Dag 24 - Los Angeles

LA it is today! Daarom niet te laat op gestaan, omdat we nou niet bepaald in het centrum van de stad zitten hier in Malibu. Om kwart over 9 met bus 534 naar Santa Monica gereden. Dit was echt ideaal. De bus stopt bij het RV park en met zijn vijven ben je dan voor nog geen 7 dollar in ongeveer 3 kwartier bij de pier. Deze dag in LA was eigenlijk de enige dag van de vakantie, die we in het Roadbook nog geen echte invulling hadden gegeven. We gingen er wel heen, maar als we daar waren was nog niet helemaal bekend wat we dan allemaal zouden gaan doen. Natuurlijk hebben we eerst maar eens de pier bekeken. Het bankje van Forrest Gump staat daar en ook de eindmarkering van Route 66. Verder zijn er winkeltjes, restaurantjes, veel vissers, een heel stuk pier vol yoga-mensen en natuurlijk ook nog het amusement park met het reuzenrad en de achtbaan. Tom en Anouk zijn even in de achtbaan geweest. Belachelijk duur als je ziet hoe kort het ritje is, maar ja, ze kunnen nu wel zeggen dat ze er in geweest zijn. Na de pier zijn we richting Venice Beach gelopen over het voetpad naast het strand. Het is gezellig druk. Veel sportende mensen op het strand (volleybal; rugby), veel fietsende en wandelende mensen langs de boulevard. Het weer wordt steeds beter. Vanmorgen dacht ik eerst … dit wordt misschien niet zo’n warme dag, want het was erg bewolkt en het waaide. Maar in de loop van de dag werd de lucht blauw en werd het erg warm.

Halverwege de pier en Muscle Beach zagen we een hop-on-hop-off bus staan en toen hebben we besloten om op die manier de stad maar te gaan bekijken. Het is niet goedkoop, maar LA is zo uitgestrekt en druk, dat bijvoorbeeld een Uber ook geen optie was. Eerst met de groene lijn doorgereden naar Muscle Beach (Venice Beach) en daar wat rondgekeken. De kids zagen allemaal plekken waar ze met GTA ook geweest waren, Zei Tom ineens … daar ben ik met de auto heen gereden én daar ben ik vanaf gesprongen. Eigenlijk wel grappig, dat ze ergens nog nooit geweest zijn en het dan door zo’n spelletje allemaal wel herkennen. Toen terug naar de halte van de groene lijn om terug te gaan richting de gele lijn. De halte was echter slecht aangegeven en toen heb ik eerst maar eens gevraagd waar de halte was. Duurde ook erg lang voordat er een bus kwam (de groene lijn is waarschijnlijk niet zo druk en rijdt daarom niet zo vaak). Maar toen de bus kwam, hoefden we ons kaartje niet te laten zien, want de buschauffeur herkende ons nog van de heenreis.

Terug bij de pier dus de gele bus route genomen, die onder andere door Brentwood richting de rode route ging die ons dan naar Beverly Hills/ Hollywood zou brengen. Tijdens de reis wordt er van alles verteld over de verschillende huizen/gebouwen/scholen/bekendheden en dat is wel leuk. Zo zie je toch best veel van LA in 1 dag (wat eigenlijk te kort is, omdat je als je langer hebt bij meer haltes zou uitstappen om dingen te bekijken). Wat ik wel snel door had, was dat je LA absoluut niet kunt vergelijken met San Francisco en al helemaal niet met New York. Op een paar hoge gebouwen na, is LA bijna alleen maar laagbouw. Hierdoor zien de winkelstraten er ook niet zo luxe uit als ik van tevoren had gedacht. Kwamen langs een aantal bedrijven waar de mensen in ellenlange rijen stonden om binnen te komen, of eten te bestellen (één hotdog-winkel was bekend van een film en van het feit dat daar ook wel bekenden hun hotdog haalden … maar om voor een hotdog nou zóóó lang in een rij te gaan staan).

Met zicht op de Hollywood Sign uitgestapt. Bij de Walk of Fame was het erg druk. Deze Walk beslaat maar liefst 15 blokken en begint bij een metalen prieeltje met bovenop Marilyn Monroe. Als ik naar alle namen op de sterren keek, begrijp ik ook wel dat deze Walk zo lang is … iedereen krijgt hier bijna een ster, er zijn zoveel onbekende namen. Hadden ondertussen behoorlijk honger en hebben eerst bij Poppey’s maar eens wat gegeten … heerlijk. Toen door richting het Dolby theater waar de rode bus weer zou vertrekken. Hier waren net als op Times Square allemaal verklede mensen die voor geld met je op de foto wilden …dat doen we dus niet. Om 20 voor 6 vertrok de bus van Hollywood Boulevard. Bij halte 7 weer op de gele bus naar Santa Monica. Hebben weer heel veel gezien, alleen werd het boven in het open gedeelte van de dubbeldekker wel steeds kouder. Het waaide erg hard en het werd ondertussen ook wat bewolkt.

Om 10 voor 7 waren we terug bij de pier, waar de bus naar Malibu dus net langs was geweest. Het is zondag en de volgende (en laatste) bus ging pas om 7.44 uur. Moesten dus bijna nog een uur wachten.  Werd al wat donker en daardoor ook steeds kouder. Uiteindelijk …. Daar kwam lijn 534. We wilden betalen, maar dat hoefde niet van de chauffeur. Voor 7 dollar zijn wij dus heen en terug gereden van Malibu naar Santa Monica … dat is een koopje! De heenweg zagen we waar we reden en konden we dus goed bepalen waar we moesten uitstappen, maar nu was het echt donker en zagen we helemaal niet waar de bus reed. Er zat nog een Nederlands gezin in de bus die ook bij het RV Park moesten zijn. Ineens zie ik het bord opdoemen en druk meteen op de stopknop … deed het dus niet. Hij was de officiële halte ondertussen al voorbij en wij allemaal roepen …. Stop, Stop, Stop. Hij zette ons toen keurig voor de hoofdingang van de campground uit, hoefden we ook niet in het donker via het smalle paadje omhoog te lopen … goed geregeld dus. Het was een lange dag vandaag, want we waren tegen kwart voor 9 weer terug bij de camper. Nog een beetje van het uitzicht genoten (al die mooie lampjes in de verte) en wat gehangen en van de aanwezige wifi gebruik gemaakt. Jeroen hangt wat op de bestuurderstoel (uitzicht + Voetbal Inside = goede combinatie voor vermaak, alleen vergeet hij af en toe dat er een toeter op het stuur zit en dus gaat er af en toe ineens een TOOOEET. Maar volgens mij ben ik binnen de enige die het hoort, want de rest zit/hangt met oortjes in.