Dag 26 - San Francisco

Lekker rustig aan gedaan vandaan. We moeten nog wel een stukje naar onze laatste campground, maar daar hoeven we niet perse heel vroeg te zijn, omdat er voor de kinderen toch niet zoveel te doen is. Even gezellig ontbeten dus en Niels heeft de campertafel nog even weer gefixt met de schroevendraaier van onze Amerikaanse achterbuurman. Tegen 11 uur zijn we toen toch maar vertrokken. Ons eerste tussendoel (ofwel mijn eerste tussendoel) was Morro Bay, dat niet ver van Pismo Beach ligt. Hier hebben we de camper bij de haven geparkeerd en zijn toen even door het plaatsje en langs het water gelopen. Er lagen hier weer heel veel zeeleeuwen te luieren en schreeuwen in de zon. Bij Morro Bay is een grote rots in het water - Morro Rock ;-) – waar veel verschillende vogels op broeden. In een winkeltje nog even wat gekocht en toen weer verder.

Helaas kunnen we niet de route langs de Highway 1 doen, omdat verderop een natuurlijke brug op instorten staat en er daar niet heel veel omleidingen mogelijk zijn. (Als we dat eerder hadden geweten, hadden we de camper misschien wel gewoon in Los Angeles ingeleverd, we missen namelijk het veruit mooiste stuk van de route van Highway 1). Dus maar via de 101 naar boven gereden. Wat mij al eerder was opgevallen en nu weer opviel, was dat er bij de exits van de higways geen plaatsnamen staan, maar straatnamen. Dus staat er aangegeven welke Street, Avenue, Lane, Park of Road je bij de volgende exit vindt. Soms weet je dan niet eens bij welke plaats je bent. Het gebied waar we doorheen rijden is met name een landbouw gebied, met hier en daar wat wijngaarden en zelfs nog een verdwaald olieveld. Op de akkers zie je veel mensen schoffelen of met de handen gewassen in de karren doen. En dat bij die hitte … echt geen leuk werk. Doet een beetje aan als ons vakantie werk van vroegen … bonenplukken óf rozenwieden.

Bij Salinas linksaf geslagen richting Monterey om daar bij Pebble Beach de 17-mile-drive te doen. Deze keer is het niet Folow The Yellow Brick Road, maar volg de rode strepen op de weg en je komt vanzelf weer bij de uitgang, zonder de bewoners lastig te vallen. Volgens mij was ik het meest enthousiast hierover, maar ja … het is ook het einde van de vakantie en dan wordt het vaak wat minder. Tom en Anouk begonnen wel enthousiast met het lezen van de routemap en kijken waar de leuke uitzichtpunten waren, maar ze zaten in het begin niet zo dicht bij elkaar en het begin was ook het minst leuk. Waren dus snel weer afgeleid door andere dingen. Hebben dus ook niet veel gestopt (wel langzaam gereden zodat ik foto’s kon maken), maar bij de Lone Cyprus Tree heb ik Jeroen toch wel zover gekregen om te stoppen, ook al stond hij dubbel geparkeerd. Gewoon even lief vragen J. 

Bij de uitgang was het behoorlijk druk en stonden we even in een kleine file, maar vergeleken bij de files in Frankrijk is dit niks. Via de 1 en de 156 kwamen we weer op de 101 richting San Francisco. In de buurt van San Francisco werd het weer erg druk op de weg. De weg naar de Anthony Chabot Campground was afgesloten en dus volgden we de weg die op het papier stond aangegeven. Kwamen we ineens toch nog voor een bordje van Road Closed te staan. Bleek dat er onderaan een ander papier een kleine Note stond dat de campground alleen maar te bereiken was vanaf de Oakland zijde van het park. Konden we dus weer omrijden en het was al een beetje donker aan het worden. Uiteindelijk de juiste weg gevonden, een kronkelige weg die de berg opslingerde (in de duisternis). Hadden we uiteindelijk toch nog onze ‘Long and winding road’. Om 8 uur waren we eindelijk bij de campground. We hebben plek 4, maar hoe die er verder uitziet zien we morgen pas, want het is al helemaal donker. Snel nog wat te eten gemaakt en toen alles inpakken, opruimen en schoonmaken, zodat we er morgen niet voor dag en dauw af hoeven. Om elf uur gingen de lampjes uit voor onze laatste nacht in de camper … sniksniksnik.