The Icefield Parkway

Donderdag 17 sept.

Deze nacht geen kou gehad, we hadden ons beter ingepakt en gisterenavond werd het ook ineens zachter. Zo zijn we welgemoed om voor negenen al vertrokken uit dit prachtige park. We keken dan ook erg uit naar de rit over de Icefield Park Way. Iedereen is er lyrisch over, altijd gevaarlijk als de verwachtingen zo hoog gespannen zijn. Jasper was een heerlijke ervaring, wat zou Banff ons brengen?
Het weer zat al goed, een zonnetje en hoge bewolking, dus een prima zicht. Pa Elk is niet op post vanmorgen, dus hadden we gisteren echt wel geluk.
We rijden vlotjes door, er is weinig verkeer en kijken in het rond. Het is ons nu wel duidelijk waarom de Rockies, Rockies heten want de grijze reuzen met witte sneeuwmutsen en strepen staan schouder aan schouder. Ze zijn tussen de 3.000 en 3.600 m hoog en mooi in laagjes opgebouwd.
Het eerste punt waar we stoppen is bij de Athabaska Waterval, die zich met veel kracht door hard gesteente heeft geboord en grote "potholes" heeft uitgeslepen, met een grote solitaire berg als driehoek op de achtergrond is het landschap klaar voor miljoenen foto's en selfies. De bussen staan hier in file, de mensen lopen in file. Vreemd want op de weg is het niet druk.
Big Bertha mag ook weer verder, ze kan het goed vinden met Suzanne TomTom. De weg is prachtig en gaat bocht in bocht uit omhoog en om laag tussen de 1400 en 1800 m, tot we bij de Athabaska gletscher komen een hele lange vrij platte gletscher, die de laatste jaren snel korter wordt. Sinds hij in 1894 op zijn langst was is hij al 1,5 km gekrompen. Toch blijkt het een machtige pak sneeuw en ijs, waar je met grote bussen op kunt en met een gids kun je er ook te voet op. Dat hebben we in IJsland al allemaal gedaan, dus dat geloven we wel. Ik ga wel nog naar het Glacier Center waar heel vel commercie is maar ook interessante uitleg. Dit is niet de enige gletscher natuurlijk, je ziet er overal, maar deze is goed bereikbaar. We drinken er koffie bij Bertha en ik zelfs buiten In het zonnetje.
Als we verder rijden trekt de boel dicht en begint het zelfs eventjes te sneeuwen en van het uitzicht is niet veel meer over. We waren er dus weer eens precies op tijd.verder omhoog en omlaag en dan flink omhoog naar Bow Pass op 2100 m. Hier ligt er sneeuw langs de kant en als we iets verder bij Bow Lake stoppen kunnen we onze voeten in de sneeuw zetten en naast de sparren met sneeuw op de takken is de Kerstsfeer er al helemaal.
We raken niet uitgekeken op de steeds wisselende vergezichten van dat stoere grijs (leisteen) met groen van de sparren en geel van de berken. Zo nu en dan een meer of een rivier, het is telkens anders. Variaties op het zelfde thema. We stoppen kort in Lake Louise en vragen info in het Visitors Center. Ook kunnen we op Wifi en dat is altijd fijn om de krant binnen te krijgen en what'sapp en mailtjes. Zo kregen we al een eerste aanvraag voor ons appartement in Chantemerle.
We komen hier nog terug, maar willen nu naar Banff. Ze raden ons de Bow Valley Parkway aan ipv de Highway 1, want hier is de Icefield Way afgelopen.
Langs deze alternatieve weg vinden we een heel rustige camping, heel basic zonder service (water, electriciteit en dumpen op onze plek) maar dat lijkt ons best wel charmant. Tot we de eerste goederentrein langs horen komen. We zijn weer op Krijgslaan 151! Nu maar hopen dat ze 'snachts niet rijden.
Ik loop wat rond over het terrein samen met de eekhoorntjes en als blijkt dat de gas aansteker het niet meer doet en we dus niet kunnen koken, ga ik leentje buur spelen. Twee Nederlandse stellen, waarvan één ook met een camper van Canadream helpen ons uit de nood. We wisselen wat ervaringen uit over de reis en de camper, zij hebben een ander model, maar kunnen ons warme/koude lucht probleem uit de wereld helpen. Heerlijk, gewoon even de verwarming aan kunnen zetten zonder die loeiende koude lucht uit het plafond!
We eten weer eens roerei, dit keer met bacon en aangeschafte aardappelsla met groentjes. Het smaakt, net als de druiven.
Als het donker begint te worden en de afwas gedaan schrijf ik nog wat kaarten en dan wordt het bedtijd. Morgen naar Banff zelf een 10 tal km verderop.
De verwachtingen voor deze dag waren hoog en zijn helemaal ingelost, dit is niet te beschrijven zo mooi en boeiend.
,