Woensdag 25 augustus

Woensdag 25 augustus.  Het was koud ’s morgens op het RV-park van Ruby’s Inn bij Bryce Canyon. Even wennen, dat zeker. De wc’s waren al wat verder verwijderd, maar de badgelegenheid was bij de ingang. Zoals al verteld stonden wij op een heel mooie locatie aan de buitenrand. We hebben wat herten gespot, maar ondanks de volle maan viel het tegen verder wat te zien. Eh, niet afdwalen. Na het douchen etc eerst maar een ontbijtje. Niet te uitgebreid, wat yoghurt met cornflakes. Later op de dag zien we wel weer. Het wordt een lange dag en ik heb zelf slecht geslapen. Er was toch nog wel wat lawaai in de omgeving. Toen ik mijn eigen hoofd bekeek in de spiegel schrok ik wel. Het was niet de enige ramp waar ik onderdeel van zou zijn deze dag.

Een lange rit richting Moab, ongeveer 277 mijl. We konden via de snelweg, maar het leek ons toch leuker om via een scenic route te gaan. In een achtergebleven gebied is pas in 1977 een highway aangelegd, highway 12. Een heel mooi route, op enig moment reden we over een bergkam, aan beide zijden niets anders dan steile afgrond. Triensje heeft haar ogen niet open gehad. Mooie omgeving, maar ook ik had ietwat meer speekselvorming bij dit stukje route.

Al eerder aangegeven dat ik zelf  bij nog een ramp betrokken zou zijn. Bij het navigeren ging iets mis. De verkeerde richting ingeslagen bij Boulder. Ik dacht even snel te draaien, maar daarbij raakte ik een stoeprandje. Zoals alles in Amerika was deze ook groot en reed ik een paar stukjes  rubber uit de band. Heel erg vervelend, maar het levert verder geen gevaar op. Rob reageerde natuurlijk op een Neanderthalerwijze. Net alsof hij in Noorwegen niet 2 keer met zijn motor was omgevallen, Hehe.

Oke, de gevoelige punten zijn weer de revue gepasseerd. Na wat baalminuutjes, vooral van mij werd de route vervolgd. Er kwam nog een gigantisch stuk rechte weg door een of andere woestijn. Warm en eentonig. In Utah en zeker langs de door ons gevolgde weg waren zo goed als geen rustplaatsen. Net voor de afslag naar Moab was er nog een mooie plek. Even een sanitaire stop en een paar mooie foto’s en dan maar weer verder. In Moab aangekomen moest er eerst nog even gesupermarkt worden. Het ongezonde leven moest natuurlijk wel weer gecompenseerd worden door de nodige jus d`orange, yoghurt, broodjes, kaasje enzovoort. Daarna nog even naar de drankwinkel. In Utah is drank een hekel gebeuren. Dat kun je niet in een winkel verkrijgen, behalve in daarvoor aangewezen slijterijen. Het is allemaal weer gelukt. Op de weg naar onze nieuwe camping hebben we nog even het postkantoor aangedaan. Oh ja, voordat we gingen winkelen, vonden we dat de tank van de camper nog gevuld moest worden. Aardige mensen, echt waar, hier in Amerika. Zo ook de pompbediende. Als u eerst voor minimaal 100 dollar boodschappen koopt bij de supermarkt, dan krijgt u hier 10 dollarcent korting per gallon benzine. Dus eerst boodschappen doen en daarna met kortingskaart en bonnetje naar de pomp. En het werkte.

Aardige mensen, heel positief, klantvriendelijk. Of je nu in een winkel bent of bij de entree van een nationaal park, of bijvoorbeeld vandaag bij het RV-park, heel aardige mensen. Daar kunnen Nederlandse bedrijven, in ieder geval de medewerkers nog veel van leren. Eigenlijk is het niet uit te leggen. Ook dit moet je zelf ervaren.

Vanavond is het weer een BBQ-tje. Pittige Italiaanse worstjes, en wat hamburgers. Lekker, lekker, lekker. Een goed glas rode wijn er bij.

Onze buren, waarschijnlijk Duitsers, moeten we nog even vragen, hebben we even geholpen  met het opstarten van hun BBQ. Wij hebben toevallig  houtskool dat doordrenkt is met een aanmaakvloeistof. Vlammetje erbij en “hij gaat”. We konden het geblaas en gewapper met een krant niet meer aanzien en hebben wat van onze “Kohle” op hun vuurtje gestort. Dankbaarheid alom.

Ons hapje gaat nog steeds door. Het is nu tien over 11 ’s avonds en de laatste hamburger is op mijn bord gelegd. Daarom besluit ik nu dit verhaal. Morgen ga ik alles vertellen over de twee parken die we morgen gaan bezoeken. Het was weer een enerverende dag. Laten we hopen dat we vannacht een betere nacht hebben en morgen weer fris en fruitig opstaan en ons in ieder geval zo voelen na een verkwikkende douche.

Groetjes, Rob, Janneke, Triensje en Alex