Dag 10 - Las Vegas

Een lange reis voor de boeg, ongeveer 450 kilometer naar Las Vegas. Dan is een goed ontbijt om mee te beginnen wel een must. Pal naast onze campground zit de winkel van Erick Schat, een zeer bekende bakker hier uit Nederland. Daar dus heen gelopen om broodjes te halen. Nou dat hij bekend was bleek wel, want de rij met klanten stond tot buiten aan toe, terwijl het echt een grote winkel is. Uiteindelijk lekkere broodjes gekocht om direct op te eten, wat koekjes en een chili-cheese bread … ben benieuwd hoe die smaakt. Tegen half 10 zijn we vertrokken richting Nevada. Hebben Edwoud even gevraagd of hij ons een sms wilde sturen als de wedstrijd van de oranje leeuwinnen was afgelopen, want ze stonden voor, maar wij hadden natuurlijk geen wifi meer. In het plaatsje Big Penn nog even de tank volgegooid voordat we de lange stille weg om Death Valley heen namen. Waarschijnlijk zijn daar niet echt veel tankstations, en we kunnen beter het zekere voor het onzekere nemen. Weer zo’n bijzondere weg. Eerst gingen we nog over bochtige en hellende wegen door de bergen en vervolgens kon je de weg mijlen ver voor je zien liggen. Heel af en toe zie je een huisje, veelal erg armoedig en net zoals je ook wel in de films ziet … met veel troep, oude auto’s en natuurlijk een dikke pick-up met zijn motorkap open. Wilden eigenlijk op een parkeerplaats even stoppen om broodjes hotdog te maken, maar langs deze wegen zijn helemaal geen parkeerplaatsen. Doorgereden tot het plaatsje Beatty en daar bij een supermarktje op de parkeerplaats broodjes gemaakt. We waren hier nog niet weg of we moesten alweer stoppen. De koelkastdeur was niet goed dicht gedaan en dus toen Jeroen optrok om in te voegen, vlogen de blikjes cola en flesjes Corona door de camper. En als twee flesjes op elkaar vallen, gaat er altijd wel eentje stuk. Overal dus bier en glas en dat moest wel eerst even worden opgeruimd voordat we verder konden. De weg naar Las Vegas is dus lang, wel mooi, maar niet echt veranderend. Kan er dus geen lange verhalen over schrijven.

En ineens rijdt je dan in de buitenwijken van de stad en werd het verkeer steeds drukker en de wegen steeds breder. Waar al die auto’s ineens vandaan kwamen? Samen luisterend en kijkend naar Truus, reden we in een keer naar Oasis RV Park. Ziet er heel netjes uit. Ingecheckt (kregen 50 procent korting omdat we uit Nederland kwamen … raar, maar altijd welkom, 2 nachten voor de prijs van 1) en geïnstalleerd op plek 39. Grote plek, dicht bij toiletten en zwembad, maar natuurlijk met weinig schaduw. Palmbomen staan niet echt bekend om de vele schaduw die ze geven. Direct maar even afgekoeld in het zwembad. Ze hebben hier een family-pool en een adult-only-pool. Als Jeroen en ik dus even zat zijn van de kids, kunnen we daar in gaan zitten ;-).

Na het zwemmen klaar gemaakt, om te vertrekken richting ‘The Strip’. Met de Uber zijn we hier heengegaan. Hebben ons laten afzetten bij het Monte Carlo en zijn toen verder gaan lopen. Kwamen langs allerlei dure winkels (Gucci; Louis Vuitton; Dolce & Gabbana; etc.). Eerst maar eens een plek gezocht waar we konden eten. Tom wilde graag een buffet restaurant en die hebben we gevonden, ergens tussen alle trekkasten en pokertafels. Het werd eten bij het Spice Market Buffet. Niet duur en wel lekker …. vooral de toetjes. Daarna verder de Strip verkend en in een aantal hotels gekeken.

Het is hier echt alleen maar gokken, gokken en nog eens gokken. Jeroen wilde ook nog even proberen iets te winnen. Hij zat bij een kast aan het looppad en wij stonden op het pad erbij te kijken. Maar toen kwam er meteen een vrouw aan die vroeg of we 21 waren …. Lijkt me dat ze dat toch ook wel kan zien dat de kinderen dat niet zijn … maar àlà …. wij moesten dus doorlopen. Jeroen toen ook maar gestopt. Hij had zijn inzet in die korte tijd wel verdubbeld, dus wie weet wat hij had kunnen winnen als we er nog even hadden gestaan. Was trouwens ook een gokkast die volgens de kinderen zeer geschikt was voor mij … hoefde ik mijn leesbril niet op te doen.

Buiten bij het Bellagio naar de fonteinshow gekeken en onder hotel Parijs nog even langs de winkeltjes gelopen. Toen was het al redelijk laat – Tom begon moe te worden – en zijn we weer naar het Monte Carlo gelopen en hebben daar weer een Uber geregeld. Werden opgehaald door een grote grijze Dodge, met automatische deuren. Chauffeurs zijn over het algemeen heel vriendelijk – willen natuurlijk graag een leuke tip – en vragen ook aldoor meteen waar we vandaan komen. En het gekke is dat ze bijna allemaal ook al een keer in Nederland zijn geweest en het is wel te raden waar ze dan zijn geweest. Volgens mij denken zij allemaal, dat wanneer je Amsterdam hebt gezien dat je dan heel Nederland hebt gezien. Tegen 11 uur waren we weer bij de camper. Tom direct op bed en wij noch even lekker buiten gezeten. Is heerlijk temperatuurtje nu en konden alweer appen met het thuisfront, want die waren alweer wakker.

p.s.   de foto's van de reis door de woestijn zijn u aangeboden door Niels, omdat de SD-kaart van mijn toestel (waar alle foto's van onderweg op staan) ineens dienst weigert. Hoop dat we ze er thuis nog af kunnen krijgen.