8 okt. 2015 Niets is voor eeuwig…

En zo komt er zo langzamerhand een einde aan deze prachtige rondreis.

Gisteravond hebben we nog een keertje de zon in de zee zien zakken en daarna zijn we begonnen aan ons galgenmaal.

Vandaag mogen we de RV weer inleveren bij Road Bear. Vroeg uit de veren dus, want we moeten nog een uurtje rijden voor dat we op de plaats van bestemming (Agoura Hills) zijn. We werpen nog een blik op de mega campers, zoals we ze vaak zien onderweg en dan verlaten we onze lawaaierige kampeerplaats.

 Onze vroege vertrek blijkt een goede zet te zijn want we komen al snel in een behoorlijke file terecht. Maar Dik weet de camper toch op tijd thuis te brengen. Vlak voor aankomst vullen we de benzine- en de propaangastank nog een keertje en alles is verder klaar voor het inleveren.

 We hebben 3375 miles (ruim 5400 km) gereden. Dat is 375 mijl meer dan oorspronkelijk gepland. Dat vinden wij op deze afstand heel acceptabel.. We zien overigens ook nog een camper het terrein oprijden, waarvan de hele rechterkant is opengereten. Tjonge, wat een schade! We zijn erg blij dat wij de gehele rondreis hebben volbracht zonder een enkel schrammetje! Na alle inleverformaliteiten worden we weer met een busje van Road Bear naar het hotel in LA gebracht. Onderweg komt André er achter dat hij zijn camera in de camper heeft laten liggen, maar we krijgen het voor elkaar, dat deze aan het eind van de middag naar ons hotel wordt gebracht. Dat is wel heel erg fijn, want anders waren er meer dan 1000 foto’s verloren gegaan.

In het hotel komen we een middagje “bij” voordat we morgen vroeg naar het vliegveld vertrekken. Veel ambitie om “ergens” naar toe te gaan hebben we eigenlijk niet. We hebben gedurende deze reis verschillende mensen gesproken, die zonder uitzondering Hollywood en Universal studio’s en verder heel LA zwaar vonden tegenvallen. Bep, Dik en Dineke nemen een taxi naar een Mall hier in de buurt en Andre leest, schrijft, studeert teksten in voor de show. ( jullie komen allemaal toch hè op 31 oktober??)

Vroeg in de avond gaan we nog even eten in een Thai’s restaurant. Lekker, maar erg spicy.

Je kunt er verder allen maar thee bij krijgen, dus na het eten nemen we nog snel even een biertje in de hotelbar.

En nu…naar bed en om half zes op, om op tijd op het vliegveld te zijn.

En we hopen natuurlijk op een voorspoedige thuisreis. En natuurlijk verlangen wij er naar om onze kinderen en kleinkinderen weer te zien.

Het zal de oplettende lezer inmiddels zijn opgevallen dat Oma Dineke en Opa André inmiddels een kleindochter (erbij) hebben. Carlijn en Maarten zijn de trotse ouders van Phileine! Moeder en kind (en ook de vader) maken het na wat onrustige nachten prima.

A&D kijken er erg naar uit om Phileine in levende lijve te zien.

See you all overseas!