Dag 18 - Arches

Om 7 uur ging het wekkertje dus alweer. Gelukkig geen irritant geluid, want mijn telefoon wekt met allerlei krekel en natuurgeluidjes. Begint zacht en gaat steeds wat harder. Ik had hem al afgezet, voordat de kinderen er wakker van waren geworden. We willen vandaag vroeg weg (8 uur), zodat we voor de meute en de zon aan in Arches zijn. Er staat nergens iemand om de toegangspas van het park te controleren, maar misschien komt dat wel omdat niet alles in het park toegankelijk is …. de Windows Section is namelijk afgesloten. Ik heb twee wandelingen uitgekozen die ik vandaag graag wil doen (helaas zit de Fiery Furnace daar niet bij), en we beginnen maar met de zwaarste, die naar Delicate Arch. Deze boog staat ook op de nummerborden van Utah. Deze wandeling begint bij de Wolfe Ranch, waar we de camper gelukkig makkelijk kunnen parkeren. De wandeling is 2.4 km bergop en daarna 2.4 weer terug langs dezelfde weg. Echt een pad is er niet – alleen in het begin – je moet je gewoon over de heuvels en rotsen een weg zoeken. En als je beneden staat en die mensen daar heel ver weg boven op die heuvel ziet lopen denk je, als ik daar eenmaal ben, dan ben ik er ongeveer. Nou, dat is dan weer helemaal verkeerd gedacht (van mij), want dan ben je misschien net over de helft. Na die heuvel is nog een heuvel … en nog een … en nog een. Maar uiteindelijk zijn we er gekomen (met meerdere stops om even wat water tot ons te nemen). Ik moet zeggen, het is een mooie Arch en de beklimming wel waard. Boven met de zelfontspanner nog even een familiekiekje gemaakt en toen op een gegeven moment maar weer terug. Wat ging dat gemakkelijk, nu hoefden we alleen maar bergaf.

Onderweg naar beneden kwamen we een ouder echtpaar tegen – die al wel helemaal boven waren geweest, want Jeroen en Anouk hadden hem daar gezien – waarvan de man helemaal niet goed geworden was en iemand al 911 aan het bellen was. Ik mag het misschien niet zeggen, maar op een bepaalde leeftijd of met een bepaalde fysieke gesteldheid (kwamen ook hele dikke mensen tegen, die na 300 meter heenweg al aan het puffen en hijgen waren), moet je niet meer aan zulke zware hikes beginnen. Je brengt jezelf alleen maar in gevaar …. maar dat is mijn mening. Terug bij de camper even de airco aan om af te koelen – waait op de berg trouwens ook wel een lekker windje – en daarna door naar Devils Garden. Ook hier konden we makkelijk parkeren. Anouk had eigenlijk niet zo’n zin meer, maar ze ging wel mee … toppertje. Zij en Niels hadden hun wandelschoenen al uitgedaan en gingen deze tweede wandeling dus op slippers doen. De wandeling naar de Landscape Arch staat aangegeven als makkelijk, dus zal dat wel geen probleem zijn, moeten ze zelf ook weten. Deze tweede wandeling was dus nog een keer 1.3 km heen en 1.3 km terug, alleen was dit niet echt klimmen (klein beetje maar). Waren vrij vlot bij de boog, die ongeveer 90 meter breed is en een van de grootste natuurlijke bogen ter wereld is. Tom en ik liepen nog iets verder dan de rest, omdat wij – als fotografen – ook de lucht onder de boog door wilden zien en dat is gelukt.

Terug bij de camper lekker afkoelen en toen de lange trip van het uiterste puntje van het park (Devils Garden) naar de uitgang. Onderweg nog even foto’s gemaakt van de Balancing Rock en Park Avenue.

Het regende een beetje van Arches naar Moab, maar toen we bij de campground waren was het ook al weer droog. Wij even de tank volgegooid voor de lange reis van morgen en de kinderen haalden lunch. Het is heerlijk weer en de jongste twee gaan dus ook al snel richting zwembad(je), Niels moet zijn YouTube-filmpjes even bij kijken, ik ben een verslag aan het maken en Jeroen is in de stad op zoek naar een fles wijn. Dat is hier namelijk niet makkelijk te krijgen. In supermarkten mogen ze het niet verkopen, alleen in een soort van Liquor Stores mogen ze wijn verkopen. Gisteren was het zondag en waren deze stores dicht, vandaar dat hij er nu naar op zoek gaat. Kan beter meteen maar een paar flessen meenemen, aangezien het hier zo moeilijk te verkrijgen is. Terwijl ik dit typ, komen er twee RVS de campground oprijden …. niet normaal zo groot. Dat vind ik echt geen kamperen meer. Zou mij niet verbazen als ze zelfs een bad en een walk-in-closet aan boord hebben. Maar Amerikanen houden nou eenmaal van Big, Bigger, Biggest en dit zal ook wel een soort van gevalletje compensatie zijn ;-). Na het maken van de salade hield Jeroen Tom en Anouk even voor de gek. Zij waren er namelijk niet op voorbereid dat hij zou gaan zwemmen en ineens liep hij in zijn zwembroek weg en zei … wie er het laatste inligt is het haasje. Ik heb ze nog nooit zo snel hun IPad zien wegleggen. Ben zelf ook nog maar even erin gesprongen voor wat verkoeling. Na het eten ging Niels ook nog even het water in en speelden ze een zeer sportief potje lummelen. Ik was dit keer toeschouwer/scheids en hoefde geen één keer in te grijpen.  ’s Avonds verder met de Skipbo competitie en dit keer hebben Anouk en ik elk een keer gewonnen … hadden gewoon goede kaarten zullen we maar zeggen.

p.s.   Misschien denken jullie ondertussen wel … ze hebben ook de hele vakantie dezelfde kleren aan, want elke foto van een wandeling staan ze in hetzelfde shirtje … of niet? Op de foto’s van de wandelingen hebben we dat inderdaad, maar die hadden we daar ook apart voor gekocht, zodat we niet met kleddernatte T-shirts van het zweet moeten lopen. Deze shirtjes drogen namelijk erg snel. Ik was ze wel elke keer weer hoor, dus jullie hoeven niet bang te zijn dat we enorm stinken ;-).