San Francisco

Donderdag 27 juli

Vandaag rijden we naar San Francisco. We gaan de National Parks en de desert achter ons laten en gaan op naar het stadse en de kust. 

We ontbijten uitgebreid achter de RV want daar hebben we schaduw en aan de voorkant niet. We zitten erg dicht bij de achterkant van de RV van de buren en de buurman komt nieuwsgierig kijken wat er allemaal gebeurt. Hij ziet ons zitten en vraagt of we "okay" zijn. Ja hoor, dat zijn we, lekker okay in de shade ;-P.

Op tijd rijden we weg van dit ahum, "resort". We hebben best een flinke rit voor de boeg maar we hopen 's middags nog San Francisco in te kunnen. Vrij snel zijn we uit de bossige omgeving en rijden we vooral omlaag. We zijn natuurlijk Yosemite in gereden door omhoog te rijden dus moet je ook een keer weer omlaag. Ik ben blij wanneer er iemand voor ons rijdt want dat beperkt de snelheid waarmee Peter de RV bestuurt. Er zitten flinke bochten in de weg en lang niet overal staat een vangrail. Wanneer we dus weer zo goed als "beneden" zijn, zit ik wat rustiger.

In de buurt van Oakdale is een wegafsluiting maar er wordt geen omleiding aangegeven. Gelukkig hebben we de Rand McNally Road Atlas bij en kunnen we goed overzien wat een handige alternatieve route is.

Sneller dan verwacht rijden we bij Oakland waar we San Francisco Bay over gaan steken. Iedereen komt uit de slaapstand want dit is zo mooi om te zien. Na alle rotsen, bergen, bomen, hitte en droogte kijken we nu uit over uitgestrekt, glinsterend water met scheepvaartverkeer, plezierboten en ferry's. Ook zien we Alcatraz liggen. Op de achtergrond de skyline van San Francisco en de kade met pieren en de Ferrybuilding. Omdat van San Francisco bekend is dat je er met een RV niet makkelijk kan rijden en parkeren heb ik bedacht dat het bij de Ferrybuilding misschien het handigst is om een plekje te zoeken. Het is aan de rand van de stad en bij de ferry's moet er parkeerplek zijn. We vinden het leuk om weer de bedrijvigheid van een stad te zien. We rijden de lange, rechte weg af langs de pieren en loodsen en zien niet echt een grote parkeerplaats. Dan zien we een pijl naar een loods met public parking en rijden daar naar binnen. In een hoek achterin passen we net en we maken ons klaar om de stad in te gaan. De zon schijnt volop maar het is niet zo heel erg warm dus we moeten ons wel even omkleden. Wat is zo'n huis op wielen dan toch makkelijk. Ook nog even allemaal naar de wc en huppekee, op pad. Ik ga bij de betaalautomaat alvast een kaartje halen maar dat blijkt voor een RV 75 dollar te zijn. Dat vinden we voor een paar uurtjes toch iets te veel van het goede en we bedenken een oplossing. Aan de overkant van de straat zijn parkeerplekken langs de weg met parkeermeters. We rijden daar heen en nemen 2 plekken in beslag. We steken niet te ver uit op het fietspad dus het gaat prima. We betalen allebei de parkeermeters en voor een paar dollar staan we zo lang als we willen.         

Aan deze kant van de stad is een eind- en keerpunt van de bekende, ouderwetse San Francisco tram. Omdat de meeste toeristen opstappen bij de toeristische kant van San Francisco in de buurt van Fishermanswharf is het hier niet druk. We kunnen zo opstappen. Wat is dit leuk. Het gerinkel van de trambel, Peter, Jasper en Pieter die aan de buitenkant van de tram hangen, het heuvel-opwaarts rijden, het uitzicht op zee door de rechte straten naar beneden, de energie van de stad.... heerlijk. In de buurt van Chinatown stappen we uit. De Chinese gemeenschap en wijk is hier heel groot. Uiteraard vind je hier heel veel winkeltjes waar je echt van alles kunt kopen, all made in China :-). Ook zie je hier veel bakkerijtjes waar je de chinese vrouwtjes met de hand Dim Sum ziet maken. 

We zijn op zoek naar de Fortune-cookie Factory. Je weet wel, van die gelukskoekjes met een briefje erin. Hier in San Francisco zit hét fabriekje waar ze gemaakt worden. Pieter vindt de briefjes altijd erg leuk en rond kerst koop ik er vaak wat en dan we hebben we met z'n allen lol om de teksten die op de briefjes staan. Het fabriekje heb je zo bekeken maar nu we hier toch zijn vinden we het leuk om er geweest te zijn. We kunnen het alleen niet gemakkelijk vinden. We vragen het wel een paar keer maar de chinezen velstaan ons eulopees-engels niet goed en wij velstaan hun chinees-engels niet goed. Uiteindelijk zit het ook in een zijstraatje van een zijstraat, een soort steeg , dus was het niet zo gek dat we het niet zagen. In de factory zit een chinese dame met de hand de gloeiend hete wafeltjes om te vouwen tot de kromme koekjes. Razendsnel stopt ze de briefjes er voor het vouwen in. Natuurlijk willen we een zak koekjes kopen en ik wijs een zak aan met naturel- en chocoladecookies. De aardige chinese jongen vraagt of ik zekel weet of ik die cookies wil hebben maar omdat het weer een combinatie van chinees-engels én de l-r is versta ik er geen pepernoot, uh, cookie van. Ik vraag wat hij bedoelt en hij helhaalt met een ondeugende lach weel hetzelfde. Omdat de rest om mij heen staat en zij wat rustiger om zich heen kunnen kijken zien zij een briefje bij de cookies hangen waar ze uit opmaken dat deze cookies gloeiend hete teksten bevatten. Ooooooh nee, hahaha, uh, laf, maar laat maar. De jongen wijst achter mij en daar staat een groot rek met de gewone cookies. We kopen een grote choco-naturel zak en een paar cookies met een laagje chocola met spikkels en lopen naar buiten. We eten gelijk een paar vers gebakken exemplaren en lachen om de teksten. 

We lopen terug naar de Ferry Building. Daar willen we eten want we hebben gelezen dat daar een hoop restaurantjes zitten. En dan zijn we gelijk weer in de buurt van de RV. Helaas valt het erg tegen hoeveel restaurantjes er zitten. Wel zitten er een hoop leuke delicatessenwinkeltjes. We eten uiteindelijk bij het burgerrestaurant aan de voorkant van de building waar we in de zakkende zon super lekkere burgers eten. 

Daarna rijden we naar de campground in Pacifica. Die ligt pal aan de oceaan. De receptie is al dicht maar er ligt keurig een envelop voor ons klaar. Ondertussen is het behoorlijk koud geworden en is het gaan schemeren dus buiten zitten met uitzicht op de Pacific is er niet meer bij helaas. 's Nacht hoeft de airco dus ook niet aan en slapen we heerlijk met het geruis van de golven.