Dag 15 - Bryce

We zijn er achter dat Bryce Canyon niet bekend staat om zijn tropische temperaturen. Het is nog niet zoals in Nederland, maar aan het begin van de morgen was het toch wel zo fris, dat we nog even een extra slaapzak overdeden. Tom was toen ook wakker (7.15 uur) en had het koud, want Anouk had de slaapzak ingepikt. Dan nog maar even een uurtje lekker warm tussen mama en papa in. Om kwart over 8 is hij met papa naar het winkeltje gelopen om ontbijt te halen. Ik maak ondertussen even gebruik van de wifi die het toen even deed en werk wat aan de verslagen. Weer is al weer warmer en lekker buiten ontbeten. Toen was het tijd om Bryce Canyon te ontdekken. Met de shuttlebus die voor de campground stopt het park ingegaan en er bij stop 6 (Sunset Point) uitgegaan. Hier is het begin van de Navajo Trail. Het is eigenlijk best wel een overgang van de bus naar het begin van de trail. Het ene moment rijdt je door dennenbossen en als je bij het begin van de trail staat, heb je ineens zicht op de allemaal rode hoodoos van het Bryce Amphitheater. De Navajo Trail is eigenlijk een loop, maar wij gingen hem verbinden met de Queens Garden Trail. We moesten dus kiezen welke kant van de loop we namen. Hebben gekozen voor de rechter, die echt prachtig was en ook nog een beetje in de schaduw. De trail naar de Queens Garden is eigenlijk een doodlopend stukje met uitzicht op de Queens Garden en daarna moet je verder de trail volgen richting Sunrise Point. In de bus waren we Nederlanders tegengekomen, die de trail net andersom gingen lopen. Toen we in de buurt waren van Sunrise Point kwamen we ze pas tegen. Ze zeiden wat lopen jullie hard, maar denk dat het eerder andersom was. Wij hebben heel veel gestopt voor foto’s dus zo hard liepen we ook weer niet (vonden wij in ieder geval). Aangekomen bij Sunrise Point de shuttle genomen richting het Visitor Centre. Hier hebben we nog naar een film over Bryce Canyon gekeken.

De volgende stop was bij Old Bryce Town, waar Anouk en Tom even van geslacht wisselden voor een grappige foto, even bij de paarden gekeken en toen door naar de winkel voor wat lekkers. Buiten in het zonnetje het lekker opgegeten/gedronken. Niels maakte toen een opmerking dat ik altijd snel met mensen praat en ik zei dat dat wel mee viel. Toen ik echter kort daarna aan een mevrouw van het park vroeg of ze een bepaalde folder ook had, begon ze hele verhalen tegen mij en heb ik er best wel lang gestaan. Was wel gezellig hoor en ging ook weg met een folder, alleen niet die ik bedoelde. Deze was echter veel beter zei ze. Terug bij de camper hadden Anouk en Tom het plan opgevat om op het grasveld naast de receptie te gaan voetballen en Jeroen en ik moesten mee. Ze hadden alles al voor ons gepakt, handdoeken om op te zitten, drinken, chips. We hebben daar even gezeten, maar toen begon het te regenen en aangezien ik de laptop bij me had (om foto’s te uploaden) zijn Jeroen en ik maar weer terug gegaan. Anouk en Tom bleven nog even voetballen met een klein Duits jongetje. Weer werd niet echt beter, want er kwam ook nog donder bij. Werd dus beetje lezen, filmpjes kijken, muziekluisteren in de camper. Toen het weer opklaarde toch nog even de barbecue aan geslingerd. Jeroen en ik hadden lekkere baby-ribs gekocht en die zijn toch het lekkerst van de BBQ. Begon het weer te regenen, maar zoals echte kampeerders betaamd verplaatsten we alles naar onder de luifel en gingen we gewoon door. Toch wel fijn zo’n luifel. Zien ook een heleboel RVS zonder en die moeten dan allemaal snel naar binnen. Eigenlijk mag de luifel met regen niet uit, maar…. wat niet weet, wat niet deert.

Anouk en Tom hadden een spel bedacht met een emmer en een bal. Ze mochten dat wel doen, als de emmer maar heel bleef. Helaas, is hun niet gelukt om te luisteren en dat wordt dus een nieuwe kopen door ons voor Road Bear. Amerikanen en afmetingen is trouwens ook een puntje. We waren al erg vaak wc’s tegengekomen waarvan je zo langs de deur naar buiten/binnen kon kijken … erg ruim ingemeten dus. Maar de douchecabines hier zijn helemaal het toppunt. Tussen de cabines onderling zit een plaat, alleen deze is met iets bevestigd, waardoor hij in ieder geval wel 5 cm van de muur van de douche af staat. Als je buurvrouw zich dus aan het afdrogen is, kan je zo een eye-to-eye gesprek met haar aangaan. Maar verder waren de douches wel lekker, dus dat is weer een pré. ’s Avonds was het gelukkig droog en dus kon het kampvuur weer aan, deze keer aangestoken door Tom. We hadden eindelijk marshmallows gevonden en dus moesten die boven het vuur worden klaargemaakt. Als de wolken nog iets meer wegtrekken, kunnen we op zoek gaan naar ‘de vlieger’, die volgens oma Zazou in de buurt van ‘het steelpannetje’ moet zijn. We zullen zien.