Actief bij Kelowna

Vandaag de eerste dag ‘echt actief’. We hebben een stuk van de Kettle Valley Railway trail  gefietst en een stuk gewandeld op (dat lazen we net…) een MTB-trail.

Het begin van de fietstocht lag een flink stuk van de verharde weg. Een 4,5 kilometer lang pad (dirt road) dat zo nu en dan behoorlijk steil omhoogliep, met wasbordribbels die de Nissan deden denderen. Maar de AWD kan zoiets makkelijk aan natuurlijk. Het nieuwe en het witte zijn er inmiddels meer dan af!

Boven aangekomen, bleek daar een keurige parkeerplaats met tent, alwaar de fietsenverhuurmeneer blij was ons te zien. In keurig Canadees Engels werd ons uitgelegd wat we zouden gaan zien en waar we heen gingen fietsen. En toen hij ons onderling hoorde praten, bleek hij gewoon Nederlands te spreken. Hij was twaalf jaar geleden met zijn familie naar Canada verhuisd, en werkt in de zomer in het familiebedrijfje dat van mei tot oktober fietsen verhuurt. In Canada studeer je van oktober tot ongeveer half mei en dan ben je de rest van het jaar vrij. Veel studenten gaan dan werken om hun studie te kunnen bekostigen: studeren is nogal duur in Canada.  

We fietsten met stralend weer, temperatuur zo’n 25 graden Celsius en een lekker windje, dus over een deel van het oude Kettle Valley spoorwegtracé van Ruth Station naar ‘de andere kant’, Myra Station. Alwaar vader Ben Vos met dochter en andere zoon de rest van het rijwielpark beheerden. Voor iedereen die naar Kelowna gaat en de trail wil fietsen: www.myracanyonrental.com.

Het was een heerlijke fietstocht met mooie uitzichten. 24 kilometer lekker vlak en toch heel afwisselend. Soms tussen hoge rotswanden door, dan weer over een open stuk met uitzicht op de Myra Canyon. Deze is onderdeel van de Okanagan Range. Vandaag ook weer twee spoortunnels geslecht en over 16 houten en 2 stalen bruggen gefietst. Hartstikke mooi en leuk. De spoorlijn is aangelegd toen er zilver ontdekt werd en de Canadezen bang waren dat het zilver richting de VS zou gaan. Daarvandaan kon je veel makkelijker bij de zilvervindplaatsen komen dan vanuit Canada. In 1910 is de bouw gestart, in 1916 was het hele traject klaar. Door de aanleg van HW 3 raakte de trein buiten gebruik. Het deel bij Coquihalla (waar we door de Othello tunnels gelopen hebben) is in 1962 gesloten, en de andere delen in 1964. En daarna werd het een monument. In 2003 heeft hier een grote brand gewoed die een groot deel van de bruggen heeft verwoest. Maar alles is hersteld, mede door de inzet van veel vrijwilligers. In deze omgeving zie je veel lariksen, die nu nog groen zijn. In de herfst moet de canyon ook mooi zijn, als de lariks geel kleurt en daarna zijn naalden verliest. Op het traject barstte het trouwens van de fietsers en wandelaars. Het is op recreëren bij Okanagan Lake na ook het enige wat je hier als toerist kunt doen. Althans zo lijkt het. Oh nee, je kunt hier natuurlijk ook een winery bezoeken…

De kleine, hyper brutale chipmunks (of squirrels) komen hier overal op je af zodra je stilstaat. Die Chippies lopen gewoon over je voeten! Volledig verpest omdat ze door die domme toeristen gevoerd worden met dingen waar ze eigenlijk niet tegen kunnen en ziek van worden.

Rond 14.15 uur waren we weer terug bij de fietsenmeneer en wilden we nog niet terug naar het drukke Kelowna. Dus wat doe je dan? Jawel, je hobbelt de bult weer af naar een P-plaats, trekt de batsen aan, en je wandelt getwee nog ff anderhalf uur bij een temperatuur van 30(!) graden de Myra Bailout trail heen en weer terug. Was een mooi pad waar we ook nog een female Mule Deer (muildierhert) hebben gezien! Ze stak in vliegende vaart het pad over en bleef in de bosjes op gepaste afstand staan. We konden haar nog net zien. Maar dichterbij gekomen, rook ze ons en stoof ze er luid snuivend vandoor. Gaaf om te zien! Na de wandeling zijn we door de wijn- en appelgaarden terug naar het hotel gereden.

Morgen weer een etappe verder naar Revelstoke.