6 juni 2012: Yosemite

6 juni 2012: Giant Sequoia’s en meren in Yosemite

Als we om 08.30 uur wakker worden, staat de zon al stralend aan de hemel. Wat een geluk hebben we toch met het weer. In totaal hebben we maar drie uurtjes regen gehad, en dat was afgelopen maandag precies op het moment dat we toch al nat zouden zijn geworden van de  watervallen. Vandaag dus weer een prachtige wandeldag door de schitterende natuur van de Sierra Nevada. Als we ontbeten hebben, rijden we via de Hwy 120 naar het noordelijke middengedeelte van Yosemite. Eerst bezoeken we Tuolumne Grove, waar we enkele Giant Sequoia’s kunnen bekijken. In Yosemite staan (en liggen) nog een paar van deze oeroude woudreuzen. Vooral door menselijk toedoen is het aantal sequoia’s in de laatste anderhalve eeuw sterk teruggebracht, maar gelukkig heeft men in California de boomsoort nog net op tijd voor uitsterven kunnen behoeden. Een paar honderd kilometer zuidelijk van Yosemite is er nog een heel nationaal park aan deze bomen gewijd, maar ook hier kunnen we ze gelukkig nog bewonderen. Als we na een wandelingetje van een kleine 2 kilometer Tuolumne Grove bereiken en we oog in oog komen te staan met een ongeveer 3000 jaar oud exemplaar waarvan de stam een omtrek heeft van minstens 25 meter, zijn we daar toch even stil van. Wat een knoepert! En deze gigant leeft ook nog. Even verderop staan er nog een aantal levende sequoia’s, maar in de Grove liggen er ook een paar giganten morsdood op de grond. Toch zijn die overleden reuzen ook indrukwekkend, zo groot! In één ervan, die minstens 70 meter lang is, kun je in de holle stam een heel feestje bouwen als je zou willen.

In de stam van een ander exemplaar, hebben op geld beluste profiteurs anderhalve eeuw geleden voor de grap een tunnel uitgezaagd, voor toeristische doeleinden. Nu kunnen deze sterke bomen veel hebben, zelfs grote bosbranden overleven sequoia’s met gemak, maar het (on)menselijk zaagwerk heeft destijds wel snel een einde gemaakt aan het leven van dit ongelukkige exemplaar.

We genieten van de mooie bomen en van de wandeling door Tuolomne Grove. Het is er rustig, de vogels fluiten vrolijk, het zonnetje schijnt, we horen én zien een specht op een boom tikken, het water in het beekje kabbelt lieflijk naar beneden, en wij zijn heel erg gelukkig dat we dit stukje wonderlijke natuur ook een ochtend mogen bewonderen.

Geïnspireerd door deze eerste prachtige boswandeling besluiten we 20 mijl verderop nog een rustige trail op te zoeken, net vóór de Tuolumne Meadows. Precies in het hart van Yosemite ligt het Lukens Lake, een prachtig verstopt bergmeertje dat op een zodanige hoogte ligt dat er in juni nog sneeuw en ijs aan de oevers ligt. Vanaf de parkeerplaats is het niet ver, misschien maar 2 kilometer wandelen, maar onze wensen en verwachtingen worden overtroffen. Er ligt inderdaad nog sneeuw bij Lukens Lake en de natuur eromheen is prachtig mooi.

Ook hier genieten we met volle teugen van de overweldigende stilte, die we zelf zo nu en dan doorbreken met wat geklap en hard gepraat; we willen hier natuurlijk liever geen beren tegenkomen. Gelukkig gebeurt dat ook niet. We zijn echte mazzelkonten, beseffen we. En dan ineens komt Sjeetje een andere kont tegen: die van een oude denneboom. Ze plaatst haar kontje ernaast en zegt: “Als ik over 50 jaar nog zo’n kontje heb als deze oude dame, dan teken ik daar direct voor!"

Na onze wandelingen – in totaal toch weer zo’n 10 kilometer op onze teller vandaag – rijden we terug naar El Portal, waar we onze opgelopen trek stillen met een lekkere pizza. Onze tijd voor Yosemite is helaas voorbij. Morgen gaan we door naar San Francisco, onze laatste bestemming tijdens deze fantastische reis.