Versteend, de hoogte in en breathtaking views

vrijdag 16 augustus 2019, Bryce Canyon City, Verenigde Staten

's Ochtends om half acht ziet Alex dat het 14 graden is in de camper. Tussen acht en half negen komen de anderen ook tot leven. Doordat het zo flink is afgekoeld hebben we waarschijnlijk zo lekker geslapen. Buiten is de zon al hard aan het werk om de boel op te warmen en daar slaagt hij goed in. We ontbijten buiten, maar kiezen er wel voor om in de schaduw van een boom te zitten.

Nadat we de camper een kleine schoonmaakbeurt hebben gegeven, gaan we op pad naar de campground Thousand Lakes in de buurt van Capitol Reef. Vooral de route daarnaar toe is iets waar we naar uitkijken. De route voert namelijk door het gebied The Grand Staircase-Escalante National Monument. Oftewel de reis is de bestemming vandaag.

We genieten onderweg van de bekende, maar toch steeds weer afwisselende uitzichten en vergezichten.
Het verveelt ons nog niet! Sterker nog, na iedere bocht of heuveltop worden we weer verrast. Met enige regelmaat klinkt er een "oehh", "wow" of "kijk eens jongens!" door de camper. We kunnen ons niet bedwingen om regelmatig de camper op een ‘scenic view point’ te parkeren voor een fotomomentje.

Halverwege stoppen we bij het state park 'Escalante Petrified Forest'. We zetten de camper neer aan de rand van een groot meer. We lunchen aan een picknicktafel aan de oever van het water. Tijdens de lunch worden we getrakteerd op een yoga-sessie van een oud mannetje op het einde van een steiger. Deze man was even na ons gearriveerd op het parkeerplaatsje met een grote aanhanger achter z'n auto met daarop een paar surfplanken (of SUP-boarden?) die je kan huren. Zou dat zijn leven zijn? Iedere dag met zijn verhuurspulletjes naar het meer rijden en wellicht een board verhuren? Hij lijkt in ieder geval content met zijn leven, want hij straalt één en al rust uit. Allereerst legt hij - staand met z'n benen gekruisd - zijn handen plat op de grond. Zouden wij dat kunnen op zijn leeftijd? Dan moeten we wel ieder jaar een centimeter leniger worden.
Vervolgens zien we sit-ups en push-ups langs komen als onderdeel van zijn workout. Daarna neemt hij diverse yoga-achtige houdingen aan waarbij hij ongetwijfeld de zon heeft gegroet. De zon was hem hier bij voorbaat al dankbaar voor, gokken wij, want de zon brandt goed.

Na de lunch willen Alex en Marjolijn een trail lopen naar het 'Petrified Forest' (het versteende bos); dit was immers de reden om specifiek op deze plek te stoppen. De goede voorbereiding betaalt zich uit! Elisa en Jasper kiezen er voor om bij de camper te blijven.
De trail voert ons redelijk steil omhoog de berg op. Voor dit soort trajecten hebben we de wandelstokken meegenomen en die maken de tocht niet alleen makkelijker, maar ook leuker. Boven op de berg komen we inderdaad diverse versteende stukken boomstam tegen. De meeste fossielen zijn bontgekleurd, waarbij je duidelijk de jaarringen en de schorsstructuur kunt herkennen.

Onderweg naar beneden valt ons op dat we de verschillende aardlagen "aflopen". Op de top lopen we op een lichtbruine ondergrond, vervolgens wandelen we via een gele, witte en grijze paden naar een roestbruine ondergrond. De trail, die circa 1,5 mijl lang is, was zeer de moeite waard. Na een goed uur en een liter water per persoon verder zijn we weer terug bij de camper.

Dit is wel precies zoals we een camperdag voor ogen hadden: een mooie route rijden, koffiedrinken en picknicken op prachtige plekjes, een leuke hike maken en dan door naar een nieuwe overnachtingsplek.

We zetten de reis voort en rijden door het mooiste deel van de Staircase-Escalante.
Op een gegeven moment rijden we over een smalle bergkam op zo'n 9700 feet (ruim 3000 meter) met aan beide zijden indrukwekkende afgronden en adembenemende vergezichten. Langs de route zien we opvallend veel zwarte afgeronde stenen liggen die goed afsteken tegen de overwegend lichtkleurige ondergrond. In de informatie die we bij het 'Petrified Forest' hebben gekregen, lezen we dat dit lavastenen zijn, afkomstig van een eruptie, die zo'n 50 miljoen jaar geleden plaats vond. Heule oude stenen dus....

Even later rijden we, als we weer een stuk zijn afgedaald, een landschap in dat we nog niet eerder zijn tegengekomen: berkenbossen afgewisseld met groene bergweiden. Heel bijzonder, die bossen met alleen maar lichtkleurige stammen.

Uiteindelijk komen we aan in Torrey, waar we bij de plaatselijke super een snelle boodschap doen. Daarna rijden we door naar de campground Thousand Lakes even buiten Torrey en vlak bij het Nationale Park Capitol Reef.
We krijgen een mooi, netjes aangeharkt (!) grindplekje op deze keurig onderhouden campground toebedeeld: a site with a breathtaking view! Richting het westen een open en vlak uitzicht en in het noorden een muur van de inmiddels bekende rood-bruine rotsen.

Elisa en Jasper testen even het kleine zwembad en wij draaien een wasje.

Tijdens de spaghettimaaltijd genieten we van de zonsondergang en een rondhuppelend konijntje.
Met dank aan de open omgeving staat er een lekker briesje. Het kampvuur in een rustieke fire pit, vormgegeven door een cirkel van keien, zorgt weer voor een gezellige afsluiting van de dag. In de loop van de avond trekt de wind verder aan en wij een vest.

Alex doet nog wat pogingen om de sterrenhemel met melkweg (we kunnen 'm net zien met het blote oog) op de gevoelige plaat vast te leggen.
Daarna doven we het vuur met zand omdat de verder toegenomen wind naar ons idee te veel vonken laat opwaaien. Een goed moment om ons nestje op te zoeken.