5 juni 2012: Yosemite

5 juni 2012: Nog meer lekker hiken in Yosemite

De wekker gaat om acht uur. Iets later dan gisteren, maar vroeg genoeg om weer een lange bergwandeling te kunnen maken vandaag.

De Upper Yosemite Fall Trail staat op ons programma. Niet zo lang als de trail van gisteren, maar wel heel steil omhoog. Dat voelen we als we in de stralende zon aan de lange klim beginnen. Eerst alleen maar trappen van steen en keien. Misschien zijn we nog niet warm genoeg, misschien is het de vermoeidheid van gisteren, maar het gaat zwaarder dan anders. Na een paar honderd meter klimmen worden we warm en gaat het beter. We krijgen als beloning voor ons gezwoeg wel regelmatig prachtige vergezichten te zien.

Duidelijk zien we aan de overkant de Four Mile Trail die we gisteren liepen. Steeds hoger gaan we. Eerst alleen maar zigzaggen, vervolgens een stuk langs een afgrond. Jan houdt de hand van Sjé vast en zij praat hem moed in. Als het enge stuk voorbij is, komen we na een bocht aan de voet van de Upper Fall. Wat een kanjer van een waterval! Het water stort minstens 350 meter naar beneden en maakt donderende geluiden als het tegen de rotsen klapt.

We gaan verder naar boven en na precies twee en een half uur komen we boven op het plateau waar  het water nog stroomt dat straks de afgrond in dendert. Weer een prachtig uitzicht op Yosemite en de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada.

We eten heerlijk in het zonnetje op een grote platte rots onze boterhammen en Jan geniet liggend op zijn rug van een appel. Sjé maakt er een foto van.

Na de lunch lopen we nog een ronde op het plateau, waarna we teruggaan naar beneden. We moeten bij iedere stap uitkijken dat we niet uitglijden, want het is glad en de benen zijn al vermoeid, maar we genieten wel weer met volle teugen van iedere stap en het constant wisselende uitzicht. Eénmaal beneden is er de voldoening van weer een voltooide ‘very strenuous trail’ zoals de parkgids bijna al onze wandelroutes betitelt. Wat hebben we het hier fijn!

’s Avonds eten we fish and chips in het restaurant. We zien op de weg ernaartoe nog een of ander raar grijs dier, een kruising tussen een hond en een kat, met een grote staart en een opvallende zwarte balk over de ogen. Het crimineel ogende beest struint op de balkons van de buren. Vogels die het dier angstvallig in de gaten houden, tjilpen moord en brand. Soms zijn wij het dier even kwijt, maar het gekwetter van de vogels maakt duidelijk waar we moeten kijken. Een prachtig schouwspel. Het beest klimt als een volleerde inbreker – een dief in de nacht – langs de muren naar boven en gluurt vervolgens sluipend bij iedere appartement of er wat te halen valt. Gelukkig hebben wij op onze kamer de balkondeur dicht gedaan. Omdat de buitenlift van ons gebouw echt verschrikkelijk vies ruikt, denken wij nu dat dit een stinkdier kan zijn, maar we weten het niet zeker. Het kan ook een wasbeertje zijn. Helaas heeft Jan de camera niet bij de hand. Thuis maar eens opzoeken op internet wat voor dier dit is.

(Naschrift 7 juni 2012: inmiddels hebben we op internet en via wikipedia opgezocht wat voor beest dit is geweest: het was een wasbeer! Die komen veel voor in Noord-Amerika. In gebieden waar mensen wonen, kunnen ze vrij brutaal zijn. Nou, dat hebben we gezien!)

Vanavond vroeg naar bed. We hebben hier helaas geen internet, dus van uploaden komt nog niet veel. Morgen zoeken we een hotspot, want we houden niet van achterstanden in onze weblog-serie. Nog één dagje hebben we morgen in Yosemite en dan zit de prachtige natuur er hier op, helaas.