25 september Merlin - Trinidad

Het kampvuur werd gisteravond helemaal niets. Een vrouw van de camping had tegen één van ons gezegd dat we hout konden pakken maar het was zo aardedonker op de camping dat we echt niet wisten waar we het hout vandaan moesten halen. Dan maar geen vuurtje stoken. Jammer want het bleef tot laat in de avond een heerlijk temperatuurtje.

We hebben nog wel een gezellig praatje gemaakt met onze buren, een wat ouder echtpaar dat sinds 5 jaar permanent, in een super grote en luxe camper, op deze camping wonen.

Aangezien we vandaag veel tijd nodig hadden voor een bezoek aan grotten vertrokken we om 8 uur. Op internet hadden we gezien dat de grotten vandaag wel voor rondleidingen open waren, maar waarschijnlijk alleen voor de rondleiding van 10 uur. Na 51 km reden we de enige weg op die naar de grotten leidde. Deze was 30 km lang en was rijk aan bochten en flinke klimpartijen. Het duurde 45 minuten voordat we er waren. Gelukkig waren er meerdere rondleidingen en konden we met die van 10.30 uur meedoen. We werden gewaarschuwd voor de route die 90 minuten zou duren. Personen met rug- of hartklachten of slecht ter been waren, werd afgeraden om de grotten in te gaan. Wij jonge ouderen (!) gingen dus allemaal mee!

Deze grotten heten Oregon Caves National Monument en zijn in 1874 ontdekt. Er ging een gids mee die erg veel kon vertellen. Zij maakte duidelijk dat niemand ergens op mocht leunen tijdens de tocht want dat bracht alleen maar schade aan het gesteente. Ze vertelde veel over het gesteente, de stalagmieten, de stalactieten, de vormen, de breuken die zijn veroorzaak door aardbevingen en nog veel meer. We kropen door kleine doorgangen, klommen ongeveer 500 treden via ijzeren- en stenen trappen en daalden neer in de grot en overbrugden een hoogteverschil van 70 meter. De temperatuur was er 7 graden, koud dus. Het was prachtig om alles te zien en aan te horen. De rondleiding duurde veel langer dan de geplande 90 minuten en het was zeker de moeite waard.

Na dit alles reden we dezelfde 30 km weer terug om vervolgens de staat Oregon te verlaten en de staat Californië binnen te rijden. Na verloop van tijd kwamen we weer op de bekende kustweg, de HW101. We reden niet alleen langs het strand maar ook door prachtige bossen met veel redwood bomen. Dat zijn enorm dikke maar ook zeer hoge bomen. Bij een korte fotostop rende er ineens een Elk ( soort eland- hert) uit de bosjes. Hij schrok van ons en rende snel weg.

Bij de Klamath rivier maakten we een uitstapje naar een uitzichtpunt, hier hadden we een geweldig uitzicht over de zee. Er stonden mensen met grote kijkers om orka's te spotten. Waren het nou wel orka's of waren het toch rotsen in zee die we zagen? Tegen 6 uur 's middags reden we de camping in Trinidad op. Een camping die, bleek later, van meerdere organisaties een dikke onvoldoende had gekregen en beter zou kunnen sluiten. Ik heb dus maar in de camper gedoucht, leek me beter! Het zal een koude nacht worden, de extra deken gaat in ieder geval over ons dekbed.