Los Angeles

Donderdag 3 augustus

Tja, vandaag de laatste dag. De dag waarvan je wist dat die zou komen of zoiets. De dag waarvan ik wil dat ie helemaal niet zou komen. Misschien dat ik daarom niets gepland heb voor deze dag, dan was ie gewoon niet in ons programma. Toch komt de zon weer op en ligt deze dag voor ons. We doen rustig aan, genieten van nog een keer aanschuiven bij het ontbijt en overleggen wat we nog zouden willen doen. Rosanne wil heel graag naar Rodeo Drive om te kijken én naar een shopping mall om te kopen ;-). Jasper wil heeeeel graag naar een shooting range en Pieter eigenlijk ook wel. De rest heeft geen wensen dus dat wordt het. 

Maar eerst nog even online inchecken voor de vlucht van morgen. Helaas gaat dat niet zo makkelijk als we dachten en en uiteindelijk lukt het gewoon niet. We besluiten daar geen tijd meer aan te besteden en checken morgen op de airport wel in. 

Eerst naar Rodeo Drive dus, onder andere bekend van de film Pretty Woman. Het duurt even voor we het gevonden hebben en als we er zijn bedenken we waar we zullen parkeren in deze ultra dure winkelstraat. Maar tot onze verbazing kunnen we in een parkeergarage onder het centrum parkeren voor een redelijke prijs. Wel weer een tip voor de parkeerbeheermeneer die onze auto op een plek zal zetten omdat het momenteel vol is. We lopen langs alle winkels en soms gaan we ergens naar binnen maar het blijft bij kijken, kijken, niet kopen. Peter vindt het uiteraard ook erg interessant. De straat en het stukje wat hoger ligt zijn mooi om te zien en gezellig om door heen te lopen maar het is inmiddels weer heel erg heet dus niet echt ideaal voor eindeloos geslenter. We gaan door naar de volgende bestemming, de shooting range. Thuis had ik het al wel opgezocht omdat ik dacht dat het wel een leuke activiteit zou zijn. Maar er waren niet zo veel reviews over te vinden en het is een wereld waar ik uiteraard helemaal niet in thuis ben dus ik had er verder niets mee gedaan. Toen Jasper er mee kwam stond ik dus al een beetje voorgesorteerd. Na ons verder ingelezen te hebben blijkt dat Pieter ook mag schieten. Gek idee, maar goed, we zijn nu éénmaal in Amerika en de kans dat je met echte wapens mag schieten willen de mannen zich niet voorbij laten gaan. In de routebeschrijving zien we dat de L.A. Gunclub in downtown Los Angeles ligt. Mmmmm, niet echt de beste buurt van L.A.. We vinden het dus een beetje spannend waar we terecht zullen komen. Ook vragen we ons af wat voor mensen er zullen zijn, ik denk dat je je dat wel voor kunt stellen of zult herkennen. We rijden inderdaad niet door de mooiste buurten maar uiteindelijk komen we bij een groot, netjes industrieterrein. Er zijn nog meer recreatiebedrijven zoals bijvoorbeeld een klimhal. Nou, dat valt mee, we kunnen gewoon uitstappen ;-). We gaan bij de gunclub naar binnen en worden gelijk vriendelijk ontvangen. Peter, Pieter, Jasper en Sophie gaan schieten. Rosanne wil liever niet en omdat je met z'n 2en in een shooting-lane moet staan ga ik ook niet. Later horen we dat er hier onlangs iemand zichzelf van het leven heeft beroofd. Diegene was alleen op de baan. Dus nu heeft deze shootingrange als regel dat je samen moet zijn. De 4 schutters krijgen uitgebreid uitleg over hoe alles werkt en ze krijgen antwoord op al hun vragen. Safety uiteraard voor alles. Jasper en Pieter staan verlekkerd naar alle wapens te kijken en wanneer blijkt dat ze echt uit alle wapens mogen kiezen kunnen ze hun geluk niet op. Zij kennen veel wapens en hebben hun keuze dan ook gauw gemaakt. En omdat ze dadelijk onderling mogen ruilen kiezen ze vier verschillende. Voor de kenners of wanneer je het op wil zoeken; Ak-47, Mosin M44, Springfield M1911, Smith Wesson 686.347, 2 geweren en 2 handwapens. Ik weet niet zo goed wat ik er van moet vinden, het zijn namelijk niet de meest lichte wapens zeg maar. Maar het helpt dat ik zie dat de begeleiding hier heel goed is. Verder laat ik het maar los. Roos en ik hebben ondertussen al naar de schietbanen staan kijken en ondanks dat er glas en dikke muren en deuren tussen zitten hoor je enorme knallen. Soms gaat de deur even open en dan is het geluid haast niet te doen. Nooit geweten dat schieten zo veel geluid maakt. We zien nu ook wat voor mensen er aan het schieten zijn. Nou, dat zijn dus gewoon mensen net zoals wij. Gezinnen, stellen, vrienden, toeristen. Best wel apart om te zien omdat wij dit in Nederland helemaal niet kennen maar wel een prettig idee dat je hiet niet tussen allemaal freaks staat. Gewapend met eh, wapens, munitie, veiligheidsbrillen én gehoorbeschermers gaan de vier naar binnen naar de schietruimte. Pieter en Peter komen vrij snel terug om ook nog earplug's te halen vanwegen het geluid. En dat terwijl ze ook al gehoorbeschermers op hebben. Ze schieten op hun eigen gekozen targets en wisselen van wapens. Pieter wilde geen target met een gezicht, dat vond hij geen fijn idee. Één van de geweren heeft zo'n enorme terugslag dat Sophie en Pieter naar achter worden " geduwd ". Roos en ik staan achter het glas te kijken en af en toe krijgen we een dikke duim omhoog te zien. Ze hebben het alle 4 naar hun zin. Ook Peter die het van te voren "wel best" vond, maar dat kennen we van hem. Jasper en Peter komen nog een keer nieuwe kogels kopen en wanneer ook die op zijn is het toch echt over. Ze komen allemaal helemaal vol adrenaline terug, wat een ervaring, wat een belevenis. 

En dan onze laatste bestemming voor vandaag; Citadel outlets. Niet zo spannend maar wel gezellig en omdat het niet overdekt is lopen we heerlijk in de aangename avondtemperatuur te slenteren. We eten super lekker in een typisch amerikaanse diner. En dan is het echt tijd om terug te gaan naar het hotel. Op de terugweg kijk ik nog veel om me heen om nog zo veel mogelijk in me op te nemen van deze stad. Het is donker en de lucht kleurt een soort donkerblauw. In de verlichte stad zie ik, nog steeds met mijn reidgids in de hand, weer nieuwe dingen of herken gebouwen van eerder deze dagen. Nog even en het is gedaan met elke dag nieuwe dingen ontdekken en beleven. 

In  het hotel pakken we onze koffers in en gaan naar bed. Morgen vroeg op en dan is dit mooie avontuur bijna voorbij.

Een jaar lang ( of eigenlijk langer) hebben we deze reis voorbereid en er naar uit gekeken. Toen we op Schiphol stonden hadden we geen idee wat voor weken er voor ons lagen. Ja, we hadden er heel veel zin in, we zouden met een camper mooie plekken gaan bezoeken en dingen gaan ondernemen. We zouden lang met elkaar moeten op trekken. Maar hoe dat zou uitpakken, geen idee. Maar nu wel. Met een hoofd en hart vol herinneringen gaan we naar huis en dat zal best even moeten zakken. Het was veel en het was intens. Alles wat we gezien en beleefd hebben en met elkaar. Maar wat was het prachtig. De oneindig indrukwekkende natuur, de mensen die we ontmoet hebben, de activiteiten die we ondernomen hebben, de indruk van de steden......  Ik heb genoten.