Kamloops - Vernon

Vandaag op de Pinksterdag zijn we vroeg opgestaan. Na alle afvaltanks op de camping te hebben geleegd, zijn we naar de First Baptist Church aan de Columbiastreet  in Kamloops gereden. De kerkdienst zou om 10.30 beginnen, zodat we nog een half uurtje op een bankje in de zon hebben zitten wachten. Zo zagen we vele tientallen bezoekers hun weg naar de kerk vinden. 

Om 10.15 zijn ook wij naar binnen gegaan. Daar zijn we hartelijk verwelkomd door een dienstdoende zuster en het pastorsduo. De dienst zelf heeft ons minder kunnen bekoren: liturgie en preek zijn vrij oppervlakkig qua inhoud. Bovendien zijn we verrast dat het Pinksterfeest totaal niet centraal staat in de dienst. Niets in de dienst refereert aan Pinksteren: het feest ter gelegenheid van de uitstorting van de heilige Geest. Alsof dat nog allemaal onbekend is aan de Free Baptist Church in Kamloops. Voor alle zekerheid hebben later nog even gegoogled of Canada soms andere data/tradities kent, maar dat blijkt niet zo te zijn. 

Enfin, na de dienst zijn we op weg gegaan naar Vernon dat aan Highway 97 ligt. Een tweebaansweg die door een landschap voert dat ons doet denken aan  het Alpenlandschap in Oostenrijk, zij het dat de bergen niet al te hoog zijn. Het weer is fantastisch: de temperatuur stijgt tot boven de 27 graden en het is drukkend warm. Na een half uurtje rijden, stoppen we ergens op een parkeerplaatsje niet ver van de weg. Daar hebben we de luxe om de lunch te kunnen gebruiken met verse koffie en brood. Tja, dan is een camper ideaal, omdat je alles bij je hebt.

Als de inwendige mens is gesterkt, gaan we verder en stuiten na een slordige 75 km op de O' Keefe Ranch. Een ranch die in 1867 is gevestigd door Cornelis O Keefe, een Ier die geboren in Ontario naar het westen is gegaan om daar goud en geluk te zoeken. Om een lang verhaal maar kort te houden, is zijn onderneming uitgegroeid tot een grote ranch met veel grond en vee. Hij werd een rijk man wiens ranch en bezittingen na zijn dood zijn nagelaten aan een trust die tot doel heeft om bezoekers te informeren over het leven op en rond de ranch in die tijd. 

Omdat er tevens een kleine RV-parkground bij de ranch is, besluiten we ook daar de nacht door te brengen. Zodoende hebben we alle tijd om kennis te nemen van alles wat mr. O Keefe heeft nagelaten. Wel moeten we de camper tijdelijk op het parkeerterrein achterlaten, omdat de RV-parkground op dat moment is beslag is genomen door tientallen zgn. Vintage Cars die wij in Nederland aanduiden als oldtimers. Hier roept het begrip oldtimer, zoals wij dat gebruiken, enige hilariteit op omdat in Canada en de VS met oldtimers uitsluitend oude mensen worden aangeduid. Tja, langs wijs, lands eer.

Als we de camper eenmaal hebben geparkeerd op de daarvoor bestemde plaats en water/elektriciteit hebben aangesloten, gaan we terug naar het restaurant voor het avondeten. In de Cattlemen's Club, zoals het restaurant heet, is een lopend buffet ingericht. We worden uitgenodigd om gebruik te maken van dit uitgebreide buffet. We beginnen met aardappel/kaassoep. Apart maar wel lekker. Aansluitend laden we ons bordje vol met allerlei salades en rauwkost. De derde gang naar het buffet betreft een keuzegerecht: gebakken vis of geroosterde kip met broccoli/bloemkool, paprika, uien en gebakken aardappelen.

Daarna haken we af en gaan nog even buiten op het terras zitten ' uitbuiken'. De temperatuur is nog steeds onveranderd hoog: 27 graden.  Vanaf het terras kijken we uit op het ranchterrein en de bergen. Een rustgevend tafereel. Om 19.15 uur (in Nederland is het dan al 3.45 uur in de ochtend) gaan we terug naar de camper. We besluiten nog even na te tafelen onder het genot van een kop koffie. Daarna nemen we een verfrissende douche op de O Keefe ranch en gaan dan onder de wol. O ja, voor de liefhebbers: inmiddels hebben we meer dan 5.200 km achter de rug. Nog een kleine 1.500 km te gaan. Voor nu zeggen we maar:  welterusten en graag tot morgen!