Onderweg naar Zion National Park

Donderdag 20 juli

We ontbijten bij de camper in een heerlijk temperatuurtje. De mini-chipmunks zijn ook weer van de partij. Af en toe vinden ze iets op de grond wat ze oppeuzelen. Dat ziet er zo schattig uit.

We gaan vandaag op weg naar Zion National park. Ongeveer 1 uur en 3 kwartier rijden dus we hebben geen haast. Onderweg rijden we nog een stuk door Bryce en we stoppen om nog wat foto’s te maken en te genieten van dit prachtig stukje schepping.

We moeten onderweg nog boodschappen doen en hopen dus op een grote supermarkt maar meer dan de Family-Dollar wordt het niet helaas. Op zich een leuke, redelijk goedkope winkel maar vers vlees en verse groenten hebben ze niet. Wel wat beperkt ingevroren en ingeblikt spul en gekoeld drinken. Maar we hebben meer nodig. En aangezien we weer naar een national park gaan zal er wel alleen weer een knetterdure general store zijn met een beperkt aanbod.

Even tussen door; Ik heb op mijn kop gekregen ;-) van Jantine. Zij woont met haar gezin sinds 1 ½ jaar in Irvine, net onder Los Angeles. We kennen ze uit H.I. Amabcht. Ze had gelezen dat we een lifter mee hadden genomen en heeft me toen ge-appt. “Oh wil je nooit meer een lifter meenemen, wat een eng verhaal! Hier neem je niet eens andere klasgenootjes of teamgenootjes mee, laat staan een wildvreemde die je niet eens kan verstaan!!!  Hier wordt als reden aangegeven om dat niet te doen: als er een ongeluk gebeurt of die persoon krijgt een hartaanval oid in jouw auto, dan betaal jij voor de ziekenhuiskosten als diegene niet verzekerd is of ze claimen de kosten bij jou omdat jij de veroorzaker van het ongeluk bent. Klinkt allemaal heel naar en berekenend maar blijkbaar werkt het hier zo”. Oké , in m’n oren geknoopt ;-). Toen ze me dat appte herinnerde ik me ook dat ze erover had verteld toen ze pas in Nederland was maar daar had ik helemaal niet meer aan gedacht.

We naderen Zion en ook hier weer schitterende rotsformaties. Vrij snel zien we het “Checkerboard”, een grijze, ronde, taps-toelopende bergrots waarop horizontale en verticale strepen te zien zijn waardoor je een dambord-effect krijgt. Langs de weg zien we berggeiten.

We rijden door twee tunnels en bij de tweede tunnel stopt een ranger het verkeer van de andere kant omdat wij met de RV alleen in het midden van de twee rijstroken kunnen rijden. Het is een vrij smalle en niet al te hoge tunnel.

We komen aan bij Watchman Campground. Een natuurparkcamping waar we deze keer wel stroom hebben maar geen douches. Wel toiletten en wastafels met koud water. Het is hier weer behoorlijk warm en als de rest in de chillmodus gaat gaan Ro en ik naar het visitor-centre om uit te zoeken welke trail we morgen gaan lopen. Ook gaan we naar de supermarkt van Zion-Village om de meest noodzakelijke boodschappen te doen.