Dag 18 Antilope Canyon

Dag 18

Een dag met nieuwe ervaringen… Het begint met een brandalarm om 01.00 uur als we diep in dromenland zijn. Opstaan, in wat kleren schieten en naar buiten. Toby ervan overtuigen dat de koffer niet meegaat en de lift niet de beste keus is J. Buiten staan we met zo’n 200 mensen verdwaasd te kijken en krijgen al snel te horen dat een oververhitte broodrooster de boosdoener is en we weer teug kunnen naar ons bed.

Dan hebben we vandaag onze eerste fototour, bij die #$#@!-indianen ja. We komen aan op het aangegeven adres en worden afgewimpeld, niet het juiste adres en verkeerde tijd. Wij hadden 10.30 staan en de tour ging om 11.30, Navajo’s doen echter niet aan zomertijd en is hun tijd een uur later…. We gaan door waar we gebleven zijn L. Deze tour hadden we al in februari geboekt en nu zien we waarom, alle tours alle tijdstippen voor de hele week zijn vol! De telefoon staat roodgloeiend en er komen massa’s mensen binnen die nog een tour willen… Gelukkig helpt iemand anders ons en zijn we aan het juiste adres. Om het wachten door te komen gaan we nog naar een andere gooseneck en zijn op tijd terug.

Onze gids voor de antilope canyon fototour is Rosie een forse indiaanse en blijkt erg aardig te zijn. Via een bumpy ride in een open truck komen we aan bij de canyon. Doordat we een fototour zijn hebbben we de beste tijd en het verschil is enorm. We moeten ons haasten want het juiste licht is er minder dan een uur en de hoeveelheid mensen is groot. Bij een aantal lichtinvallen wordt zand omhoog gegooid om het zonlicht nog beter uit te laten komen. Fenomenaal gezicht en ik maak zo’n 300 foto’s, selecteren doen we later wel. Na zo’n 2 uur gaan we terug en gaan op pad naar Grand Canyon.

De normale weg is afgesloten en we moeten een detour maken. De afgelopen tijd worden we steeds slordiger met het aan de snelheid houden… De hengsten voorin krijgen ook de beste haver; supreme/V-Power en als tegenprestatie galopperen ze voluit zodra je het gaspedaal ook maar benadert. Kortom ik rij veel te hard en kom een politieauto tegen. Deze blijkt onze snelheid af te kunnen lezen bij het tegemoetrijden, doet zijn sirene aan en komt achter ons aan. Flitsen van een cel en vingerafdrukken afgeven schieten door mijn hoofd, ik rij 80 mph daar waar 55 is toegestaan (140 km/u vs 90). Ik doe wat ik heb geleerd, rustig stoppen op een veilige plek, raampje open en handen aan het stuur. Een oude sherrif leest me de les en maant me om langzamer te rijden en we mogen zonder bon verder….

Pffffffffffffff!!

Eind van de middag komen we aan op onze slaapplek, midden in het Grand Canyon park. We krijgen een eerste voorproefje bij Desert View aan de East entrance en midden bij Grand View. Het is al laat -20.00 uur- we eten lekker in het restaurant van het hotel en gaan naar bed. Morgen vroeg op voor de helicoptervlucht!!!