1 Okt. 2015. Naar Alcatraz Island.

Om 8.00 is André bij zijn afspraakje op het registratiekantoor van de camping. Er is gelukkig nog wat te regelen en we kunnen nog twee nachten hier terecht. We moeten wel even verkassen naar een andere plaats. We ontbijten en dan gaan we naar onze pont die ons over de San Francisco Bay weer naar Fischermans Wharf zal brengen. Wat leuk is om te vermelden, dat we vlak na vertrek langs een andere bekende gevangenis namelijk San Quentin varen. Je weet wel, de gevangenis van Johnny Cash. Deze gevangenis is al in gebruik sinds 1852 en dus nog ouder dan de gesloten gevangenis die we gaan bezoeken. We kunnen de gevangenen op de luchtplaats zien. De pont zit overigens vol met mensen die een shirt of jack van de “California Giants” aan hebben. Er blijkt een belangrijke baseball wedstrijd tegen de “Los Angeles Rockets” op het programma te staan vandaag. Maar we hebben al tickets voor Alcatraz en we lopen naar de pier, waarvandaan de boot naar het eiland vertrekt. We moeten even iets rechtzetten. We hadden gemeld, dat we de nationale parken achter ons hadden gelaten, maar Alcatraz is er ook een..

Alles is strak georganiseerd en we moeten ons om 11.30 verzamelen om aan boord te gaan middels het bekende Efteling systeem.

We hebben schitterend weer en een mooi uitzicht op zowel Alcatraz als San Francisco als we overvaren.

Na aankomst zien we een introductie film, waar het een en ander uit de doeken wordt gedaan over de gevangenis.

Nadat op het eiland Alcatraz in eerste instantie dienst heeft gedaan al militair  verdedigingswerk voor het vaste land heeft men deze locatie ingericht als federale gevangenis. Deze heeft als zodanig dienst gedaan vanaf de jaren 30 tot en met 1963.

Gemiddeld waren er ongeveer 260 gevangenen en er waren 4 celblokken. Het A blok heeft tijdens deze periode nooit gevangenen gehuisvest. De celblokken B en C met 336 cellen werden gebruikt voor de “normale” gevangenen. Wanneer iemand zich misdroeg, dan werd deze gevangene in het Isolatie blok D geplaatst (42 cellen).

Bekende veroordeelden als Al Capone en Robert Stroud behoren tot het illustere gezelschap dat hier straf moest uitzitten. Het complex bezat geen gaskamer of dodencel of iets dergelijks.

Nadat we het uit de 19e eeuw stammende kazematten hebben gezien lopen we door naar het gebouw waar de cellenblokken zijn. We maken gebruik van de audiotour, een kastje met koptelefoon, dat tot onze verbazing ook in het Nederlands te krijgen was.

Middels de audio tour worden we door het cellencomplex geleid en krijgen heel veel interessante informatie over de indeling en de inrichting van de verschillende cellen met afmetingen van ongeveer 2 bij 3 meter. Wat een hokken!

Ook wordt nog ingegaan op de ontsnappingspogingen die er zijn geweest. Films als “Escape from Alcatraz” met Clint Eastwood komen weer in onze herinnering. Het is tot op de dag van vandaag nog steeds niet zeker of de enkele ontsnappingspogingen die er zijn gedaan, uiteindelijk voor iemand succesvol is geweest.. In ieder geval willen we de film wel weer een keertje zien.

Wij realiseren ons dat, toen wij in de flower power jaren 60 leefden, er hier nog steeds gevangen in die hokjes onder erbarmelijke omstandigheden gevangen zaten..

Nadat het gesloten was is overigens het complex nog een tijdje bezet geweest door indianen, die het eiland als Indiaanse vrijstaat hadden uitgeroepen. Hier en daar komen we nog wat geschriften tegen uit die tijd. Uiteindelijk heeft het leger hier een eind aan gemaakt.

We nemen de boot weer terug en vullen de rest van de middag met een bezoek aan het shopping center bij de Powel- en Marketstreet. Kijkend op de kaart denken we vanaf de pier 39 een korte route door de stad te nemen., maar we vergeten even dat we dan wel over de “nott hill” moeten. Een behoorlijke hoge puist midden in de stad. Maar uiteindelijk komen we er toch.

Wat is “Westfield” een groot winkelcentrum! We halen ieder op eigen wijze ons hart op in deze gigantische “koopgoot” en kunnen nog net de boot van 6 uur halen. Het drankje in de kroeg of terras in de stad, schiet er daardoor bij in en dat nemen we dan maar op onze parkeerplaats/camping.

Morgen nog een dag San Francisco.

Wordt vervolgd..