Dag 13 - Zion

Was vanmorgen toch wel warm in de camper, niet al te lang geslapen dus. Willen vandaag weer een wandeling doen, maar moeten eerst even wachten tot ons andere plekje vrij is. Ondertussen alvast de spullen gepakt voor de hike van vandaag, zodat we na de verhuizing ook direct weg kunnen. Gooide ik bijna nog roet in het eten. Toen de slide naar binnen werd gedaan liep ik op blote voeten door de camper, om allerlei spullen te pakken. Schoot er dus nog een stuk glas van 2 cm – van het flesje Corona – onder de slide vandaan en daar stapte ik precies in. Beste snee in mijn voet, wat eerst behoorlijk bloede. Toen dat ophield, pleister erop en wandelschoenen aan. Als ik die aan heb valt het wel mee, op slippers lopen doet wel zeer. Scheelt het dat ik toch wandelschoenen aan moest vandaag, want in een bikini lopen met daaronder van die dikke schoenen lijkt ook zo raar. Toen de enorme bus van plek 44 wegreed, zijn wij er direct achteraan gereden. Kon Jeroen direct even dumpen en water bijvullen en kon ik ons weer opnieuw inchecken. Deze plek is zo groot, er kunnen wel 3 van onze maat campers staan.

Toen op naar de shuttlebus. Eerst nog even hiking stokken gehuurd bij een winkeltje, schijnt wel handig te zijn als je door het water loopt. De rij voor de bus was echt heel lang, blijkbaar wil iedereen tegen een uur of 11 gaan wandelen. Toch ging het best nog wel vlot, de bussen reden af en aan en achter elke bus zat ook nog een trailer waar je in kon stappen. Met de bus in 40 minuten naar de Temple of Sinawava. Vanaf hier begint de Riverside Walk – die niet zo moeilijk te lopen is – en deze Walk leidt ons naar The Narrows. Voordat we aan The Narrows kunnen beginnen, moeten we eerst allemaal even andere schoenen aan, aangezien je bij de Narrows door het water moet lopen. Alle belangrijke spullen, zoals paspoorten, telefoons, Anouk haar fototoestel, in de waterdichte tas gedaan en toen waren we er klaar voor. We konden ,net als vele anderen, het water in. De bodem van de Narrows is niet echt egaal, er liggen veel stenen en dus waren we blij met onze stokken als ondersteuning bij het lopen. Het riviertje gaat steeds verder de kloof in en je kunt zelf beslissen hoe ver je de kloof ingaat. Maar wat je heen loopt moet je ook weer terug lopen. De diepte van het water verschilde ook behoorlijk, want af en toe stond je tot je heupen in het water (en Tom dus tot zijn borst). Kinderen vonden het allemaal erg leuk. Na een hele tijd lopen even gepicknickt en toen weer begonnen aan de terugweg. Vlak voor ons viel een vrouw in het water. Op zich niet zo erg, alleen had ze haar telefoon blijkbaar bij haar BH in gedaan en die viel er toen uit … weg telefoon dus. Blij dat wij een waterdichte zak bij ons hadden. Bij het startpunt weer onze droge sokken en schoenen aan en op naar de bus.

Bij halte 5 nog even weer uitgestapt bij de Zion Lodge. Jeroen en ik wilden graag nog een korte hike naar de Lower Emerald Pool, de kinderen hadden hier echter niet zo’n zin in. Geen probleem, zij kregen geld om wat te kopen en Jeroen en ik zijn samen even naar de Pool en terug gelopen. Stond in principe een uur voor, maar wij hadden er flink de pas in en waren na ongeveer 35 minuten weer bij de kids. Die lekker op het gras in het zonnetje lagen.

Met de shuttle terug naar de campground en meteen de stokken maar weer ingeleverd. Tom en Anouk wilden meteen weer met de banden richting het water. De tijd gaat hier snel – tenminste zo voelt het, maar we doen natuurlijk ook veel – en dus hebben we weer niet zo vroeg gegeten.

Nog even naar het visitor centre gelopen en op de terugweg zagen we een spin lopen, niet normaal meer, was zeker 10 cm met poten. Maar niet tegen Tom gezegd, want dan komt hij de camper nooit meer uit. Toen we terug liepen zagen we een mooi kampvuurtje. Bleek dat Anouk die alvast voor ons had gemaakt … super. Nog even naar de sterren gekeken. Deze keer ontdekte Anouk een braadpan … moet ook niet gekker worden.