Door Bryce Canyon met ATV's

Woensdag 19 juli

De wekker staat vroeg. We gaan Bryce Canyon in. En deze keer niet lopend. Ik heb een ATV ( All Terrain Vehicle oftewel een quad) tour van 3 uur geboekt bij Bryce ATV-Adventures.

Even actie in de tent en vooral Jasper heeft zich hier erg op verheugd. Al dat gewandel ;-) .

We worden bij de campground opgepikt door Mark dus we kunnen de camper laten staan. We rijden met hem naar zijn kantoor waar we weer de nodige ik-ben-zelf-voor-alles-verantwoordelijk papieren ondertekenen en een helm mogen uitkiezen. Het is alleen voor Pieter verplicht maar we doen er allemaal toch maar één op. Behalve Peter, net als met skiën…….. Dan rijden we weer verder met Mark, naar de ingang van de canyon, ongeveer 15 minuten. Mark is een grote vent van weinig woorden en met een soort slungelige, nonchalante houding. We vinden hem niet zo gezellig en hij gaat ook nog 3 uur met ons mee. De man die ook met deze tour mee gaat heeft meer gesprekstof.

Op de parkeerplek staan 7 ATV’s klaar.  Pieter mag helaas nog niet zelf rijden dus hij gaat achter op. Best grote dingen als je het mij vraagt en er zit wat verschil in uitvoering in . De mannen hebben gelijk hun voorkeur. Mark checkt alle vehicles en ik merk dat ondanks dat hij wat stil is wel hoort wat wij allemaal zeggen. Hij zal niet alles begrijpen maar hij pikt wel dingen op. Dan zegt hij wie op welke quad mag. Ik zeg gelijk dat ik wel de kleinste (in mijn ogen ) wil maar daar reageert hij niet op. Ik ben als 1nalaatste aan de beurt en krijg de rode kleine aangewezen. Dan gaat hij iedereen langs en legt kort uit wat de remmen zijn en waar je gas mee geeft. Sophie moet als enige schakelen. Omdat we een helm op hebben en ik  Mark daardoor niet goed versta en omdat hij kort van stof is begrijp ik het niet gelijk helemaal. Ik wil daarom nog iets vragen maar hij loopt al weer door. Ik vraag het nog maar even aan Roos. Pieter zit bij Peter achterop.

We vertrekken. Mark voorop en wij er achter aan. Even vind ik het spannend maar al gauw voel ik hoe het werkt. Ik probeer de rem uit zodat ik zeker weet dat dat goed gaat wanneer ik het nodig heb.

Het eerste stuk is nog een weg en we gaan in een rustig tempo. We komen langs paardentrailers waar we gas terug nemen. Je kan hier ook paardenritten doen wat mij ook wel leuk leek. Maar ik weet dat ik niet iedereen daar een plezier mee had gedaan.

Dan rijden we Bryce Canyon in. Het pad wat we rijden is in het begin vrij vlak maar op een gegeven moment wordt het wat ruiger. We rijden eigenlijk op de bodem van de canyon die bezaaid ligt met stenen.  Dit vinden we leuk. We rijden afwisselend over flinke stenen, paden, steile heuveltjes en door de rivierbedding. Als het heel erg hobbelt ga ik staan zodat ik het niet zo in mijn lijf voel. In het begin is het tempo nog een beetje rustig aan en daarom neem ik soms gas terug zodat er tussen Roos en mij meer afstand komt. Dan kan ik ff lekker gas geven.  Ik zie en hoor dat Sophie en Peter dat ook doen. Ik bedenk me dat we ook om ons heen moeten kijken want we komen hier tenslotte wel voor Bryce Canyon. Ook hier weer rood gesteente maar dan poreuzer en in vormen van een soort torens. In combinatie met de blauwe lucht en de groene bomen is een prachtig plaatje. Bij de eerste stop stappen we even af en drinken we wat. Mark komt naar me toe en zegt rustig dat ik  ( you lady) niet meer mag  staan tijdens het rijden omdat ik dan om kan vallen. Oké, dat heeft hij dus gezien. Hij loopt verder naar de andere man die mee is en ik hoor hem zeggen dat hij dan wel voorop rijdt maar dat hij heus alles hoort wat wij doen. Bijvoorbeeld het extra gas geven.  En dat dat altijd gebeurt als hij met een groep er op uit gaat. Hij zegt het op een manier waar door je kan merken dat hij het niet vervelend vindt  en er juist de lol er wel van in ziet.

We rijden weer verder en hebben het erg naar onze zin. Bij de vlgd stop vertelt Mark wat over het klimaat in Bryce en hoe het gesteente veranderd. Het vriest er 200 dagen per jaar en doordat het gesteente poreus is komt er vocht in wat uitzet als het vriest. Daardoor knapt het gesteente.  Ik vraag welke dieren er allemaal leven en hij noemt een heel rijtje niet ongevaarlijke dieren op. Waaronder de mountainlion en de beer. Bij de beer zegt hij nog iets wat ik niet begrijp en hij doet het beest na op een lacherige manier. Ik doe hem weer na en daar kan hij zo waar om lachen.

We rijden weer verder en bij de laatste stop eten we wat en keren we weer om voor de terugweg. Voordat we weer op de quad’s gaan zitten zegt Mark dat Pieter dadelijk mag rijden.  Eerst is er nog een lastig stuk maar daarna mag Pieter van plek wisselen met Peter.  Super leuk voor Pieter! En leuk dat Mark daar oog voor heeft, we hebben er zelf niet om gevraagd. Ook zegt hij dat we wat sneller zullen gaan rijden, of we dat oké vinden. Tuurlijk!

De terugrit gaat inderdaad sneller maar is niet minder ruig en dat vinden we allemaal meer dan leuk. Ook Pieter houdt het tempo prima bij. Hij geniet met volle teugen.

Wanneer we weer bij het pad van het begin komen zegt Mark dat we hier 2 aan 2 vol uit mogen gaan. Dat is niet aan dovenmansoren gezegd, dit wilden we natuurlijk ook ff doen. We crossen lekker, inclusief Pieter. Super gaaf!

We worden weer teruggebracht naar de campground en bij het uitstappen bedanken we Mark hartelijk voor de toffe rit. Topvent die Mark.

Het is 12.10 uur wanneer we terug zijn en na wat gegeten te hebben gaan we zwemmen in het hotel wat bij de campground hoort.  Het buitenzwembad is kapot en daarom mogen we in het hotel zwemmen. Daarbij geven ze regen op voor vanmiddag dus we vinden het een prima plan om binnen te gaan zwemmen. We zwemmen een uur maar de regen blijft uit. Dat maakt ons verder niet uit, we relaxen heerlijk in het hete bubbelbad en we kunnen tenminste droog terug lopen.

Dit was weer een heerlijke dag.