4 juni 2012: Yosemite

4 juni 2012: Heerlijk lang hiken in Yosemite

De wekker gaat om 07.30 uur. Hup, daar staan Peppi en Kokki alweer naast hun bed. Eindelijk wandelen vandaag! We hebben de Four Mile Trail als eerste trail uitgezocht, van beneden in Yosimite Valley over een steil pad van een kleine 8 kilometer omhoog naar Glacier Point, dat bijna 1000 meter hoger ligt. Jan heeft de trail al eens gelopen, en al loopt het pad heel steil langs een rots omhoog, de wandeling is voor hem heel goed te doen. Bepakt en bezakt beginnen we om even over negenen onze wandeling. Er was regen voorspeld, maar er is nog geen wolkje aan de lucht. Stralend blauw kleurt de hemel en in het eerste uur genieten we van geweldige uitzichten over de groene en door de zon beschenen vallei. De watervallen aan de overkant zijn mooi zichtbaar en ook hoorbaar.

In de loop van de ochtend komen er wat wolkjes aan de hemel. Mooi voor de foto’s, vindt Jan. In twee en een half uur lopen we de Four Mile Trail zigzaggend omhoog en we genieten van iedere haarspeldbocht. Telkens weer een ander uitzicht, schitterend! Onze beloning op de top bij Glacier Point is een een overweldigend, spectaculair uitzicht over Yosimite. Jan heeft het al eens gezien, maar hij raakt hier nooit op uitgekeken.

We eten lekker rustig onze boterhammen boven op, maken wat foto’s en genieten van het panorama, maar we zien ook dat de lucht nu echt betrekt. Als we dezelfde weg terug nemen, zijn we om 14.00 uur al klaar. Omdat we nog een hele middag hebben, besluiten we niet terug te gaan over hetzelfde pad van 7,8 kilometer, maar onze wandeling uit te breiden met twee andere zeer zware trails, die vanuit Glacier Point naar Yosemite Village lopen: de John Muir Panorama Trail en de Mist Trail, langs de grote Nevada-waterval en de Vernal-waterval. In totaal lopen we dan vandaag ruim 23 kilometer, met een hoogteverschil van 1600 meter. We zijn tenslotte (door Els goed getrainde) Kombij-bikkels, nietwaar. Het is een fantastische tocht die we lopen.

Een paar stukjes langs afgronden zijn voor Jan met zijn hoogtevrees wel eng, maar aan de hand van Sjé en zijn ogen halfdicht durft hij wel. De stukjes zijn gelukkig nooit lang. Even na 15.00 uur slaat het weer echt om. Regen! Geen kort buitje, maar uiteindelijk een oneindige plensbui, met zo nu en dan ook bliksemschichten en enkele ferme klappen onweer. Daar lopen we dan, als verzopen katten in de bergen, met nog minstens twee uur te gaan tot de auto. We laten ons er door deze extra waterval niet onder krijgen. Gelukkig moeten we naar beneden en niet meer omhoog, maar het wandelpad is wel glad en lijkt soms wel een extra rivier. De Nevada-waterval en daarna de Vernal-waterval zijn, misschien wel door de regen, extra spectaculair. Als we erlangs naar beneden lopen, voelen en horen we het donderende geweld van het vallende water. Maar o zo mooi en indrukwekkend.

We kijken er vol ontzag naar en maken zo goed en kwaad als het kan nog wat foto’s. Helaas geen zon meer op de foto’s vanmiddag. De camera’s houden het niet echt droog, maar blijven gelukkig wel werken.

Ondanks alle nattigheid genieten we toch weer met volle teugen. Na ruim 9 uur hiken, waarvan de laatste 3 uur in de nattigheid en regen, komen we om 18.40 heelhuids maar wel enigszins verkleumd – het is inmiddels niet warmer dan 10 graden Celsius –  bij de auto die ons gelukkig snel en warm naar onze lodge in El Portal brengt.

De warme douche doet ons goed, net als het diner in het restaurant van ons hotel. De wandelkleren en schoenen hangen uitgespoeld en wel te drogen voor de kachel. Morgen schijnt de zon weer, wordt hier gezegd, maar het blijft koel. Hoe dan ook, wij gaan zeker weer hiken! We hebben nog twee dagen om hier van de prachtige natuur te genieten.