Dag 9: Page - Monument Valley

Dag 9: Page – Monument Valley

Het is weer wat vroeg, maar gelukkig is de wind gaan liggen en kunnen we lekker buiten eten. Voordat we gaan, maken we nog even gebruik van de WiFi. Suzan belt met Matthijs en Janice met Marlieke die een uitgebreid verslag doet van de ZKC’19 BBQ die ik helaas heb moeten missen (FOMO).

We vertrekken van onze camping naar Monument Valley wat zo’n 3uur rijden is. Onderweg zien we steeds meer enorme rode rotspartijen. De wegen zijn soms één rechte streep tot aan de horizon. We zien een aantal wielrenners onderweg wat John natuurlijk een beetje pijn doet, want zijn racefiets staat nog in Nederland.

Bij de grens van Utah, maken we even een stop, want er staat een gigantisch bord met Utah erop. Dit is onze 3e staat na Californië en Arizona. De laatste staat komt nog, namelijk Nevada. We besluiten naar het Visitor Center te gaan verderop. Bij het uitzicht zijn de 3 bekende buttes (bjuuts) te zien en er worden volop foto’s gemaakt. We willen daarna naar het Forrest Gump Point rijden, maar ik kom erachter dat we hier morgen ook langsrijden onderweg naar Moab, dus dit bewaren we voor morgen. De camping van deze nacht is opnieuw een KOA. Het is werkelijk in niemandsland, maar toch is het toiletgebouw super modern. De camping staat helemaal vol.

Met wat drinken en snacks kijken we onze ogen weer uit naar de grootte van sommige campers. Opvallend is dat de allergrootste camperbussen vaak ook nog een auto erachter hebben hangen. WAAROM? Neem dan een caravan als je je auto zo graag mee wil… Terwijl we kijken worden we opeens aangesproken door een vrouw: ‘Are you guys ready to go?’.. We kijken op de klok en het is 17:00 terwijl we pas om 17:20 klaar moesten te staan. Heel vlug worden er andere kleren aangedaan en stappen we in de Jeep waarmee we 3 uur door het landschap van Monument Valley zullen rijden. Onderweg naar het Visitor Center, waar we een ander gezin ophalen en waar tevens de tour begint, komt John erachter dat hij zijn telefoon op de picknick tafel voor onze camper is vergeten. PANIEK, want alle pasjes zitten hierin. Terug kan niet meer, dus onze bestuurster maar vragen of zij de camping kan bellen.

De tour is werkelijk fantastisch. Je komt op plekken die je normaal niet zou zien. Het eerste gedeelte van de tour is een route waar gewone personenauto’s ook zelf mogen rijden, maar met de onverharde weg zou ik dit zelf niet snel aanraden, tenzij je de onderkant van je auto kapot wilt hebben. Na een tijdje komen we op zandpaden waar alleen de tourjeeps mogen komen. Onze bestuurster, een oudere Navajo vrouw, vertelt volop over alle rotspartijen. Ze hebben ieder hun eigen naam, vernoemd naar het ding/dier/persoon waar het op lijkt. Ik zal wat foto’s toevoegen en dan kunnen jullie zelf raden waar het op lijkt! Eerst zien we vooral enorme rotspartijen die de grond uit rijzen, maar later zien we ook enorme bogen in het gesteente. Bij één van deze bogen is een mooie echo en krijgen we van onze gids twee liedjes te horen in haar native language. De tour zorgt er ook voor dat we intens door elkaar worden geschud: een gratis massage zegt onze gids. Er zijn soms flinke kuilen, maar als we het vergelijken met de UFO achter de boot in Kroatië die Suzan, John en ik hebben gedaan, valt het eigenlijk allemaal wel mee.

Aan het eind van de tour krijgen we nog een zonsondergang te zien en daarna brengt de gids ons terug naar de camping. Uitgewaaid, door elkaar geschud en moe komen we bij de camper: en ja hoor, John zijn telefoon ligt er nog, op de picknicktafel. Lucky! Na heerlijk gebruik te hebben gemaakt van de schone douches, wordt het bed weer opgezocht. Morgen rijden we naar Moab bij het Arches National Park. We staan hier twee dagen en er zal weer genoeg te doen zijn!