Dag 6 - Shop till you drop (Woodburn Premium Outlet)

Dag 6 van onze reis is inhoudelijk misschien wel de minst interessante. Tenminste, vanuit cultureel of toeristisch oogpunt. We rijden een stuk van de 'Wie is de Mol 2016?'-route door het prachtige Oregon en op die tocht is op zich van alles te beleven. Maar toen enkele maanden geleden in de voorbereiding werd ontdekt dat in die staat én geen tax hoeft te worden betaald over je aankopen én er (vermoedelijk daarom) een groot outlet shopping center te vinden is vlak onder Portland, tja, dan kunnen alle toeristische verlanglijstjes wel overboord worden gekieperd! We vertrekken extravroeg uit Cannon Beach en rijden via een heuvelachtige route richting Portland.

De omgeving heeft qua natuurschoon nog het meest weg van de Ardennen en dat is niet de enige overeenkomst: ook in de dungezaaidheid van tankstations lijken beide gebieden veel op elkaar. De meter kruipt steeds verder naar links en het laatste dat je wilt is met een 10 meter lang gevaarte ergens stilvallen. Gelukkig duikt er op een gegeven moment een klein tankstationnetje op. De pompbediende wil gelijk weten waar we vandaan komen, want als er iets is dat de Amerikanen goed kunnen is een praatje aanknopen wanneer ze zien dat je geen local bent. Normaliter krijg je bij het roepen van 'from the Netherlands' een enthousiaste kreet te horen, gevolgd door verhalen over ooms/tantes/neven/nichten die in Holland wonen of gewoond hebben. Doch zo niet bij Pompbediende. Die zegt heel droog: 'yes, we have a lot of them these days'. Veel dankbaarheid voor onze klandizie spreekt niet uit die melding, maar goed. Ik overweeg nog even om uit te leggen hoe dat komt: 'I think the increase in popularity of this region has to do with the Dutch tv show Who Is The Mole?'. Ik had het zomaar gezegd kunnen hebben, maar Pompbediende komt niet bijzonder snugger over. Hij moet tot 2 x toe teruglopen naar de pomp om het exacte bedrag van mijn tankbeurt te achterhalen, dus informatie over een sowieso voor veel slimme mensen al lastig te begrijpen tv-show laat ik maar achterwege... De campers worden netjes afgetopt met loodvrije benzine en we kunnen met een gerust hart op weg naar het koopparadijs.

We rijden door en arriveren mooi op tijd bij het Woodburn Premium Outlet Center. We gaan een paar uur helemaal los in de tientallen winkels - de dames voorop met een doordachte strategie, de heren bescheiden erachteraan hun eigen weg volgend - en rond kwart over drie is iedereen weer bepakt en bezakt bij de campers. Er is goed ingekocht bij Michael Kors, Tommy Hilfiger, Calvin Klein, American Eagle Outfitters en noem ze allemaal maar op. Met campers die een stuk zwaarder zijn dan in de ochtend rijden we de file in op de 5 richting Portland. Vanuit de file zien we de bekende ophaalbrug die een rol speelde in een van de WIDM-spellen. Om kwart voor vijf rijden we Fairview RV Park op en krijgen twee nette plekken naast elkaar toegewezen. De camping ligt schuin onder de aanvliegroute van Portland Airport en dat levert mooi uitzicht op de dalende toestellen op. In de verte zien we de enorme puist liggen die Mount Hood heet. De komende dagen zullen we daar nog veel dichterbij komen.

De kinderen gaan nog even zwemmen en wij steken ondertussen de barbecues weer aan. Na gehannes met opnieuw in de brand vliegende burgers krijgen we uiteindelijk wat vlees op tafel. Nu snappen we wel waarom die dingen maar 30 euro kostten... Maar gelukkig doet alufolie van nog geen dollar wonderen! De plannen voor morgen (een hele dag in Portland) worden doorgesproken terwijl de man met de hamer ondertussen iedereen onder handen neemt. De jetlag is nog lang niet bij iedereen uit het systeem, want zowel Michal als ondergetekende worden elke dag rond de klok van 05.00 wakker. Een beetje slaap inhalen kan dus geen kwaad. Ik vermoed dat er vannacht gedroomd wordt van tassen vol kleding en kortingen waar je duizelig van wordt :-)