24 augustus: Sequoia N.P.-Visalia

24 augustus: Sequoia N.P.-Visalia

We zijn gisteravond vroeg gaan slapen vanwege de kou!!!! Ja, echt waar, het is hier op goed 2000m. hoogte koud ‘s nachts. Volgens de weerberichten zo rond 6-8 graden; nou dat geloof ik wel. 

Pietsje heeft om 7 uur een kopje thee gezet en dat hebben we met een lange broek aan en een dikke trui opgedronken; wordt je weer warm van! Daarna hebben we met z’n tweetjes binnen ontbeten.

Robert en Tessa sliepen wat langer en hebben wat later ontbeten. 

Toen de zon wat later over de bergen tevoorschijn kwam was het buiten weer goed uit te houden. Je moest wel echt in de zon zitten omdat de wind nog fris was. We hebben lekker wat gelezen onder het genot van een kopje koffie. Ondertussen was de camping haast leeg; wij zijn wat langer gebleven, omdat we vandaag alleen maar de Sequoiabomen in de buurt van Lodgepole, ons campingadres, wilden bekijken.

Dan denk je, het zijn maar bomen, maar als je deze reuzen ziet die tot 84 m. hoog zijn, dan voel je je erg nietig! Ik vind dit één van de indrukwekkendste natuurverschijnselen die ik heb gezien. Daar word je stil van!

Na deze indrukken zijn we richting Visalia gereden, een rit van 80 mile. De eerste 45 mile alleen maar kronkelige bergwegen, die ons van 2000 m. naar ongeveer 300 m. brachten.

Ik mocht dit stuk rijden; vind ik heerlijk om te doen. Zo’n camper van rond 6 ton rijd eigenlijk best makkelijk. Robert en ik wisselen ons af; hij had gisteren dit stuk omhoog gereden.

We staan nu weer op een typische KOA-camping aan de rand van Visalia. Volgens mij in niet zo’n beste buurt als ik zo om me heen zie, maar hier op de camping is het rustig. Het hoofdseizoen is ook hier achter de rug. De Amerikaanse jeugd moet ook alweer naar school.

Straks hebben we nog echte Hollandse kost: stukje vlees, aardappelen en bloemkool!

Morgen gaat het dan richting de “Pacific Ocean” naar San Simeon. Hier heeft de vroegere krantenmagnaat Hearst z’n kasteel gebouwd met uitzicht op de oceaan.

Groetjes van ons viertjes.

N.B. Als laatste nog een foto van ons kampvuur. De dames kunnen dat veel beter dan Robert en mij, zeggen ze! Nu de marshmellows!!