Dag 26 Van Ucluelet naar Victoria.

Dag 26 Van Ucluelet naar Victoria.

Een dagje later dan normaal het verslag van gisteren typen. Wat ik iedere keer vergat te typen was dat wij steeds bordjes langs de wegen passeerden met:” You are now in a TSUNAMI hazard” of zoiets (soms vergeet je een foto te maken van een bordje. Sorry, een gemis op de dia-avond hihi. Maar dan ineens denk je oh jeee, wij rijden in een gevaarlijk gebied en als je dan weer een paar bergen op reed stond er een keurig bordje dat je het gebied had verlaten. Tofino en Ucluelet liggen allebei in een kwetsbaar Tsunami gebied en dat realiseer je jezelf na het lezen en passeren van zo een bordje. De keer dat we het bordje wilden fotograferen zat er “toevallig” een zwarte beer in de berm en dan vergeet je het. Maar als er dus ergens in de Pacific Ocean een diepe aardbeving is slaat in die dorpen en gebieden de Coastguard groot alarm. Ook stonden er soms bordjes met welke richting je op moest rijden om veilig te zijn voor de Tsunami. Heel bijzonder. Tot zover deze spreekbeurt over Tsunami’s.

Wij vertrokken gistermorgen met een beetje een weemoedig gevoel Ucluelet, aan de ene kant omdat het een heel leuk dorpje was met relaxte mensen en we liepen er zo naar toe, hebben we niet zo vaak gehad op loopafstand van de bewoonde wereld, en aan de andere kant dat we naar onze één na laatste stop gaan namelijk Victoria in het diepe zuiden van Vancouver Island. Gaat ons avontuur toch een keer eindigen maar de rit eerst. Wij vertrokken na een douche (was weer nodig) richting Victoria en hadden onszelf een stop bij onze grote vriend Tim Hortons beloofd in Nanaimo (als ik hem kon vinden, dat wel). Ik dacht dat we nu echt de laatste bergen achter ons zouden laten dus ik genoot dubbel van de bochten en de wederom prachtige uitzichten. De schoonheid van het landschap blijft je verbazen. En dan hobbelen we bergje op en bergje af en als ik iemand achter mij had, even aan de kant en weer door hobbelen. Dat zou mij in Nederland NOOIT gebeuren, opzouten en iedereen aan de kant voor MIJ haha maar hier ben je toch wel erg relaxed op de weg. Na een uurtje door de bergen rijden we ineens weer Highway Nummero 1 op en daar was verkeer. Effe wennen en ik mocht zelfs 120 (geen mijlen!!) dus weer eens de cruise control aan en mee met het verkeer. Yvon zei in de auto dat we nergens dode dieren langs de weg zagen liggen want heel vaak zagen wij herten en soms beren aan de kant van de weg in een berm scharrelen en ze had het nog niet uitgesproken of wij zagen twee hele lieve Bambi’s aan de kant van de weg liggen :-( Nooit meer zeggen dus!! Toen we bij Nainamo kwamen en ik mijn Tim Hortons speurneus opzette vond ik hem “zomaar” maar ook een hele grote en mooie Outdoor Winkel. Dus de koffie moest even wachten en wij die oudoor winkel in. Ze hebben daar echt hele mooie spullen en zij geven de dollar uit zoals wij de euro alleen is 1 euro, 0,65 dollar, dus het is snel een (goed-)KOPIE en mijn favoriete merk SALE was er ook weer. Slippers gekocht, een shirt met Canada erop en dan zie je ineens een afdeling met HUNTING staan en ga je er toch even kijken. Dan verwacht ik een katapult en een zakmes maar nee dat gaat hier anders. Grote jachtbogen (pijl en boog maar iets geavanceerder) en dan een hele grote afdeling met geweren, semi automatische wapens (even aangepast Frits maakte er mitrailleurs van J ) en pistolen en dat vinden wij toch gek!!! En ik keek naar de prijzen en ik dacht niet eens heel duur Als je een paar dure schoenen koopt dan kan je er hier een wapen voor kopen. Ook stellingen vol met allerlei soorten kogels, ongelofelijk. Dus een meneer komt naar ons toe en vraagt of hij ons kan helpen enzo. Dan spreken wij onze verbazing uit en begrijpt hij ons helemaal. Ik vroeg of je “zomaar” een wapen kan kopen? Natuurlijk, je moet een soort VOG laten zien, twee verplichte schietcursussen volgen van twee keer één uur en veel plezier met je geweer. Rare mensen die Canadezen. Toen nog een uurtje bij een zonnebrillen meneer gestaan en gepraat en wij gingen weer weg met allebei een mooie zonnebril haha en de andere spullen. Daarna eindelijk aan de koffie.

Na de koffie op een drukkere weg richting Victoria en wij verwachten eigenlijk in een soort mooi dorp terecht te komen. Fout, het is een heuse stad met veel verkeer enzo en voor het eerst in vier weken weer staan wachten voor eindeloze stoplichten :-( Welkom in de bewoonde wereld. De campgroud is megagroot maar als je op je plek staat merk je er niets van en is het gewoon prima. Wij vroegen even bij de office of er een supermarket was en ja hoor, down the road, 20 minute walk. Wij hadden wel zin in wat beweging voor het eten dus wandelschoenen aan we gingen op pad. De Canadese 20 minuten waren precies 35 Hollandse minuten, pppfffffttttt. Maar lekkere koekjes gekocht en ik heb voor het eerst van mijn leven HOMO melk gekocht. Ik zal het vast niet goed interpreteren maar het stond er écht. De melk staat nog in de koelkast maar morgen ga ik het drinken en ben en blijf voorzichtig. Eindelijk thuisgekomen, eten en na wat hoofdstukken te hebben gelezen even op een haperend internet gerommeld en slapen, morgen staat Victoria op het programma.

Tot later maar weer

Fritzel