Denver, de reis

Het is donker. Een beetje ongemakkelijk zit ik in de stoel naast het bed met de laptop op schoot. Ik typ zo zachtjes mogelijk want Vin, Line en Bente slapen nu lekker. Half vijf en ik ben helemaal klaar wakker. Maar we zijn er! Goed aangekomen en zonder problemen. We kunnen straks om 6 uur al ontbijten zodat we mooi op tijd bij Road Bear zijn.

Arie Huisman stond gisteren op tijd op de stoep. Met zes personen in een taxibus is heel relaxed reizen naar Schiphol. Geen gedoe met parkeren maar gewoon recht voor de juiste deur uitstappen en de, nog korte, rij in om de bagage in te checken. Zonder problemen kunnen we door en hebben nog wat tijd om wat te drinken voor we naar de gate toe gaan. Starbucks it is, om alvast in de stemming te komen. Heel druk en ogenschijnlijk bijzonder inefficient. Er is geen extra check in verband met het reizen naar Amerika. Deze zullen we dan in Ijsland wel krijgen. Iets later dan gepland vertrekken we, maar de tijd wordt weer ingehaald en netjes op tijd landen we op Reijkjavik. Wat een mooie luchthaven, maar wel enorm gegroeid in de afgelopen 20 jaar. In de tijd dat ik nog voor Allseas werkte reisde ik regelmatig via deze luchthaven naar Halifax of Boston. Wat me bij is gebleven is de overzichtelijkheid en mooie, lichte luchthaven gelegen in een soort maanlandschap. Nu is het een stuk drukker en flink uitgebreid, maar het blijft een mooie luchthaven.

We eten wat voordat we weer instappen om de daadwerkelijke oversteek richting de USA te maken. Icelandair serveert geen maaltijden maar wel de mogelijkheid om wat te eten te kopen in het vliegtuig. Deze vlucht is eveneens vertraagd. Vincent ontdekt een monteur bij het landingsgestel en later zie ik nog een brandweer en first responder naast het vliegtuig verschijnen. Als dit maar goed gaat....Met een uur vertraging kunnen we toch eindelijk weg. Op naar Denver! Een uur later dan verwacht komen we aan en ik zet me schrap voor het gedoe met Immigrations, maar tot mijn grote verbazing komt die niet....We worden eerst naar een apparaat geleid waar we onze paspoorten scannen en vingerafdrukken achterlaten. Hier moeten we al wat vragen beantwoorden. Ik heb de indruk dat het een testfase is want 4 van de 6 hebben een kruis over het afschrift dat de machine voor ons print. Daarna door naar de gevreesde " line", maar we zijn vrijwel direct aan de beurt! Vin en Bente kunnen zo door en de anderen moeten opnieuw de vingers scannen en een foto maken. Daarna de koffers en binnen 10 minuten zijn we op weg naar de plek waar de hotel shuttle ons op pikt. Zo fijn dat we hier van tevoren even over gebeld hebben. Nu is er geen stress en geen gezoek. Om 21.30 zijn we in ons hotel en een kwartier later liggen we in bed.....