Dag 25 Monument Valley

Dag 25 Monument Valley

Vandaag was het een prachtige dag. De SRV wagen staat op de camping zo, dat we uit het raam uitzicht hebben op Monument Valley. Gisteravond was de zonsondergang best wel mooi dus ik had bedacht dat de zonsopkomst ook mooi moest zijn! De wekker op 5:45 uur gezet en een paar kleren aan en naar buiten en het was inderdaad PRACHTIG!!
De sterrenhemels zijn trouwens ook best aardig hier, je ziet hier zoveel sterren en weinig vals licht, alleen wat kermisverlichting van de buren met veel kinderen en veel honden …. Toen maar een stukje verderop gelopen en daar was het een stuk donkerder dus veel meer sterren en we zagen weer een satelliet. Nadat we de mooie zonsopkomst en de rode gloed op de bergen, Mesa’s heten ze hier weer 58x hebben gefotografeerd maar even douchen en ontbijten en ons klaarmaken voor de rit in een jeep door Monument Valley.
Om negen uur stonden wij keurig klaar en een indiaanse vrouw zocht ons al want ze wilde vertrekken. Het was een soort truck met een open laadbak en daar stonden een paar banken in, dus we keken over de cabine heen. We zaten eerste rang. We gingen verderop nog twee mensen ophalen en dan de tocht beginnen. Bij de ingang van het park nog even 8 dollar pp afrekenen, dat moesten we ook bij de Four Corners dus vooruit maar weer. De Indiaanse vrouw stopte op mooie punten en dan gingen wij rondlopen en foto’s maken, alle Mesa’s hebben namen en een verklaring voor de Navajo’s.Ze leren alles van hun opa en oma’s en de Navajo taal leren ze op een soort school waar ze ook alles over de cultuur en andere Navajo zaken leren. De geneeskracht van kruiden en planten ook. Later gaan ze naar school en als ze afgestudeerd zijn spreken ze allemaal vloeiend Amerikaans en gaan ze weer terug naar hun eigen school om de Navajo taal weer bij te leren. Het is een bijzondere taal met aparte klanken. Na een aantal mooie en beroemde buttes te hebben gefotografeerd zoals de Three Sisters (jaja ik probeer er wel een foto bij te doen straks) de Mittens die precies een mijl uit elkaar staan en de grens tussen Utah en Arizona loopt er precies middendoor. Heel apart. Daarna stopten we bij een Hogan, een traditioneel  Navajo huis. Eerst balken de grond in in een negenhoek, dat is iets spiritueels, dan stapelen ze er balken rondom op maar in het midden bovenin een gat voor de frisse lucht en de rook er uit te laten als ze koken. Daar zat een oma Navajo indiaan mevrouw en die deed voor hoe ze dekens maakte, hoe de mensen in zo een Hogan woonden en leefden, met zijn achten ging wel, mannen rechts en vrouwen links. Ze liggen op moeder aarde en door het gat in het dak zien ze vader Sky. Wij dachten allemaal dat je in zo een klein hutje met zijn achten kan wonen en leven ….. Toen ging de tour weer verder. De andere twee mensen in onze jeep waren Amerikanen uit Tucson en daar heeft het al 3 jaar niet geregend. Die mevrouw was erg grappig en had een stem zoals Lucille Ball klonk (meer iets voor de oudere lezers onder ons en de rest mag Googelen) maar ze waren wel vriendelijk en grappig. Wij kwamen in het woeste achterland terecht en de jeep schudde heen en weer alsof wij Parijs Dakar reden in plaats van een rustig tourtje en uiteindelijk kwamen we in een open ruimte met een groot gat in het plafond met een mooie akoestiek. Onze gids zong een mooi liedje en een andere gids met 5 Slowaken liet ons dansen in een kringetje, een soort Indiaanse klompendans denk ik. Er werden ook nog mooie foto’s gemaakt door onze gids. Toen langzaam weer terug gereden en 100 foto’s later waren we bij het eindpunt. 
In 2006 was ik hier ook maar er is wel heel wat verandert maar zo gaat het altijd in de wereld, alles verandert volgens mij maar de tour was geweldig. De middag hebben wij relaxt doorgebracht, lezen, chips en ijs eten, koffie drinken, kortom het leek wel VAKANTIE. 
Morgen gaan we weer op pad en de laatste week is nu echt ingegaan …..

Een hele fijne dag

Groeten Yvon en Fritzel