Dag 4: Eén bekende autoweg en een enorme kloof

5 september: Lake Havasu naar Grand Canyon

Om 6 uur vanmorgen liep bij ons de wekker af want we wilden graag op tijd vertrekken. Na een uitgebreid ontbijt in het hotel wilden we eerst nog eens kijken of we bij het meer konden geraken. Maar een omheining rond het hotel en een grote parking maakten dit niet mogelijk zonder een heel eind te wandelen en daar wilden we geen tijd voor maken want vandaag stonden twee van de bekendste plaatsen van Amerika op de planning: Route 66 en de Grand Canyon.

Om kwart voor acht stapten we in de auto klaar voor vertrek. Ik had de gps zo ingesteld dat we onderweg een stuk over de enige echte Route 66 zouden rijden. De route 66 is in verval geraakt sinds de komst van enkele grotere autostrades en het is niet meer mogelijk om hem helemaal te rijden maar wij passeerden een heel stuk waar dit nog wel mogelijk was. Het plan was om de route 66 in Kingsman op te rijden. Dit dorp staat nog vol met verwijzingen naar de Route 66 en heeft zelfs het Route 66 museum. Maar helaas stuurde de GPS ons pas achter Kingsman de bekende weg op.

We hebben dus een stukje nostalgie moeten missen. Langs de weg kwamen we nog wel enkele verwijzingen naar de oude glorie van de Route 66 tegen zoals enkele vervallen tankstations maar het was pas toen we na 2 uur in Seligman aankwamen dat we echt de sfeer van de jaren ´50 meekregen. Hierna ging de reis weer verder over de autostrade. Hoewel de weg dus niet helemaal was wat we hadden verwacht hebben we wel weer genoten van het prachtige landschap dat toch helemaal anders was dan gisteren.

Vlak na de middag kwamen we aan in ons hotel. Nadat we waren ingecheck hebben we de gratis shuttlebus genomen naar de Grand Canyon. Hier zijn we direct naar het uitzichtpunt Mathers Point gewandeld. Wat was dit mooi. We hebben geprobeerd om het op foto vast te leggen maar geen enkele foto was zo mooi als het echte zicht. De planning was om vandaag hermits road af te gaan. Hierlangs loopt een busroute die op de mooiste uitzichtpunten stopt maar er is ook een wandelroute die parallel langs de weg loopt en vanwaar je nog meer van de Grand Canyon kan zien. Omdat we geen tijd hadden om de hele route te wandelen hebben we beide afgewisseld.

Halverwege Hermits Road ligt Hopi Point. Dit is een van de mooiste plekken om de zonsondergang in de Grand Canyon te bekijken. Vandaag was de zonsondergang om 10 voor 7 en we stonden ruim optijd klaar om dit te kunnen meemaken. Langzaam zagen we hoe de Grand Canyon steeds meer in de schaduw gehuld werd en hoe de zon achter de rotsen verdween.

Hierna hebben we de bus terug naar het hotel genomen en hier in het Western restaurant van het hotel nog een hamburger gegeten. Het was weer een prachtige dag!