4 okt. 2015 Rijden langs “de Pacific”

Na een prima nacht in de frisse berglucht vertrekken we weer van onze camping en we gaan zuidwaarts langs de Stille Oceaan. Maar eerst willen we nog wat meer zien van Carmel en Monterey. Het is een kleine omweg, maar we nemen eerst de zogenaamde 17 mile drive, die bekend staat als een scenic route. Het is zelfs een stateparc en de bewoners van dit park (allemaal verschrikkelijk rijk) hebben bewerkstelligd, dat iedere auto die hier naar binnen gaat 10 dollar moet bijdragen. Deze route is een rondrit om het schiereiland, voornamelijk langs de kust. De uitzichten zijn werkelijk prachtig en omdat we gelukkig vroeg zijn, kunnen we toch regelmatig een plaatsje vinden om de camper te parkeren om even van het uitzicht te genieten. Rechts zien we de zee, waarop surfers hun kunsten vertonen op de woeste golven en links zijn uitgestrekte golfbanen, met prachtig aangelegde frisgroene banen. En verder rijden we langs prachtige bomen, onder andere cipressen.

We vinden het volkomen de moeite waard om het uitzicht, dat we gisteren hebben gemist, vandaag nog even mee te pakken. Ook rijden we nog even door het kunstenaarsstadje Carmel. Alhoewel het winkelstraatje met leuke boetiekjes, cafeetjes en dergelijk erg aanlokkelijk lijkt, rijden we toch maar door, want we hebben nog zo’n 200 km te gaan langs de prachtige, maar bochtige route 1, waarvan we inschatten, dat “het” niet zo snel zal gaan.

De route en het uitzicht dat ons geboden wordt, voldoet volledig aan onze verwachtingen. Werkelijk schitterend! We stoppen weer regelmatig om er nog beter van te kunnen genieten en om een plaatje te schieten. Ook vinden we weer een mooie plek om te lunchen met uitzicht over de oceaan.

We lezen ook, dat we onderweg langs een plek zullen komen, waar we zeeolifanten op het strand kunnen zien liggen. Nu kennen wij zeehonden en zeeleeuwen, maar kunnen ons eigenlijk geen voorstelling maken van een zeeolifant. We maken grapjes over de slurf en waar die dan zou moeten zitten en zo.

Afijn we komen in de buurt van die plek en turen vooruit, omdat we er beslist niet per ongeluk voorbij willen rijden.

Nou dat blijkt bijna niet te kunnen. Op de eerste plaats wordt het met borden aangegeven. En als we bij de betreffende plaats aankomen, zien we een grote parkeerplaats vol met auto’s. En op het strand….duizenden zeeolifanten. Als we goed naar deze beesten kijken, dan herkennen we een kleine slurf op de plek waar je de neus zou verwachten.

De kolonie schijnt hier in 1990 te zijn neergestreken, dat wil zeggen; men ontdekte er een dozijn. Inmiddels zijn er onlangs tellingen gedaan en men komt tot aantallen van 15.000!

We tellen ze niet, maar het strand ligt vol met deze koddige beesten, waarvan het mannetje meer dan 2000 kilo kan wegen..

Tussen al deze vlees/vethompen zien we ook nog honderden grijze pelikanen. Prachtig om te zien.

We strijken neer op de camping Morro Dunes. Deze camping ligt vlak achter de duinen, zoals de naam al zegt. We zetten onze camper op zijn plaats en lopen naar het strand. Dik heeft als enige de moed om zijn zwembroek aan te trekken en de golven in te gaan.

We kijken uit op een rots, die “Morro Rock”wordt genoemd.

Deze rots is ontstaan door een vulkaan erupties, lang geleden. Lange tijd voordat de blanke mens voet zette op deze kust, leefden hier de Chumash indianen en hielden zich bezig met jagen en te vissen. Archeologen hebben hier overblijfselen gevonden van indianen van 4700 jaar voor Christus.

In 1542 noemde de Spanjaard Juan Cabrillo de rots “Morro Rock”, geïnspireerd door het koepelvormige uiterlijk. De haven hier vlakbij werd een geregelde aanlegplaats voor de Spaanse Galjoenen, die langs de kust voeren.

Vanaf 1800 werd er veel materiaal, dat van de rots afkomstig was gebruikt om elders golfbrekers te bouwen. Deze afgravingen hebben het oorspronkelijke uiterlijk van de monoliet, zoals deze door de natuur werd gevormd, geweld aangedaan. In 1968 is het door veel inzet van de lokale bewoners, gelukt om deze rots als state parc te verklaren. Het gebied geldt nu als schuilplaats voor een bedreigde valkensoort (Peregrine Falcon). De wateren in en rondom de baai vormen een bron van inkomsten voor de visserij, zowel commercieel als voor sportvissers.

En wat de dag ons morgen zal brengen..We’ll see

Wordt vervolgd..