31 mei 2012: Zion Canyon

31 mei 2012: Zion Canyon

Na de fantastische maar ook best lange trail van gisteren nemen we het er vanochtend van en slapen we lekker uit tot maar liefst 08.45 uur. Omdat het vandaag volgens de weersverwachtingen tegen de 37 graden Celsius gaat worden, wil Jan vandaag best een dagje rustig bij het zwembad vertoeven, maar Sjé is niet te houden: er móet in zo’n mooi park gehiked worden, óók vandaag. Jan schikt zich in zijn lot en dus gaan de wandelschoenen aan en wordt de rugzak wederom gepakt, vooral met water, heel veel water. Gelukkig heeft Zion behalve de bijzondere Narrows Trail meer te bieden aan wandelroutes. De 500 meter hoge en steile beklimming van Angel’s Landing durft Jan (helaas voor Sjé) echt niet aan. Alleen al het waarschuwingsbord aan het begin van die trail doet hem huiveren: vanaf 2004 zijn op Angel’s Landing 6 mensen omgekomen door een val naar beneden. In de buurt van Angel’s Landing zijn gelukkig meerdere mooie routes en we knopen er een paar aan elkaar. Zo lopen we de Kayenta Trail en alle wandelroutes naar de (drie) Emerald Pools van Zion. In de zinderend warmte klimmen we toch nog een heel stuk. Het voelt best zwaar aan in vergelijking met het heerlijk verkoelende waterwandelen van gisteren. Sjé heeft na 3 kilometer wandelen al anderhalve liter water verbruikt.

De Emerald Pools liggen in een omhoog lopende kom in Zion Canyon. Er stromen een paar beekjes die zich hier en daar prachtig naar beneden storten en we lopen er zo onderdoor. Dat levert leuke plaatjes op.

Na ruim 2 uur wandelen en de canyon vanaf enige hoogte bewonderen, houden we het voor gezien. We picknicken lekker in de schaduw onder een boom en gaan vervolgens nog naar het Human Nature Museum, waar een prachtige film over Zion wordt vertoond.

Om drie uur ’s middags – het is dan bijna 40 graden! – heeft Jan het wél voor elkaar: dan leggen we onze vermoeide lijven te rusten op de heerlijke ligbedden van het zwembad van het hotel. Jan leeft zich regelmatig uit in het verkoelende water en Sjé leest onder de parasol een boek vol met informatie over onze volgende reis, die vast weer naar Amerika gaat, misschien dan een ander deel van dit prachtige land.

We eten tijdens de heerlijk zwoele avond buiten op het terras van Oscar’s Café, een tent waar naar verluidt de beste spareribs van Amerika worden geserveerd. Ze smaken inderdaad eindeloos lekker. We maken ons nu op voor nog warmer weer: morgen wacht Death Valley, zo’n beetje de heetste plek van de Verenigde Staten. Hopelijk doet de airco het goed daar. We houden jullie op de hoogte.