Mislukte kleibaksels, liters water en ‘lost in the desert’

zondag 18 augustus 2019, Grand County, Verenigde Staten

We ontwaken ’s ochtends na een heerlijke nacht. Het was bij het slapen gaan wel 28 graden, maar door de lage luchtvochtigheid van maar 10 %, voelde het niet broeierig aan. Vanuit het bed ziet Alex de zonsopkomst rond half zeven en slaapt daarna nog lekker verder.

We laten Elisa en Jasper vanmorgen lekker uitslapen en genieten met z’n tweeën van een ontbijtje met roerei in de schaduw van de camper, voordat we de kinderen wakker maken.

Om een uur of elf gaan we vanaf de camper te voet op weg om een trail te lopen naar Landscape Arch. Het begin van deze trail ligt op zo’n 300 meter vanaf de ingang van onze campground. Eerst leggen we ook zo’n 350 meter af op de campground zelf. Deze campground is één lange slingerende, heuvelachtige weg van zo’n 700 meter lang met aan beide zijden her en der camperplaatsen. Wij zitten ongeveer halverwege. De nabijheid van diverse arches was voor ons indertijd één van de redenen om een plekje hier te reserveren.

Het is al flink warm zo aan het einde van de ochtend en we drinken tijdens de hike een aantal liters water per persoon weg. Dat we sommige mensen zonder, of met slechts een piepklein flesje water zien lopen is voor ons onbegrijpelijk. De wandeling is absoluut de moeite waard. Onderweg komen we allereerst – door even een zijpaadje op te lopen – langs de Tunnel Arch. Van enige afstand is deze goed te zien. Verderop lopen we naar de Pine Tree Arch. Bij deze Arch kun je eenvoudig tot in/onder de Arch komen. Als je onder die boog staat, realiseer je je pas goed, hoe groot deze bogen zijn. Bijzondere erosiecreaties!

Bij de Landscape Arch, die we vanaf afstand kunnen bekijken, rusten we even in de schaduw. We zouden hier verder kunnen lopen naar nog een aantal andere arches, maar onze watervoorraad en de knie van Elisa vertellen ons dat we terug moeten gaan (zoals ook het plan was).
We zijn blij dat we aan het eind van de trail bij een drinkwatertappunt onze waterflessen weer kunnen vullen. Mooie service, die heel populair is…… we staan even in de rij. Dat we door de warmte flink getranspireerd hebben, is goed te zien aan de zoutranden in onze t-shirts.

Zo’n twee uur later zijn we doorweekt terug bij de camper. Tijd om ons vocht- en zoutgehalte aan te vullen tijdens een rustig middagje siësta in de schaduw van de camper. Dat gaat best dankzij een lekker briesje en een reepje schaduw waarin we met z’n vieren precies op een rijtje kunnen zitten……. een luifel zou best prettig zijn….. ☹. De strook schaduw wordt gelukkig steeds breder in de loop van de middag.

Al die bijzonder gevormde rotsen in The Arches doen ons denken aan een verzameling mislukte kleiwerkjes van een kleuterklas, waar wij als een soort miniatuurmensjes tussendoor mogen wandelen.

Alex en Marjolijn besluiten aan het eind van de middag nog een trail te lopen vanaf de campground naar de Broken Arch en Tapestry Arch. Het pad wordt onderweg aangegeven door cairns (stapeltjes platte stenen) en slechts een sporadisch bordje. De route naar de Tapestry Arch is een zijpaadje vanaf een rondweg die langs de Broken Arch voert. De Tapestry Arch vinden we al snel en is weer een bijzondere variant. Net naast deze arch lijken een paar “hoofdvormige” rotsblokken tegen de bovenrand van de rots geplakt te zitten. We wanen ons bijna bij Mount Rushmore.

Als we het zijpad teruglopen naar de rondweg, raken we het spoor bijster: geen cairn meer te zien. Huh, dat pad moeten we nu toch al gekruisd hebben? M.b.v. de zon en het feit dat de campground hoger ligt dan zijn omgeving, kunnen we ons redelijk oriënteren. We zijn er van overtuigd dat we niet voorbij die ene rotswand/uitloper moeten lopen…... maar vóór die rotswand lopen we toch vast als we omhoog richting campground proberen te gaan. We zijn toch zeker een half uur ‘lost in the desert’, voordat we de weg weer terug vinden: dus toch voorbij die ene rotswand…. Wat kan je snel je weg kwijtraken in zo’n omgeving. We hebben Broken Arch dan ook niet meer gezien. Het is tijd om terug te gaan naar de camper.

Na het eten volgen we het voorbeeld van de avond ervoor en klimmen met z’n vieren de rotsen op tegenover de camper om naar de zonsondergang te kijken. Dat is weer een hele mooie sunset vanavond!

We installeren ons ’s avonds bij het kampvuur en maken ons op voor sterren kijken, ondanks wat wolkensluiers. Evengoed zijn grote delen van de hemel superhelder zolang de maan nog niet op is. We kunnen merken dat we in een ‘dark sky’-gebied zitten. Wow, wat een prachtige sterrenhemel. Zo hebben we ‘m eigenlijk nog nooit eerder gezien. De melkweg is goed zichtbaar met het blote oog en Alex heeft eindelijk een mooie melkwegfoto te pakken.

In het donker (superhandig zo’n headlight!) ruimen we alles rond de camper op. Ook binnen in de camper maken we de boel rijklaar, want morgenochtend hebben we daar geen tijd voor…...