Dag 12 - Durango - Great Sand Dunes

Vanmorgen alweer begonnen aan de 12 dag. Gelukkig nog steeds niet op de helft maar het gaat wel erg hard. Iedere morgen bij het ontbijt hebben we even contact met Ellen en Jesse. Dat is wel erg fijn.

Vandaag hadden we weer een rit van zo' 175 ml voor de boeg. Het was een erg mooie rit. Eerst hadden we een gedeelte dat bosrijk was met hele liefelijke huizen en ranches. Het valt wel op dat veel huizen te koop staan en nu al niet meer zijn bewoond.

Vanmorgen kwamen we er in het washok achter dat we gisteren wel met 7 nederlanders op de camping stonden van den 12 in totaal, denk ik. Ene Hans uit Emmen woont in Amerika en hij en zijn vriendin hadden familie uit Almere over. De familie ging naar de Grand Canyon en Hans en zijn vriendin gingen kijken of ze voor weinig geld in de buurt van Durango een oud huis konden kopen. Dat willen ze opknappen en vervolgens met winst verkopen. Zo hadden ze ook nog 2 huizen in een andere staat te koop staan.

Toen we tussen de middag even wat wilden eten stonden er nog 2 campers met nederlanders. Raar he, in zo'n groot land kom je toch altijd weer nederlanders tegen. En echt niet op de meest toeristische plaatsen.

Na het eerste gedeelte moesten we een bergpas over. En geloof het of niet, we hadden sneeuw onderweg. Gelukkig niet veel, maar toch. Vervolgens kwamen we in een heel vreemd landschap. De polder maar dan -tig keer zo groot. Lange rechte wegen met allemaal landbouw grond. Toen we in Denver aankwamen met het vliegtuig was het ons vanuit de lucht al opgevallen dat je allemaal cirkels zag. Vanmiddag kwamen we erachter hoe dat komt. Om het land te besproeien zijn er hele lange sproeiarmen, sommigen wel 150 tot 200 meter lang. Deze sproeiarmen worden vanuit het midden aangedreven en gaan dan rond. Zodoende krijg je allemaal cirkels. Vanuit de lucht is dat een mooi gezicht. We dachten dat het kunst was!

Omdat het net een heeeeeele groooooote polder is heb je heel veel grond dat opwaait. Het lijkt net of er constant tornado's op je afkomen maar het zijn zandwolken. 

We reden vanmiddag in het gebied van de Apache-indianen. Ben herkende allemaal namen uit de boeken van Winnethou; Wolvecreek, de Rio Grande en Navajo City, De geest van Winnethou dwaalt hier nog steeds rond.

Ons einddoel van vandaag waren de Great Sand Dunes Nationaal Park.Hier is het grootste duinland van Amerika. Over 100 km2 strekt zich ca. 4,5 miljard m3 zand uit dat duizenden jaren geleden verder zuidwaarts in het dal van de Rio Grande opwaaide en door de wind naar dit gebied werd gedragen. Het is een heel raar gezicht. Heel bijzonder maar eigenlijk helemaal niet mooi. Het is net of een aannemer bakken met zand met voor de bergen heeft gegooid. Je hebt grond, dan heel veel zand in de vorm van duinen en daarachter heb je de bergen. 

We zijn in de duinen geweest. De hoogste duin is 230 meter. We zijn zijn er op geklommen en heel hoog gekomen maar we hebben niet de top gehaald. Het waaide ontzettend hard en met de wind in de rug, capuchon op en sjaal over de oren was het te doen maar zodra je met je gezicht in de wind ging staan werd je gezandstraald. Het was ook niet zo dat je zo tegen die duin op kon klimmen. Iedere keer klom je weer een eind en dan kwam je bijna voor een afgrond te staan. Het was ook heel lastig om goed diepte te zien. Je moest dan weer een stukje omlopen en dan kon je weer stijgen. Al met al een zeer ongevaarlijke bezigheid want als je valt dan rol je een duin af en is het vervelend dat je haar onder het zand zit en je mond vol. Verder  kun je je ook verzwikken. Het is waarschijnlijk in de zomer we heel belangrijk dat je voldoende drinkt en je goed insmeert. Voor de duinen loopt water. Daar kun je overheen door van ondiep stuk naar ondiep stuk te stappen of te springen. Helaas hield ik er wel een natte schoen, sok en voet aan over maar dat gaf niet. Al met al hebben we er ruim 2 uur rondgelopen. Het was een prima ' workout' . 

Vervolgens zijn we naar een camping gereden die net voor het park ligt. We staan hier vrij hoog en hebben zicht op de duinen. We hebben het gevoel dat we op het dak van de wereld staan en er bijna af waaien! Ben heeft weer een lekker vuurtje gestookt in de vuurkorf die bij iedere camperplaats staat.

Al met al heel bijzonder!