Clearwater, Wells Grey Provincial Park 3 Augustus (dag 19)

Het is droog wanneer we wakker worden. Wel fris. Rond een uur of half 10 vertrekken we richting Wells Grey, de route die de dame van het visitorcenter ons heeft aanbevolen. Een pittige route met veel stijgen en dalen en draaien en keren, maar over goed wegdek tot aan Helmcken Falls. Daarna wordt het een gravel road tot aan een meer.  Die gaan we niet op. We parkeren onze camper. Dat heeft nog even voeten in de aarde omdat de parkeerplaats eigenlijk niet is ingericht voor bakbeesten als de onze. Een bescheidener formaat past veel beter.  Bij het uitstappen van de wagen worden we overvallen door een bijzonder agressief soort muggen. Het lijkt wel alsof ze voor de camperdeur wachten op mensenvlees en zich de toegang toe eigenen tot ons mugvrije bestaan binnen de camper. Later zullen we er maar weer eens een tiental doodmeppen. Met een paar stappen staan we bij de waterval. Een volle straal water van wel 23 meter breed valt zo’n 140 meter vrij naar beneden in een bassin dat overgaat in een volgende waterval en waterversnellingen. Little Niagara wordt het ook wel genoemd. Deze naam vind ik wel toepasselijk omdat ook de enorme waterspray vrij komt bij de val van het water. De rotsen achter de waterval, gevormd door Lava, zijn geërodeerd en vormen een grote, hoge kom om de waterval heen. Het maakt dat je er eigenlijk achterlangs zou willen lopen, maar gezien het geweld waarmee het water naar beneden stort lijkt het me niet verstandig dit toch te doen. Door het vocht en waarschijnlijk ook de regelmatige regenval zijn de rotswanden grotendeels bemost en begroeid zoals in een tropisch regenwoud. Prachtig gezicht. Na deze mooie ervaring stappen we weer in de camper en gaan we op weg naar Dawson Falls. Hiervoor passeren we een beangstigend smalle brug voorzien van houten wegdek. Onder de brug bruist en kolkt een rivier die juist op dit punt een enorme stroomversnelling doormaakt. 

Waar de Helmcken hoog en smal is is de Dawson breed en lager. Met veel geweld stort het water zich naar een lager gedeelte van de rivier. Je moet met stemverheffing praten om boven dit geweld uit te kunnen komen. Ook hier is het weer heel erg mooi en zoveel anders dan wat we tot nu toe hebben gezien.

We rijden door en willen een trail lopen naar de Mouls falls. Wanneer we daar aan komen zien we dat er geen fatsoenlijke mogelijkheid meer is om onze bolide een veilig plekje te geven zodat we met een gerust hart anderhalf uur onderweg kunnen zijn. We rijden dus door naar waterval nummer 3. Een heel mooie parkeerplaats met aan de rand en Belgische patattenbakker. Eerst naar de waterval! Ook deze is weer enorm mooi. Hoge rotswanden van lava strekken zich als twee armen uit waartussen de waterval een plek vindt. Helemaal uitgesleten in de rotsen, waarlangs het groen als een soort verticale tuin omhoog trekt. Bomen vinden houvast in kleine stukjes aarde en groeien als bananen zo krom om toch evenwicht te kunnen vinden op de smalle richels. Varens en mos vullen de ruimten tussen de bomen op en vormen een bijzonder mooi landschap op de rotswanden. 

Na deze mooie beelden vullen we de maag met patattakes van onze Zuider buren. Het voelt alsof we in een Belgische aflevering van “ Ik Vertrek”  zijn aanbeland. Overduidelijk zijn deze mensen op zoek naar een manier van overleven in een nieuw vaderland. Het lijkt me dat ze daarin wel zullen slagen maar helemaal bereikt is het nog niet. Ze zijn er nog niet zo lang en komen oorspronkelijk uit Brugge. De “kraam” is provisorisch opgezet, maar voldoet voor nu. Er wordt erg hard gewerkt door het hele gezin.

We zakken verder de berg af terug naar Clearwater. We gaan op zoek naar Dutchlake, ons aangeraden door de dame van het visitor center. We willen n.l. graag kanoën, maar omdat het weer instabiel was wilden we hiervoor niet helemaal doorrijden over de gravelroad naar het meer in de bergen. Gisteren was het risico te groot dat het weer niet zo goed zou zijn en dan heb je een heel vervelende rit voor niets gemaakt.  Dus kanoën op Dutch Lake. Lekker ronddobberen op het meer en van de prachtige waterlelies genieten. Het weer klaart op en het wordt lekker warm. Het meer staat ook bekend om zijn schildpadden, in het Engels “ Painted Turtles”. Een gewone huis, tuin en keukenschildpad die hier veel voorkomt. We zien er geen helaas. Na een uurtje te hebben gepeddeld willen de meiden toch echt zwemmen. We gaan terug naar de camper en rijden een klein stukje verder totdat we op het Dutch Lake RV resort komen. Daar bevindt zich ook het Painted Turtle restaurant, ons aangeraden door alweer de dame van het visitor center. Terwijl de meiden zich vermaken in het water zoeken wij een plekje op de veranda van het restaurant dat uitkijkt over het meer. Onder het genot van een lokaal biertje genieten we van de waterpret. We ronden de dag af met een heerlijk etentje en zijn  rond 19.00 uur weer op de camping. 

Terugkijkend op de dag en de laatste dagen verbazen we ons over het aantal Nederlanders dat we nu tegen komen. Het is gewoon niet leuk meer. Het lijkt alsof we een Nederlandse route volgen en misschien is dat ook wel zo. Omdat Canada toch wat Europeser aan doet dan de Verenigde Staten denk ik dat het meer aantrekkingskracht voor ons Nederlanders heeft. 

We bereiden ons voor op een lange reisdag naar Vancouver. Een verandering in het plan omdat er geen campings beschikbaar zijn bij Whistler en er zich een modderlawine heeft voorgedaan op de weg er naartoe. Whistler wordt dus overgeslagen. We zullen via Kamploops aan de Zuidkant Vancouver binnen rijden.  We gaan zien wat morgen weer gaat brengen.