ons een niet zo vriendelijk: Hope you enjoy the rest of your evening van de andere mensen uitlokte. Wij wilden alleen nog maar naar bed. Ondertussen was het half 12 (half 9 ’s morgens in Nederland) dus dat was niet zo gek!