26 sept. 2015 Via Death Valley naar Mammoth Lake

Wat hebben we het vannacht warm gehad! We denken even terug aan de reactie van Leo; inderdaad zijn er nog “plenty” plaatsen over op de camping. We denken dat het komt omdat het er bloedheet is. We hadden vannacht de keus; of wakker liggen van het lawaai van de airco, of wakker liggen van de hitte. Het is het laatste geworden…

Afijn, we staan vroeg op omdat we vandaag zo’n 600 km te overbruggen hebben. En de route loopt door Death Valley. Niet noodzakelijk, we kunnen er eromheen,  maar we vinden het toch wel uitdagend om er doorheen te rijden en natuurlijk is het een “must see”, als je hier toch bent.

Even na zevenen gaan we van start. Nu hebben we een goed werkende tom-tom aan boord, en we hebben de bestemming Mammoth Lakes ingevoerd, althans dat denken we..

We laten ons door de tom –tom sturen en we zijn eigenlijk wel een beetje verrast dat deze ons over de nieuwe brug, die over de Hoover dam ligt, voert en niet over de rondweg van Las Vegas, zoals we verwachten. We rijden zo een half uur door en dan ervaart André nadrukkelijk de zon van links inkomend. Het is nog vroeg, dus daar ligt het oosten. Als zeiler weet je dan, dat je dan naar het zuiden gaat.. En we moeten naar het noorden! We gaan dus verkeerd..

Nu is het zo, dat er een plaats Mammoth in Nevada bestaat en een plaats Mammoth Lakes in Californie (onze bestemming). Ze liggen allebei op ongeveer op de zelfde afstand van ons startpunt. We hebben “open straat map” op de tablet (een aanrader overigens) en daarmee kun je exact je locatie en bewegingsrichting bepalen. Na het opstarten van de tablet, is het al snel duidelijk. Verkeerde bestemming in de tom-tom. En zo zijn we een klein uurtje later weer op de hoogte van ons vertrekpunt. Slordig! Zeker als je al zo’n lange rit voor de boeg hebt.

Het is zaterdag, dus de rondweg om Las Vegas gaat vlotjes en we tuffen vol goede moed noordwaarts. Voorin met de Airco aan gaat het prima, maar de dames achterin zitten behoorlijk te puffen en dan zijn we eigenlijk nog niet eens in het “heetste gedeelte” Een ding is duidelijk; we willen dat onze volgende overnachtingplaats koeler is dan die van vanmorgen.

Even voor Death Valley zag Andre opeens in de achteruitkijk spiegel een politieauto met zwaailichten. Zoals we dat in de films kennen, maakte André de “pull over” manoeuvre en de “officer” kwam ons tegemoet. We krijgen een soort preek, want we moeten de fietsers, die hier langs de snelweg fietsen meer ruimte geven ( “It’s the Law”). Gelukkig komen we ern wellicht mede door het geslijm van André zonder bekeuring vanaf.  

Rijdend door de Death Valley wordt het steeds heter. In eerste instantie vinden we het maar saai en spelen we met de gedachte:  “Oke, je moet het gezien hebben”

Maar de rotsformaties en vooral de zoutvlaktes zijn toch erg imposant. We willen graag naar “Dantes View” (Tip van Maarten) een uitzichtpunt over de zoutvlaktes, maar we lezen, dat je daar niet met grote voertuigen kunt komen. Maximaal 25 voet wordt er gezegd. Wij leven hiervoor helaas op te grote voet. (28 voet) dus we moeten dit helaas aan ons voorbij laten gaan. We passeren plaatsen met aansprekende namen als “furnace creek” en “Stovepipe Wells” En daarbij is ook een RV park, maar wij peinzen er niet over om nog een nacht in die hitte te gaan slapen.

Ook  komen we bij een mooi uitzichtpunt; Zabriskie Point. Men gaat daar graag naar zonsopgang en –ondergang kijken. Maar daar willen wij niet op wachten en we maken de korte wandeling bij minstens 45 gr. Naar het uitzichtpunt. Het lijkt een ruig en maanlandschap. Men noemt het “Badlands” In dit gebied waren mijnen, waar men borax delfde.  Borax heeft verschillende toepassingen in zowel de technische bedrijfsvoering (solderen bv) maar ook in de medische  wereld zijn er toepassingen.

Tegenwoordig zullen er wel alternatieve stoffen beschikbaar zijn.  Met een kar en 10 ezels (we zagen een interessant plaatje) werd de borax uit de mijn gehaald en over de bergkam gesleept. En dat met deze temperaturen..

De mijn is inmiddels gesloten en een van de (oud) directieleden heeft zich er op toegelegd om hier dit officieel te laten bestempelen tot natuurgebied. Heel interessant en heel heet allemaal.

We gaan we snel terug naar onze RV en vervolgen onze weg langs en later ook nog even door een van de zoutvlaktes. We zien onderweg nog enkele coyote’s. Wat een afzichtelijke beesten zijn dat.

Na een lange reisdag komen we aan op onze bestemming van vandaag. Mammoth lake. Dit blijkt een van de voornaamste wintersportoorden van e USA te zijn.

We krijgen een plaats toegewezen op een half lege camping. In tegenstelling tot vanmorgen, is het er behoorlijk fris, maar dat vinden we niet erg.

Wat interessant is; de vuilnisbakken hebben een speciale sluiting, anders kunnen de beren ze open maken…

We zitten lekker in de camper, want buiten is het te koud. Morgen naar Mono Lake; lekker dichtbij.

Wordt vervolgd…