3 juni 2012: Bodie en Yosemite

Helaas hebben we in Yosemite een paar dagen internet-verbindingen gemist, vandaar pas nu de updates van Bodie en Yosemite.

3 juni 2012: Bodie en Yosemite National Park

We gaan na een goed ontbijtje in The Rafters naast ons paleis in Mammoth Lakes, om 09.45 uur op weg naar Bodie. Daar komen we na een uurtje aan, waarvan de laatste 20 minuten flink hobbelen over een onverharde weg. Bodie is een in de vorige eeuw totaal verlaten stadje, dat in de eervorige eeuw juist heel drukbevolkt was, vooral met goudzoekers.

Een heus spookstadje dus uit de tijd van het Wilde Westen. Het ligt op een hoogte van ruim 2500 meter, dus in de winter kan het er flink koud zijn. Nu is het zomer en zonnig. Het lijkt alsof de bewoners destijds in vliegende haast voor iets of iemand zijn gevlucht. Hun huizen, de goud en zilvermijnen, hun fabriek en ook heel veel van hun huisraad en spullen hebben ze zo achtergelaten.

We treffen er een school, een kerk, een gevangenis, een bank, een saloon, een bar met casino, een kapperszaak, een wasserette, een soort van bordeel, ja zelfs de zaak van de lokale begrafenisondernemer kunnen we bekijken, met kisten en koetsen en al. De lijken zijn begraven op de begraafplaats op een heuvel iets verderop. Kruiwagens en emmers, soms  met kogelgaten erin, liggen als stille getuigen van vuurgevechten die ooit moeten hebben plaatsgevonden, voor de huisjes. Alles in Bodie staat of ligt er nog bij zoals in circa 1880. We lopen, met een informatieboekje dat we bij de ingang kregen in de hand, een mooie route door het stadje. Het is er heel stil, maar bij het zien van al die oude huizen en spullen, horen we –  denkbeeldig natuuurlijk – de geluiden die de burgers in dit stadje ooit moeten hebben gemaakt. Ooit woonden er duizenden mensen hier, in 1962 zijn de laatste bewoners vertrokken. De Goudkoorts was over, Bodie kon sluiten. Het is hartstikke leuk om in dit stadje de sfeer van anderhalve eeuw geleden op te snuiven. Onze vriend Dennis had helemaal gelijk toen hij vertelde dat dit spookstadje de moeite van het omrijden (en hobbelen) meer dan waard is. Dank, Dennis, we zijn blij met je goede raad, want dit hadden we niet willen missen. Wij blijven bijna 3 uur genieten van al het leuks dat we aantreffen en we verbazen ons dat mensen destijds zo konden leven als ze daar in het Wilde Westen deden. Ja, Bodie is een Must See!

Na een paar boterhammen (ja, die lekkere verse uit Bishop) vervolgen we onze reis: op naar Yosemite National Park. Jan is er in 2005 al eens geweest en spotte en fotografeerde daar, net na het overgaan van de Tioga Pas op Hwy 120, de enige beer van die vakantie. Vandaag rijden we op precies dezelfde weg en misschien 10 kilometer verder dan in 2005: opnieuw een beer. We stoppen, Jan pakt snel zijn camera en ja hoor, een beetje wazig, maar toch: we hebben ook weer een beer gezien in deze vakantie!

Dan rijden we naar de prachtige vallei van Yosemite, waar de gelijknamige watervallen hun water honderden meters naar beneden uitstorten en de monolieten El Capitan en Half Dome ons al lokken met hun glanzende rotsflanken van honderden meters hoogte. De middag en avond brengen we door in Yosemite Village, vooral in het Visitor Center, waar we ook een prachtige film van het park zien, en in het nabije El Portal, waar we een heerlijk ruime lodge krijgen, ja alweer met keuken en alles erop en eraan! We eten in El Portal een lekkere prime rib en bereiden ons met de in het Visitor Center verkregen trailkaarten voor op de wandelingen die we de komende dagen gaan maken. Helaas geen internet hier op de kamer,  dus gaan we vroeg naar bed. Morgen moeten we écht weer aan de bak.