Inpakken en bijna wegwezen

maandag 26 augustus 2019, Salt Lake City, Verenigde Staten

Vanmorgen voelt het echt als einde vakantie, ondanks dat we pas woensdag thuis zullen zijn en het nu nog maandag is. We moeten straks de camper schoon inleveren.

Na het ontbijt (geen vliegje meer te bekennen buiten) pakken we de laatste spullen in en rijden allereerst naar de dumpplaats om onze afvalwatertanks te legen en de 'fresh water tank' te vullen. We laten het bijzondere Antelope Island achter ons met wat tegenstrijdige vliegherinneringen: leuke vliegjes langs de waterlijn, ellendige vliegjes in de avond in en rond de camper.

We gooien de benzinetank vol bij een tankstation waar ze geen Visa creditcard accepteren. Dat zijn we nog niet eerder tegengekomen. Als we al weg willen rijden (want de gewone bankpas werkt ook niet), bedenken we dat we ook contant geld bij ons hebben. Sterker nog, daar willen we zoveel mogelijk van af voor we in het vliegtuig stappen. Dus toch de tank hier vol kunnen gooien. Voor de 'inconvenience' krijgen we van we van de tankstationmevrouw 3 cent per gallon korting. Alle kleine beetjes helpen om te sparen voor een volgende reis ;-)

We rijden de camper terug naar de verhuurder El Monte in Salt Lake City.
We verwachten de camper in te moeten leveren bij een vergelijkbare locatie als in San Francisco, waar we de camper hebben opgehaald. Een kantoor/werkplaats-gebouw met grote letters 'El Monte' op de gevel, die niet te missen zijn vanaf de weg, geflankeerd door een parkeerplaats met veel campers is allerlei soorten en maten. Dit treffen we echter niet. We rijden er in eerste instantie zelfs aan voorbij. We moeten de camper parkeren in een soort vrachtwagen-laadstation waar nog drie andere campers staan. In het klein zien we later een bordje 'El Monte' bij de deur van het gebouw waar nauwelijks ramen in zitten.

De ontvangst is wat teleurstellend: zakelijk & koel. Een dame zegt dat we de camper leeg moeten halen (dat hadden we zelf nooit verzonnen) en loopt zelf een rondje om en door de camper en noteert het één en ander op haar intakeformulier.
We vragen ons af waar we de spulletjes van El Monte, die we bij de camper gehuurd hebben, moeten laten. Een man, die daar ook rondloopt, meldt dat we alles in een container voor de 'charity' moeten gooien. Begrijpen we het goed? Moeten alle dekens, kussens, lakens, servies, potten en pannen daar in? Yep, alles wordt kennelijk na éénmalig gebruik weggedaan.

We vragen waar de kast of tafel is om spullen neer te zetten waar andere reizigers, die net gaan beginnen aan hun camperavontuur, hun voordeel mee kunnen doen. Dit is een bekend principe bij camperverhuurders, waar wij bij het ophalen van de camper, ook dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Het is immers zonde om goede spullen zoals een barbecue, koffiezetapparaat, broodrooster, onaangebroken 'left overs' weg te gooien. Maar nee, daar doen ze hier niet aan. Er staat wel een afvalcontainer... Gelukkig treffen we een Nederlands echtpaar, die de camper naast ons aan het inruimen zijn. Zij nemen heel graag de meeste spullen van ons over. Alleen doen ze niet aan barbecuen, dus de gasbarbecue slaan ze af. Die zetten we dan toch maar bij de charity-container.

Als we de camper leeggehaald hebben, melden we ons in het kantoortje voor de afhandeling van de papieren administratie. Op een whiteboard zien we notities van luifelproblemen bij diverse campers... kennelijk een kwetsbaar ding, zo'n luifel...
Zakelijk maakt ze de eindafrekening op incl de kosten voor vervanging van de luifel. We zijn net op tijd om een paar kosten te declareren die we gemaakt hebben (batterij voor rookmelder, vervanging van waterslang en bijbehorende waterdrukregelaar). Even tekenen en ons wordt verteld dat we klaar zijn en kunnen vertrekken.

Achteraf realiseren we ons dat we vergeten zijn om een aantal kleine gebreken te melden. Hopelijk doen ze zelf een goede controlebeurt en hebben de volgende huurders geen last van de discoverlichting in het badkamertje en de (kleine) lekkage in één van de twee spoelbakken.
De andere probleempjes betroffen spullen die nu in de charity-container liggen, zoals de fluitketel. We hadden namelijk een hele bijzonder fluitketel meegekregen. Eén waarvan de fluitdop niet tegen hitte kon. Tijdens het koken van water, hing er op een gegeven moment een lange druiper aan de ketel...de fluitdop was aan het smelten. Later was ook nog één van de twee bevestigingspunten van het hengsel afgebroken, dus die fluitketel hebben we toen maar in de kelder van de camper geparkeerd.

Dan staan we buiten met onze bagage in de brandende zon en doen we weer een "Ubertje". We staan op een bedrijventerrein dus we verwachten niet heel snel een taxi, maar ook hier belooft Uber een auto in drie minuten. Uber komt z'n belofte na, zoals we dat gewend zijn. Een kwartiertje later lopen de lobby van het hotel binnen voor onze laatste nachtje in Amerika.

Het is spannend of onze kamer al beschikbaar is, want het is nog maar half twaalf. Formeel is de check-in bij dit hotel vanaf drie uur 's middags. We hebben geluk: onze kamer is beschikbaar. We moeten er nu even niet aan denken om nog een paar uur in de lobby te hangen of door de stad te banjeren, terwijl we allemaal heeeeel graag willen douchen. Dat is dan ook wat we gaan doen als we op onze kamer aangeland zijn. Het is overigens een prima familiekamer, ruim, goede bedden, bankje, tafel met stoelen. Niks mis mee.

We staan nu voor de keuze 'gaan we de stad verkennen of doen we rustig aan hier op de hotelkamer'. Kennelijk heeft de meerderheid van ons de knop al omgezet en zit in de nu-alleen-nog-maar-naar-huis-willen modus. De enige actie die we nu nog willen ondernemen is in de benen komen om te gaan lunchen. Nu is dat op korte afstand van het hotel mogelijk. Rechts naast het hotel is de McDonald's (we kijken vanuit ons bed zelfs uit op een grote lichtgevende M), links van het hotel is een Denny's gevestigd en schuin tegenover zit Mexicaan Alberto's. Gaat het lukken om ze alledrie af te werken?

We besluiten voor de lunch naar Denny's te gaan. Goede keuze. We genieten van heerlijke sandwiches met chicken en beef en uiteraard ontbreken de 'french fries' niet. Terug in de hotelkamer brengen we relaxed de tijd door dankzij internet en publiceren we reisverslagen van een paar dagen geleden.

's Avonds kiezen we ervoor om bij Alberto's aan de overkant te gaan eten. We treffen een fast food Mexicaan aan. Het smaakt prima. Daarna lopen we bij McDonald's naar binnen voor koffie en McFlurries, die we meenemen naar de hotelkamer. Yes, het is gelukt om alle drie de "restaurants" aan te doen.

We herpakken de tassen en zorgen dat alles klaar is om morgenochtend snel te kunnen vertrekken. We hebben het fijne vooruitzicht om morgenochtend vroeg op te staan en te ontbijten om daarna klokslag zeven uur in de shuttle naar het vliegveld te kunnen stappen.

Met de wetenschap dat het een kort nachtje zal zijn, vallen we in slaap.