19 juli 2017 Homer

De wekker gaat erg vroeg vanmorgen. Maar het klinkt goed, want het regent niet meer. Hopelijk gaat de berentocht nu door. 

We ontbijten even snel, koppelen alles af en gaan dan richting het kantoortje van Sasquatch. De deur is open en het hek om te parkeren wordt voor ons open gedaan, dat doen ze vast niet als het niet doorgaat. 

Als we binnen komen moeten we een waiver invullen, voor als het mis gaat. We krijgen heuplaarzen aangemeten en dan komt de rest van de groep langzaamaan binnen. In totaal zijn er 10 mensen en 2 piloten/gidsen. Helaas zitten wij niet bij elkaar in het vliegtuig. Dit ivm het gewicht in het vliegtuigje. 

De 2 vliegtuigen staan al klaar en we kunnen zo instappen. Bij Birgit gaat dit allemaal redelijk snel. Robins vliegtuigje kan pas iets later vertrekken omdat 1 van de mensen een halve zalm bij zich heeft! Lekker slim, als je naar de beren gaat. De zalm blijft achter en dan kunnen ook zij gaan zitten. We vliegen achter elkaar aan naar de plek. Waar we heen gaan staat veel wind en soms wat regen, maar gelukkig gaat het wel door. 

Als we bijna gaan landen zie ik ineens een beer op het strand lopen en even verder een moeder met 2 kleintjes. Super!

We landen vlak naast elkaar en dan komt Robin bij mijn groep. We lopen in groepen over het strand. We moeten bij elkaar blijven omdat we dan groot lijken voor de beren. Eerst lopen we richting de moeder met kleintjes. Ze kijkt niet eens naar ons. Langzaamaan kunnen we steeds dichterbij. Op een kleine afstand blijven we staan en kunnen we foto's en filmpjes maken. Ze is schelpen aan het zoeken en aan het eten, de kleintjes lopen er een beetje om heen en zijn veel nieuwsgieriger. Ze komt steeds dichterbij want het wordt vloed. Op een gegeven moment loopt ze langs ons heen, het gras in. Geweldig!

We lopen verder en kijken de meadow in, hier staan een aantal mannetjes in het gras. Dan lopen we verder naar een mannetje op het strand, ook hij is schelpen aan het zoeken. In het water verderop zien we mannetjes op vis jagen. We lopen terug over het strand en gaan door het gras naar een bosplekje. Hier liggen 3 beren onder naaldbomen te slapen/rusten, we kunnen op nog geen 5 meter afstand op een boomstronk zitten en kijken. Na een tijdje gaan ze ervandoor en lopen we ze nog een stukje achteraan het gras door. Echt super!

Daarna lopen we nog even naar een ander stuk weide. Hier mogen we ze niet zo dichtbij. Dit stuk is echt voor de beren. 

Op dit deel van het eiland worden veel documentaires opgenomen. Ook de film Bears is hier gefilmd. We hebben zeker wel 50 beren gezien, niet allemaal van zo dichtbij maar veel wel. Het was echt super. 

Dan eten we nog even wat op het strand en gaan we terug. Je mag eigenlijk alleen op het strand eten omdat ze niet willen dat de beren gewend raken aan menseneten. Je moet dus heel voorzichtig zijn met je kruimels. 

Vlak voor weg gaan komen we nog een andere groep tegen met Chinezen. Ze hebben allemaal een berenbel om. De gids praat even met die leiders omdat zij net beginnen en het nog lastig vinden. Als wij zeggen dat die Chinezen berenbellen omhebben moet hij hard lachen. Hij pakt ze altijd af van mensen. Die heb je hier niet nodig. Maar als je alleen in het bos bent kan het nog wel eens handig zijn zegt hij. Dan schrikt de beer niet als je ineens de hoek om komt. Ook bearspray is heel nuttig zegt hij. Maar op een strand waar het zo hard waait als hier, is het alleen maar gevaarlijk voor jezelf. 

Als we teruggaan is de wind sterker geworden. We kunnen wel opstijgen maar ze weten nog niet of de middagtocht doorgaat. We hebben dus echt geluk gehad. 

We kunnen op de terugweg dus ook niet over de bergen vliegen omdat het daar te hard waait, dat is te gevaarlijk. 

Als we terug zijn staat er limonade en wat hapjes op ons te wachten. Erg leuk! Het was echt een superervaring. Het was geen moment eng. En niet normaal hoe dicht je bij de beren kunt komen zonder dat ze dit erg vinden. Dit is de enige plek op de wereld waar je zo dichtbij kunt komen. De gidsen zijn heel ervaren en veiligheid voor alles. Ze hebben geen bearspray mee, ze jagen ze eventueel weg met hun stem of als laatste redmiddel hebben ze een lichtkanon. Maar die hebben ze in 20 jaar ervaring nog maar 1 keer hoeven gebruiken, maar wel 3 weken geleden. 

We eten even wat en laten gelijk wat foto's zien aan het thuisfront. 

We zetten de camper neer en lopen naar de Spit. Helaas zijn alle heilbot vistochten volgeboekt. Er is bijna geen plek meer in juli. En we kunnen niet tot zondag wachten, dan moeten we al bij Denali zijn. Jammer, maar helaas.