19 augustus: Monument Valleu-Grand Canyon

19 augustus: Monument Valley-Grand Canyon

Na een supermooie zonsondergang, heel indrukwekkend, op campground “ The View” bij Monument Valley hebben we heerlijk geslapen. Toen we wakker werden zagen we net de zon weer opkomen vanachter de reusachtige monolieten. Dus alweer genieten!

We moesten pas op z’n laatst 11 uur van de camping; dat hebben we dus uitgebuit, lekker buiten ontbeten en gelezen en van het magnifieke uitzicht genoten. Dit was een avond en morgen om nooit te vergeten; met dank aan Jelly en Paul, die er vorig jaar waren! We hebben onze route er speciaal voor aangepast en dat was meer dan de moeite waard geweest.

We gingen nu naar de zuidka

pnt van Grand Canyon, een rit van 180 mile. Dit ging hoofdzakelijk over kaarsrechte wegen door een woestijnachtig gebied; zand met lage struikjes, waar Indianen woonden. En daar word je niet vrolijk van! Ik vind het een erg deprimerend idee hoe die mensen daar in kleine houten huisjes met het erf eromheen vol troep leven moeten. En dat in die hitte!

Na een vlotte rit kwamen we bij de Grand Canyon uit. We maakten een stop bij Desert View. Daar hebben ze nog een oude uitkijktoren, waar je over de canyon kunt uitzien en in de diepte de Coloradorivier ziet lopen.

Na het laatste stukje te hebben gereden staan we nu op Trailer Village, een camping alleen voor campers en heel grote caravans. We hebben hier een mooi plekje en zitten in de schaduw te genieten van een flesje Grand Canyonbier.

Straks gaan we bbq-en, de specialiteit van de Weidema’s.

We hebben het nog steeds uitmuntend naar onze zin, alhoewel we al weer op de helft van onze reis zijn.

Groetjes

Freek

Aanvulling Pietsje:

Even voor de duidelijkheid: we zijn nog MAAR op de helft van onze vakantie!

Monument Valley was een droom. Mooier plekje hebben we nog niet gehad. Nog nooit. Die enorme vlakte met her en der een berg, het was alsof je in een filmdecor zat.

Gisterochtend na het ontbijt ben ik het filmdecor ingelopen. De zon was melkachtig wit, er was niemand in het hele gebied. Een sprookje. Ik heb mooie foto’s gemaakt. Jelly, bedankt voor de tip. En Paul: proficiat met je verjaardag!

En dan de inwoners hier. Alleamaal afstammelingen van de Navajo indianen. Generaties geleden hun eigen  cultuur  opgegeven. Midden in de woestijn staat dan weer een trailer met oude auto’s en rotzooi. Een schoolbus stopt langs de grote weg, dus er wonen ook kinderen. Waar en met wie kunnen ze spelen? 

Freek had het al genoemd. Ik vraag me werkelijk af waar ze van leven. Langs de weg staan ze met kraampjes met sierraden, doeken etc. Maar hoe kunnen ze er van leven.

Ik heb een boek uitgelezen. Het heet: Amerikanen lopen niet. Een nederlandse journalist heeft twee jaar in St. Louis aan de oostkust gewoond. Net in de tijd van de rassen-onlusten. Het boek gaat over de discriminatie die nog steeds aan de gang is. Onthutsend.

Nou, we gaan op pad, de Grand Canyon verkennen.

De bbq was gisteren een redelijk succes. Het werd vroeg donker, dus we konden niet meer goed zien of de spareribs klaar waren. En zo is er altijd wat. Maar het was lekker. Alles goed hier, op het internet na. Er zal waarschijnlijk niet elke dag een berichtje komen! Veel liefs van ons allemaal!