Maandag 23 augustus

Maandag 23 augustus. Zoals al aangekondigd gaan we vandaag naar Zion Nationaal Park. Aardig detail is dat we dichter in de buurt van Nederland komen. Een uurtje om precies te zijn. Om niet al te veel uit de pas te lopen met de inheemsen hebben we daarom de tijd maar een uurtje vooruit gezet.

In Las Vegas eerst nog even een refund van een kortingskaart geregeld. In Nederland hadden we die aangekocht bij het reserveren van een zogenoemde KOA-camping. Later bleek dat we van onze touroperator al zo’n kortingskaart hadden gekregen. Sterker nog, bij het ophalen van de camper kregen we er ook nog 1.

Om Las Vegas uit te komen was weer een belevenis op zich. Ik mocht rijden vandaag. Nog hevig teleurgesteld van het feit dat Las Vegas niet de rijkdom had gebracht waar wij zo op hoopten, begaf ik mij met gemengde gevoelens richting de snelweg. Concentratie was nodig, want de routeplanner had een spannende uitgang gekozen. Gelukkig lukte het allemaal weer. Een mijltje of 168 moest er weer gestuurd worden. Het bleek dat Las Vegas toch het nodige geeist had van ons allemaal. De dames bleven overigens fier de ogen open houden. Rob daarentegen was gedurende de rit van weinig nut. Zelfs heeft hij een strak uurtje zijn oogleden van de binnenkant bekeken. Voor mij geen enkel probleem. Je hebt kerels en echte kerels. It is good to be de sleeping king.

Onderweg weer vele indrukken opgedaan. Hoe je het ook wend of keert, het blijft groots. Bij een dagcamping hebben we de lunch genoten. Heel aardig, want de plaatselijke fauna kwam een kijkje nemen. Eerst een paar grondeekhoorntjes oid, die graag mee wilden happen en later een hagedis die ons ook interesting vond. Het gebied werd vroeger bevolkt door indianen van de Paiute-stam. Apart was dat je midden in woestijn een restroom (plees en douches) met airconditioning kon gebruiken.

Het was in de woestijn winderig. De camper is bij het sturen wat zoekerig, maar met wind is het echt sturen geblazen. Goed de “kop” er bij houden. Om ongeveer een uur of drie, nieuwe tijd, waren we ter plaatse. In de boekjes stond dat reserveren verstandig zou zijn. Dat zal ongetwijfeld in het echte hoogseizoen zo zijn, maar nu was er plek voldoende. We konden ons plekje kiezen. Dat is dus een plekje aan de rivier geworden. Heel leuk en ook van onderhoudende waarde. Het riviertje staat voor de tijd van het jaar vrij hoog en kon daarom als een soort van wildwaterbaan gebruikt worden met grote banden. De temperatuur is hier nog steeds meer dan prettig en daardoor de deelnemers aan het wildwatervaren ietwat schaars gekleed. Voor ieder wat wils, zullen we maar zeggen.

Nadat we gesetteld waren zijn we met de gratis (ja, het bestaat in Amerika) bus richting de canyon gegaan. Bij het visitors centrum moesten we nog even overstappen op een shuttle die ons via een aantal tussenstops naar het met voertuigen begaanbare eind van de canyon bracht. Bij het eindpunt hebben we nog een aantal kilometers gewandeld en ook daar weer kunnen genieten van Fauna en Flora. Een hert met jong, diverse knaagdieren, wilde kalkoenen met kroost, een gigantische tor etc.

Wat leuke, vinden wij in ieder geval, foto’s geschoten en ons weer vergaapt aan de omgeving. Er zijn vele routes te lopen, maar ja, ondanks bijna een maand hier is er toch te weinig tijd om alles te doen.

Terug bij de camper nog even gebabbeld met de buren. Deze mensen komen al vele jaren hier. Ze hebben ons wat tips gegeven en ons aangeraden hier nog een dag te blijven. Na veel wikken en wegen hebben we toch maar besloten ons te houden aan de oorspronkelijke planning. Toch denk ik dat we hier met wandelen morgen nog veel indrukken op hadden kunnen doen. Maar ja, cest la vie.

Morgen op weg naar  Bryce Canyon. Dat ligt redelijk dicht in de buurt, ongeveer 90 mijl. Wat we daar zien komt in het volgende verhaal.

Greetz, Rob, Janneke, Triensje en Alex

Oh ja, diner. Vandaag maar weer eens een BBQ-tje. Deze keer op hout. Weer een gezellig gebeuren, zo midden in de natuur, kampvuurtje en daarop BBQ-en. Eh, natuurlijk het biertje, wijntje en bekkie er bij. Dan kun je toch niets beters wensen??!!! Misschien nog extra eiwitten? Dat kan ook, want tussen mijn sla kwam uit het niets een sprinkhaan gesprongen. Het schijnt lekker en voedzaam te zijn, maar het is niet mijn ding. Versierd met ketchup heb ik hem (of haar) mijn bord uit gezet.