Los Angeles

Dinsdag 1 augustus

De dag dat er een eind komt aan ons camperavontuur. Nog niet aan ons amerika-avontuur gelukkig. Maar deze dag staat wel gemarkeerd in mijn systeem omdat het een punt is in de hele voorbereiding waar binnen je bijna alles gepland hebt en wat een keerpunt is in de hele periode. En nu is dat moment daar en betekent het wel dat onze reis er bijna op zit. Zó niet leuk. 

Gisteravond hebben we eigenlijk alles al opgeruimd en schoongemaakt. Dat ging best vlot met z'n allen. Onderweg heb ik geregeld gepoetst en gedweild dus nu valt het ook wel mee wat er nog moet gebeuren. Daarnaast heb ik gelezen dat er niet zo nauw gekeken wordt met inleveren dus het zal wel goed komen.  

We staan erg vroeg op want we kunnen uiterlijk 11.00 uur de camper inleveren. En omdat we inmiddels gemerkt en gehoord hebben dat het verkeer in LA altijd overal vast staat nemen we het zekere voor het onzekere. Ook willen we de kinderen en alle koffers eerst bij het hotel af zetten. We moeten nl. na het inleveren van de RV ook de huurauto nog ophalen dus we zullen wel even onderweg zijn. Voor de kids is het fijner om in het hotel te wachten. Ook is Peter bang dat niet alle bagage + onszelf niet in de huurauto past........ Dus........ vlug ontbijten, vervolgens alle bedden afhalen en voor de allerlaatste keer de slide-out's insliden :-).

Zoals verwacht schiet het niet op op de weg. Wanneer we bij het hotel komen mogen we de RV even voor het hotel laten staan en alles uit laden. De kids installeren zich in de lobby en de meeste bagage wordt keurig genummerd en weggezet. We hopen dat onze kamer snel klaar is zodat de kids er eerder in kunnen dan 14.00 uur.

Peter en ik rijden met een lege RV verder en dat voelt een beetje raar. "Ons" huis is leeg en voelt niet meer eigen. Misschien zit er vanavond al weer een ander gezin in. We komen precies om 11.00 uur bij El Monte aan en het inleveren gaat vlot. We mogen nog alle beddengoed, badhanddoeken en keukendoeken in grote wasmanden doen en dan kunnen we de sleutel in leveren. 

Met een shuttle worden we keurig naar Alamo verhuur bij de airport gebracht. We hebben al best wat autoverhuurkantoren gezien maar deze is echt groot. Er is net als op de vliegvelden tegenwoordig een selfservice systeem maar wij kiezen toch maar voor de balie. We zijn snel aan de beurt en een heel aardige jongeman helpt ons. We hebben een Tahoe gehuurd maar Peter wil toch graag een grotere bak. De mannen overleggen over autodetails die me niets zeggen en me niet interesseren en uiteindelijk hebben we voor een "special price" , ja ja zal wel, een mooie witte Chevrolet Suburban. Peter blij, ik blij. We stappen in en het is idd een grote bak. Nu gauw terug naar de wachtende kids. Ik vind het dan toch weer een vervelend gevoel dat ze zo lang moeten wachten want het is inmiddels 12.30 uur. Maar ik krijg een sms van Rosanne dat ze nog mochten aanschuiven aan het ontbijt en dat Pieter zich tegoed heeft gedaan aan een aantal hamburgers. Dat maakt me wat geruster. 

Wij gaan wat eten halen bij de eerstvolgende Mc Donalds want we hebben intussen best honger gekregen. Wanneer we binnen zijn zie ik echt alleen maar heel armoedige mensen en zwervers. Buiten voor de deur zaten ook zwervers maar dat zie je hier wel vaker. En van een paar zwervers ben ik niet bang, ik ben niet meer dan zij en zij niet minder dan ik, maar hier voel ik me nu niet echt prettig. Je hebt echt het idee dat ze allemaal naar jou en je portemonnee kijken. Het toilet kan je hier ook alleen maar in door een medewerker de deur open te laten doen, die zit nl. altijd op slot. En je mag na jou ook niemand naar binnen laten. Er staan zwervers bij de wc deuren te wachten op een onbewaakt ogenblik om naar binnen te glippen.  Wanneer we ons eten hebben gaan we het maar in de auto op eten. Die is toch groot zat ;-).

Om 13.45 uur komen we bij het hotel op Sunset Boulevard aan en de kamer is dan juist gereed. We moeten achter het hotel parkeren en Jasper en Pieter willen natuurlijk mee in de auto om alles even te bekijken. Echt zo'n mannending, aan alle knopjes en klepjes zitten ;-).  

Het hotel en de kamer zijn top. We zijn allemaal best wel gaar dus we relaxen de rest van de middag. Peter en ik gaan lekker bij het zwembad liggen en trekken een paar baantjes. 

Omdat we geen RV meer hebben moeten we buiten de deur eten. Wat een straf........ Na wat zoekwerk vindt Roos winkelcentrum The Grove en daar zitten ook verschillende restaurants. Het is eigenlijk een nagemaakt stukje oud LA wat er heel gezellig uit ziet. Nep, daar zijn ze hier goed in. Wij noemen het dan Disneyachtig maar dat maakt het niet minder leuk. Glimmende 'oude' keitjes op straat, een 'oud' fonteintje, 'ouderwetse' straatlantaarns en een 'ouderwetse' tram die wat heen en weer rijdt. Het is nog lekker warm dus we lopen heerlijk relaxed. We eten weer bij de Cheese Cake Factory omdat dat de vorige keer zo goed bevallen is en Pieter heeft wel weer zin in spaghetti met meatball's. Deze keer nemen we allemaal ( behalve Peter, huh?) een eigen cheesecake als toetje en Pieter neemt nu de ChocolateTower waar hij in Las Vegas al naar gegluurd had. De naam zegt het al, het is een dubbelhoge taart maar hij ging schoon op.

Na het eten winkelen we nog wat tot sluitingsltijd. Voordat we naar het hotel rijden wil Rosanne nog graag langs het LA Countymuseum of Art om daar het kunstwerk Urban Light van Chris Burden te zien. Dat is een kunstwerk waar allerlei échte ouderwetse straatlantaarns uit LA bij elkaar gezet zijn en dat is 's avonds een heel mooi gezicht. We stappen uit en lopen door de gerangschikte lantaarns en maken foto's. Het is inderdaad erg leuk en mooi om te zien zo in de avond. 

Terug in het hotel gaan we allemaal vrijwel direct naar bed, wat hebben we zin om in die grote, royale, zachte bedden te slapen. Da's ff andere koek dan in de camper.