Santa Monica

Maandag 31 juli

Na een heerlijke nacht doen we 's ochtends rustig aan. Ik ga de laatste vakantie-wassen draaien en de kids dekken ondertussen de picknicktafel. Niet op ons eigen plekje maar op een plek die vrij is en waar je aan het uiterste randje van de campground zit en dus vrij uitzicht op de oceaan hebt.  De naastgelegen plekjes zijn ook nog vrij dus we zittend daar perfect. Wanneer ik van de laundry terug kom zie ik dat de tafel nog steeds niet gedekt is en mopper een beetje. Maar de kids waren afgeleid en ik hoor snel waarom. Er zwemmen dolfijnen langs de kust! Prachtig toch?! We blijven kijken tot we ze niet meer kunnen zien. Dan ontbijten we op dit mooie plekje. De zon is er helaas nog niet want ook hier is de hardnekkige zeemist aanwezig maar een stuk minder dik dan in San Francisco. Later horen we van de taxi-man dat dat hier normaal is, ook in de zomer. Tot een uur of 14.00 uur is er zeemist en daarna breekt de zon goed door en wordt het wel behoorlijk warm.

Na het eten haal ik de was op. Eten we lang of doen de wasmachines er hier zo kort over........? Omdat je ook hier geen lijnen mag maken vanaf je camper naar bijvoorbeeld een boom helpt Peter me even met het ophangen van de was onder het zonnescherm. Fijn zo'n hulp die echt bij me past ;-).  

En ja hoor, wanneer we daar mee bezig zijn komt er een meneer op een golfkarretje naar ons toe. Hij stapt uit en vraagt vriendelijk aan ons of we vandaag nog weg gaan of dat we van plan zijn om op deze plek te blijven staan. Ik zeg dat we hier blijven staan en dat Magic.....uuuuuh....Mike de manager er van af weet. Ik weet dat Rosanne mij hoort binnen in de camper en moet een beetje lachen wanneer ik het over Mike de manager heb. Ze had zich natuurlijk kapot geschaamd wanneer ik wel Magic Mike had gezegd. De meneer vindt het nu ook oké dat we blijven staan en rijdt weer verder.

We willen vandaag naar Santa Monica Pier. Om daar te komen kunnen we met bus 534 die ongeveer onderaan de Campground vertrekt en er ca.  45 minuten over doet om bij de pier te komen. Een kaartje kost een paar dollar pp dus een prima plan. Maar........volgens de mevrouw bij de receptie rijdt de bus niet volgens een tijdschema maar rijdt hij gewoon heen en weer. Je weet dus niet hoe lang je moet wachten tot dat de bus gaat. Een lastig dilemma voor Peter want de paar dollar klinkt hem als muziek in de oren maar bij het hoofdstuk wachten haakt hij gauw af.  Het wordt een über. Maar daar komt het volgende probleem om de hoek kijken, er is geen taxi voor 6 personen beschikbaar. We besluiten dat Pieter, Rosanne en ik met de eerste über gaan die komt en de anderen komen met de vlgd. Ik zal een heel lang verhaal over 1 über app en über bestellen op afstand heel kort houden..... maar Pieter, Rosanne en ik zijn goed en wel in Santa Monica aan gekomen en hebben de pier al lang en breed gezien toen de rest ook arriveerde. Ondertussen hadden wij ook een hamburgertent uitgezocht dus eerst even goed gegeten want daar waren we allemaal wel aan toe. De zon scheen inmiddels ook heerlijk en we hebben gezellig over de pier gelopen. Er is een uitgebreid funpark met het kenmerkende reuzenrad en er staan wat straatartiesten hun acts op te voeren. Aan het eind heb je een mooi uitzicht op de zee het strand. Wanneer we weer terug lopen kijkt Peter ineens een beetje gek en zegt dat hij Leendert Gorissen ziet. Leendert en zijn gezin zitten bij ons in de kerk en we wisten niet dat zij ook naar Amerika zouden gaan. Leendert ziet ons nu ook en we lopen naar elkaar toe. Wat bijzonder! Ben je zo'n beetje aan de andere kant van de wereld, kom je op het zelfde moment op dezelfde plek bekenden tegen! Leendert is samen met zijn vrouw, zoon en zus op reis en hebben ongeveer de zelfde route als ons gereden. Na gezellig gekletst te hebben gaan wij naar de fietsverhuur.  We willen graag langs het strand naar Venice Beach fietsen. We krijgen leuke fancy fietsjes mee en Peter kiest er zo één met van die dikke banden en een breed stuur. Ooooh wat is dit leuk zeg. Het strand is hier heel breed en tussen de straat en het strand ligt een fietspad wat helemaal van Santa Monica naar Venice Beach loopt. Tijdens het fietsen zien we van alles; kunstig beschilderde muren, vintage winkeltjes, luxe moderne appartementen met glazen puien, mensen op rollerskate's, veel zwervers, surfbusjes en ondertussen voel je de strandsfeer door de warmte van de zon op je huid, de hoge palmbomen op het strand en het geluid van de meeuwen. De combinatie van de blauwe lucht, het witte zand, het groen van de palmbomen en het op m'n dooie akkertje fietsen maakt me een soort van gelukkig. Wat is dit heerlijk. Echt genieten. 

We zien Muscle Beach waar getraind wordt op de rekstokken en aan de ringen. Bij de skateplaats stoppen we en kijken een poos naar de jongens die aan het skateboarden zijn. Gezellig sfeertje hangt hier. 

Wanneer we bij het keerpunt zijn vinden we dat jammer. We gaan even zitten bij de Starbuck's en drinken lekker wat. Ik als theeleut ben niet zo'n Starbuck's fan maar Maria tipte mij de Midnight Mint Mocha Choco-Munt en die is inderdaad errug lekker. We fietsen terug en met op het laatst de pier met het reuzenrad als uitzicht hebben we het nog steeds erg naar onze zin. 

Omdat er onderaan bij de campground een heel goed visrestaurant zit willen we daar graag eten. We zien bij het begin van de pier de halte van bus 534 en besluiten om met de schema-loze bus terug te gaan. We wachten uiteindelijk ongeveer 3 kwartier en dan kunnen we de rijdende vrieskist in. De airco staat knetterhard, brrrrrr. We stappen uit bij Malibu Seafood en bestellen ons eten. Zoals bij zo veel restaurants geef je je bestelling op bij een counter en betaal je gelijk. Je krijgt dan een buzzer mee en als die af gaat  kan je je bestelling op halen. Het is ondertussen al behoorlijk fris geworden en omdat er alleen een overdekt terras is lopen we achter het restaurant de heuvel op en komen zo uit bij de Campground, precies bij onze plek, waar we de overheerlijke vis en side dishes eten.

En daarna...... de camper leegruimen en schoonmaken. Het is de laatste nacht in de camper, morgen vroeg leveren we hem in en dan gaan we naar ons hotel in Los Angeles.